ความระแวง ที่แอบแฝง ในสำนึก
ความรู้สึก ที่พรั่นพรึง คิดผวา
ความประหม่า รุมเร้า ทุกเวลา
ที่ว่ามา มีให้เธอ เธอผู้เดียว
ผู้ชายมีหลายประเภท ทั้งพวกพูดพร่ำคำรัก พวกหลงลืมความสำคัญ พวกปากดี พวกกะล่อน ฯลฯ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ผู้ชายเราจะรักผู้หญิงของเราอยู่ลึกๆเสมอ และหาทางแสดงออกในรูปแบบที่แตกต่างกัน
เพราะความรักของผู้ชายไม่มีทางสมบูรณ์ ถ้าไม่มีผู้หญิงมาเต็มเติม
และผู้ชายอย่างผมพบว่า ชีวิตง่ายขึ้นเวลามีผู้หญิงมาดูแลเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เราไม่ถนัดให้ เช่น การรีดผ้าและซักผ้า การจับจ่ายตลาดซื้อของใช้ หรืออาจเป็นเพราะผมชอบความสะดวกสบาย การเอาใจใส่หลายๆอย่าง ของภรรยา ที่มาตอบสนองความไม่รู้จักโตของผม ทำให้ผมคล้ายเด็กๆที่อบอุ่นดีใจยามแม่อยู่ใกล้ๆ
เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งทำหน้าที่แม่ ด้วยการเป็นภรรยา เธอยอมสละเสรีภาพในการใช้ชีวิตของพวกเธอด้วยการมาอยู่กับผู้ชายเรา (โดยใช้เสรีภาพของเราแทน(ฮ่า)) เธอดูแลเราราวกับเราไม่สามารถอาบน้ำเองเป็น ซึ่งก็แน่อีกล่ะ ผู้ชายอย่างเราชื่นชอบพอใจ ที่จะได้ทำตัวเป็นเด็กอีกครั้ง ออดอ้อนขอความรักและการดูแลเอาใจใส่
หากเพศหญิงเกิดมาเพื่อดูแลใคร..และหากผู้ชายอย่างเรารักใคร..เราก็อย่างให้ผู้หญิงคนนั้นมาคอยดูแลเรา
บ่อยครั้งที่ผู้ชายเราเฉยชา ไม่สามารถพูดในสิ่งที่เราอยากพูดออกมาได้จริงๆ อาจเป็นเพราะรู้สึกขัดเขินที่จะแสดงออก ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะหน้าด้านแค่ไหน แต่บางทีเรื่องบางอย่างมันก็เขินที่จะทำ แต่นั้นไม่ได้หมายความว่า ผู้ชายเราลืมผู้หญิงคนที่เรารักเลย
บางครั้งผู้ชายอย่างเราๆยอมเดินตามหลัง ไม่ใช่เพราะชอบมองก้นของพวกเธอ
แต่เพราะเรารู้ว่า เมื่อใดที่เธอจะล้ม..
เราจะประคองได้ทันท่วงที..
ความรักเป็นเหตุผลที่เรายินยอม..
และหากจะบอกที่ผู้ชายยินยอมให้ผู้หญิงที่เค้ารักนั้น นั้นคือการกลัว
ผมก็ยอมรับ ว่าผมกลัว
เพราะผมไม่มีปัญหากับการเป็นคนกลัวเมีย กลับกัน ผมไม่เห็นประโยชน์มากมายในการเอาแต่ใจของเราแล้วทำให้พวกเธอไม่มีความสุข ผมไม่สนับสนุนให้ผู้ชายต้องยอมเธอทุกเรื่อง เพราะสมดุลของชีวิตคู่มันอยู่ไม่ได้ แต่ผมว่าการยอมเป็นส่วนใหญ่ก็ไม่เลว และหากครั้งใดเกิดการถกเถียง ผมใคร่จะขอแนะนำว่า ผู้ชายอย่างเราควรเป็นฝ่ายยอม เพราะนั่นคือการแสดงออกถึงความเสียสละ ที่สุภาพบุรุษควรทำให้สุภาพสตรี
หากถามตัวเองว่า....เจ็บอย่างไหน เราจะทนได้มากกว่ากัน..
ระหว่างเจ็บที่เธอทิ้งเราไป
หรือเจ็บที่เธออยู่กับเราโดยไม่มีความสุข..คนที่รักภรรยาน่าจะมีคำตอบเหมือนๆกันกับผม
และความเจ็บแบบนี้แหละ ก็เป็นแหล่งกำเนิดของความกลัวที่ผมมีอยู่ด้วย
สำหรับคุณผู้ชายที่เข้ามาอ่านกะทู้นี้ ยอมๆพวกเธอเถอะครับ
คุณอาจจะต้องยอมไม่กี่อย่าง..
แต่คุณก็จะไม่ต้องเจ็บจากสิ่งที่คุณกลัว..
และที่สำคัญ การยอมไม่กี่อย่างของคุณนั้น แลกมาด้วยการที่เธอจะยอมเป็นของคุณไปชั่วชีวิต..
ว่าจะตื่นมาดูฟุตบอล แต่ตื่นไม่ทัน เลยนั่งเขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อย จากตั้งใจจะแต่งกลอน เขียนเสร็จเกือบจะเป็นเรื่องสั้นไปซะแล้ว (ยิ้ม...)
