ตอนนี้เป็นเด็กฝึกงานหลักสูตรป.โทที่เรียนอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ค่ะ กลับมาฝึกที่ไทย บ.ต่างชาติ

อึกอัดคับข้องใจมากค่ะ Supervisorเค้าไม่แนะนำอะไรเลยค่ะ เช่น morning brief ที่ๆเราเคยไปฝึกตอนป.ตรีเค้าไม่ให้เด็กฝึกเข้าไปบรีฟค่ะ แต่ถ้าอยากไปก็ไปได้ แต่ไม่จำเป็น เราเพิ่งมาอยู่ที่นี่ ไม่มีใครเรียกไปบรีฟก็ไม่กล้าไป นั่งมองเผื่อพี่เค้าเรียก ถามซูปเปอร์เราว่าไปไหนกันคะเค้าก็บอกบรีฟ แล้วก็ไปเลย

วันนี้เราลองไปถามดูว่าขอฟังบรีฟด้วยได้มั้ยคะ เค้าบอกเราว่า จริงๆเด็กฝึกต้องมานะ เห็นเรานั่งเฉยๆเลยไม่เรียก ก็ว่ามาอยู่ขะเดือนแล้วทำไมไม่มา ห่ะ! อ่าว!

ไม่รู้สินะ อาจจะกระแดะก็ได้ แต่รู้สึกวัฒนธรรมไทยวางตัวอยากจังเลย โดยเฉพาะวัฒธรรมมนุษย์เงินเดือน
วันๆเค้าก็ทำงานไป นั่งเม้าไป เกาะกลุ่ม ตอนเที่ยงจะกินอะไรนี่มีปัญหามากบ่นกันทุกวัน ไม่อึกอัดกับบอสที่เป็นฝรั่งหรือเพื่อนร่วมงานต่างชาติเลย แต่เพื่อนร่วมงานคนไทย เหมือนมีกำแพงเลยค่ะ พูดอะไรก็ต้องระวัง รู้สึกจับผิดเรา เช้ามาเราทักก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง รู้สึกไม่อบอุ่นเลยค่ะ มีอะไรพูดออกมาเลยก็ไม่ได้ แรงไป ไม่เคารพผู้ใหญ่อีก

แต่เราอยากทำงานที่ไทยมาๆเมื่อก่อน เพราะคิดถึงครอบครัว อยากสร้างธุรกิจ ตอนนี้เริ่มลังเลแล้วค่ะ ความเหงาตอนอยู่ที่ต่างประเทศมันสูสีกับความลำบากใจตอนนี้เลยค่ะ นี่ขนาดอยู่สังคมออฟฟิศที่มีต่างชาติยังขนาดนี้เลย รู้สึกเจอทางตันทางอารมณ์ค่ะ

มีคำแนะนำมั้ยคะ