ทางบ้านผมไม่ได้มีปัญหาทางการเงินอะไรนะครับ แม่มีเงินสดเหลือเป็นล้าน
เงินเครดิตก็มีมากโขแต่ไม่รู้ว่าเท่าไหร่(ปล่อยเงินกู้) มีรถยนต์ 2 คัน(กะบะธรรมดา กับ ฟอรจูนเนอร์ตัวท๊อป)
มอเตอร์ไซค์ 2 คัน แต่ผมไม่เคยได้อะไรจากแม่เลย โทรศัพท์เครื่องสุดท้ายได้ตอน ม.3 (เครื่องแรกได้ ม.1 ได้แค่ 2 เครื่อง)
เสื้อผ้า รองเท้า ของพวกนี้แม่ซื้อให้ครั้งสุดท้ายตอน  ม.4 ซึ่งผมก็เข้าใจนะครับว่าส่วนนึงมาจากที่ผมเกเร
แต่มีช่วงนึงผมตกงานมา 4 เดือน แกไม่เคยช่วยเหลืออะไรผมเลย 4 เดือนที่ผ่านมา ผมได้เดือนละ 4-5 ร้อย
ฟังไม่ผิดหรอกครับ แค่นั้นจริงๆ แกจะให้ผมแค่อาทิตย์ละ 100 บาท โทรศัพท์ผมพัง แกก็ไม่ให้ค่าซ่อม
ผมติดค่าโทรศัพท์อยู่ 2808 บาท แกก็ด่าว่า "จะใช้ทำไม เงินก็ไม่มี" โดยที่แกก็ไม่เคยจ่ายให้ ยิ่งวันนี้มีจดหมายทวงหนี้มา
แกก็ด่าใหญ่โต แต่ก็ไม่ได้ช่วยเหลือ ช่วงที่ผมทำงานอยู่ ที่บ้านมีมอเตอร์ไซค์ 1 คัน ผมขอแม่ว่าอยากได้มอเตอร์ไซค์ใหม่ให้แกดาวน์ให้
แกก็ด่าว่า "จะเอามาทำไมเกะกะบ้าน" แต่หลังจากนั้นไม่กี่วันแกซื้อมอเตอร์ไซค์คันใหม่ซื้อสดเลย
แกเอาไว้ใช้ของแกเองผมไม่เคยได้สัมผัส แล้วตอนช่วง  1-2 เดือนที่แล้ว แกบอกถ้าผมทำงานเก็บเงินได้ แกจะดาวน์รถยนต์ให้
ซึ่งผมขับรถยนต์ไม่ค่อยแข็ง แกไม่เคยให้ผมขับรถของที่บ้าน ในใจผมก็คิดว่า "เอ้าไอ้... ...ขับรถไม่เป็น พอขอมอเตอร์ไซค์ก็บอกเกะกะบ้าน จะเอายังไงกันแน่วะ" ช่วงหลังๆผมได้ยินว่าแม่จะดาวน์รถยนต์ให้ ผมก็ขอกุญแจรถยนต์ที่บ้าน แกก็ไม่เคยให้ซักครั้ง
จนผมทนไม่ไหวโยนใบขับขี่รถยนต์ทิ้งถังขยะ แล้วก็คิดในใจว่าชาตินี้คงไม่มีทางโดนตำรวจจับเพราะขับรถยนต์แล้วไม่มีใบขับขี่หรอก
ผมก็คิดอยู่บ่อยๆว่าทำไมไม่มีไม่ได้เหมือนเพื่อนคนอื่นบ้าง ทั้งๆที่ครอบครัวเรามีมากกว่าเค้า
หลายครั้งผมเคยคิดอยากฆ่าตัวตายหรือไม่ก็หนีไปไกลๆ ไม่อยากรับปัญหาจากที่บ้านอีก
เวลาโดนด่าผมไม่เคยเถียงซักคำนะครับ ผมจะเงียบแล้วเอามาพูดคนเดียวในห้องนอน
แบบนี้ผมบาปมากมั้ยครับ แล้วผมจะทำยังไงกับเรื่องแบบนี้ดี
ทุกวันนี้ผมก็เสียใจที่แม่ชอบเอาไปเปรียบกับลูกคนอื่นซึ่งจริงๆแล้วผมดีกว่าเยอะ
ลูกคนอื่นที่เค้าเปรียบมาทุกคนเรียนอยู่ ทุกวันนี้ยังขอตังค์จากพ่อแม่
ผมก็เรียนอยู่แต่ผมเรียนไปทำงานไป ตอนผมตกงานผมก็ขอ แกก็ให้แค่นั้นแหละครับ
เดือนละ 4-5 ร้อย ช่วยแนะนำทางออกกับเรื่องพวกนี้ทีนะครับ ผมจนปัญญาจริงๆ