พระรองตลอดกาล
ผู้ชายกลัว..ผู้หญิง (กลัวเมีย? หรือกลัว?)
ความรู้สึก ที่พรั่นพรึง คิดผวา
ความประหม่า รุมเร้า ทุกเวลา
ที่ว่ามา มีให้เธอ เธอผู้เดียว
ผู้ชายมีหลายประเภท ทั้งพวกพูดพร่ำคำรัก พวกหลงลืมความสำคัญ พวกปากดี พวกกะล่อน ฯลฯ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ผู้ชายเราจะรักผู้หญิงของเราอยู่ลึกๆเสมอ และหาทางแสดงออกในรูปแบบที่แตกต่างกัน
เพราะความรักของผู้ชายไม่มีทางสมบูรณ์ ถ้าไม่มีผู้หญิงมาเต็มเติม
และผู้ชายอย่างผมพบว่า ชีวิตง่ายขึ้นเวลามีผู้หญิงมาดูแลเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เราไม่ถนัดให้ เช่น การรีดผ้าและซักผ้า การจับจ่ายตลาดซื้อของใช้ หรืออาจเป็นเพราะผมชอบความสะดวกสบาย การเอาใจใส่หลายๆอย่าง ของภรรยา ที่มาตอบสนองความไม่รู้จักโตของผม ทำให้ผมคล้ายเด็กๆที่อบอุ่นดีใจยามแม่อยู่ใกล้ๆ
เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งทำหน้าที่แม่ ด้วยการเป็นภรรยา เธอยอมสละเสรีภาพในการใช้ชีวิตของพวกเธอด้วยการมาอยู่กับผู้ชายเรา (โดยใช้เสรีภาพของเราแทน(ฮ่า)) เธอดูแลเราราวกับเราไม่สามารถอาบน้ำเองเป็น ซึ่งก็แน่อีกล่ะ ผู้ชายอย่างเราชื่นชอบพอใจ ที่จะได้ทำตัวเป็นเด็กอีกครั้ง ออดอ้อนขอความรักและการดูแลเอาใจใส่
หากเพศหญิงเกิดมาเพื่อดูแลใคร..และหากผู้ชายอย่างเรารักใคร..เราก็อย่างให้ผู้หญิงคนนั้นมาคอยดูแลเรา
บ่อยครั้งที่ผู้ชายเราเฉยชา ไม่สามารถพูดในสิ่งที่เราอยากพูดออกมาได้จริงๆ อาจเป็นเพราะรู้สึกขัดเขินที่จะแสดงออก ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะหน้าด้านแค่ไหน แต่บางทีเรื่องบางอย่างมันก็เขินที่จะทำ แต่นั้นไม่ได้หมายความว่า ผู้ชายเราลืมผู้หญิงคนที่เรารักเลย
บางครั้งผู้ชายอย่างเราๆยอมเดินตามหลัง ไม่ใช่เพราะชอบมองก้นของพวกเธอ
แต่เพราะเรารู้ว่า เมื่อใดที่เธอจะล้ม..
เราจะประคองได้ทันท่วงที..
ความรักเป็นเหตุผลที่เรายินยอม..
และหากจะบอกที่ผู้ชายยินยอมให้ผู้หญิงที่เค้ารักนั้น นั้นคือการกลัว
ผมก็ยอมรับ ว่าผมกลัว
เพราะผมไม่มีปัญหากับการเป็นคนกลัวเมีย กลับกัน ผมไม่เห็นประโยชน์มากมายในการเอาแต่ใจของเราแล้วทำให้พวกเธอไม่มีความสุข ผมไม่สนับสนุนให้ผู้ชายต้องยอมเธอทุกเรื่อง เพราะสมดุลของชีวิตคู่มันอยู่ไม่ได้ แต่ผมว่าการยอมเป็นส่วนใหญ่ก็ไม่เลว และหากครั้งใดเกิดการถกเถียง ผมใคร่จะขอแนะนำว่า ผู้ชายอย่างเราควรเป็นฝ่ายยอม เพราะนั่นคือการแสดงออกถึงความเสียสละ ที่สุภาพบุรุษควรทำให้สุภาพสตรี
หากถามตัวเองว่า....เจ็บอย่างไหน เราจะทนได้มากกว่ากัน..
ระหว่างเจ็บที่เธอทิ้งเราไป
หรือเจ็บที่เธออยู่กับเราโดยไม่มีความสุข..คนที่รักภรรยาน่าจะมีคำตอบเหมือนๆกันกับผม
และความเจ็บแบบนี้แหละ ก็เป็นแหล่งกำเนิดของความกลัวที่ผมมีอยู่ด้วย
สำหรับคุณผู้ชายที่เข้ามาอ่านกะทู้นี้ ยอมๆพวกเธอเถอะครับ
คุณอาจจะต้องยอมไม่กี่อย่าง..
แต่คุณก็จะไม่ต้องเจ็บจากสิ่งที่คุณกลัว..
และที่สำคัญ การยอมไม่กี่อย่างของคุณนั้น แลกมาด้วยการที่เธอจะยอมเป็นของคุณไปชั่วชีวิต..
ว่าจะตื่นมาดูฟุตบอล แต่ตื่นไม่ทัน เลยนั่งเขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อย จากตั้งใจจะแต่งกลอน เขียนเสร็จเกือบจะเป็นเรื่องสั้นไปซะแล้ว (ยิ้ม...)
พระรองตลอดกาล