สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 9
รู้สึกดีที่มีคนคิดเหมือนกัน แสดงว่าเราไม่เเปลกละ 5555
เห็นมีหลายคนไม่ค่อยชอบ เเต่เราชอบตอนนี้มากสุดเเล้ว
ไม่หวือหวา ไม่ต้องฟิน ไม่ต้องจิ้น เเต่มันอินและโครตเข้าใจความรู้สึกของตัวละครเลย
ถ้าดูเเล้วคิดตาม จะได้ข้อคิดเยอะมากๆเหมือนที่ จขกท. บอกมา
ชอบประโยคที่ว่า "ก็เหมือนกับการยืมความสุขของวันพรุ่งนี้มาใช้ ยืมมาก็ต้องใช้คืน"
ปล.สำหรับเราจุดเปลี่ยนของวิน ไม่ใช่เพราะยา ไม่ใช่เพราะเจน เเต่เป็นขวัญ
ความผิดพลาดของวินที่ต้องกลับมาเเก้ไข ไม่ใช่การหนีปัญหา
ปล.อีกทีขอบคุณ จขกท. ที่ช่วยเขียนออกมาเเทนความรู้สึกเรา ขุดล็อกอินเข้ามาตอบเเลยทีเดียว 5555
เห็นมีหลายคนไม่ค่อยชอบ เเต่เราชอบตอนนี้มากสุดเเล้ว
ไม่หวือหวา ไม่ต้องฟิน ไม่ต้องจิ้น เเต่มันอินและโครตเข้าใจความรู้สึกของตัวละครเลย
ถ้าดูเเล้วคิดตาม จะได้ข้อคิดเยอะมากๆเหมือนที่ จขกท. บอกมา
ชอบประโยคที่ว่า "ก็เหมือนกับการยืมความสุขของวันพรุ่งนี้มาใช้ ยืมมาก็ต้องใช้คืน"
ปล.สำหรับเราจุดเปลี่ยนของวิน ไม่ใช่เพราะยา ไม่ใช่เพราะเจน เเต่เป็นขวัญ
ความผิดพลาดของวินที่ต้องกลับมาเเก้ไข ไม่ใช่การหนีปัญหา
ปล.อีกทีขอบคุณ จขกท. ที่ช่วยเขียนออกมาเเทนความรู้สึกเรา ขุดล็อกอินเข้ามาตอบเเลยทีเดียว 5555
แสดงความคิดเห็น
Hormones ตอน"วิน"ทำไมทำแบบนี้!!?
Central Park. นี่กว้างเท่าครึ่งนึงของเกาะ manhattan เลยนะคะ
มันจะเจอกันมั้ยคะ?
.....อิฉันเคยหลงเข้าไปแล้วเดินกลับทางเก่าไม่ได้แล้วค่ะคุณขา 5555
นอกนั้นก็แค่ขอถามพี่ย้งสั้นๆ 1 คำค่ะ
"ทำไมกำกับหนังและภาพได้สวยขั้นเทพอย่างงี้คะ!?" เอาเกรด 4 ไปเลยค่ะ!!!
- ตอนนี้เนื้อเรื่องไม่มีมากนะคะ
แต่เรียกว่า"โดน"มากๆค่ะ ดูแล้วอินกับตัวละครวินเลยค่ะ
รู้สึกได้เลยว่าวินคิดอะไรอยู่ค่ะ ทั้งที่ไม่มีบทพูด
- แม้แต่การอธิบายเรื่องการเสพยากับสารหลั่งความสุขของเจน
ก็ทำออกมาได้เท่มากๆ เก็ทเลย
- อาการเสี้ยนยา นี่ทำได้หลอนจริงๆๆๆ ดูแล้วรู้สึกไม่อยากเสพยาเลยค่ะ
- ฉาก time square ระหว่างวินกับขวัญ ภาพเหมือนในโรงภาพยนตร์เลยค่ะ
(ดูแล้วคิดถึง NYC มาก อยากไปเที่ยวอีก)
- มีการเล่าเรื่องพาดพิงถึงตัวละครทุกตัวที่วินเกี่ยวข้อง
ไม่ว่าจะ ขวัญ หมอก หรือต้าร์ (ผ่านแค่ Facebook และวินน้ำตาไหล)
แถมตัวละครทุกตัววนเวียนในตอนนี้เพื่อให้คนดูเข้าใจว่า วินคิดถึงคนพวกนี้จริงๆ
- รู้สึกว่าตัวละครวินมันมีอยู่จริง มีอารมณ์ มีความคิด
มีการกระทำที่มีที่มาที่ไป มีมิติ
(เทียบกับ ep.5 ตอน ภู นี่เหมือนหนังคนละเรื่อง
ภูนี่ตัวละครไม่มีมิติ ภาพเต้ยที่ควรจะหลอนอยู่ในหัวภูหายไปไหน
ภาพความคิดถึงธีร์ หายไปไหน กลายเป็นตัวละครที่ไม่เหมือนคนจริง
เลิกกับแฟนร้องไห้แทบเป็นแทบตาย แต่พอเจอพี่บอมแล้วแฮปปี้ลันล้าเลย
มันไม่ใช่อ่ะ มันไม่อิน มันไม่รู้สึกจริง)
#ปรบมือรัวๆๆให้ ep.6 สมแล้วที่พี่ย้งกลับมาทำงานที่ถนัด คืองานกำกับภาพศิลป์
สุดยอดค่ะ