ตอนแรกตั้งใจดูเพราะมากิจังคนเดียวเลยครับ และส่วนตัวก็ชอบเรื่องการบินอยู่แล้วเลยคิดว่าน่าสนใจ...

ช่วงแรกๆสนุกดี เหมือนแนวเรื่องการตามหาความฝัน-อาชีพทั่วไป บทฮารุน่ารักสดใสบ้องแบ้วเหมาะกับมากิจังมากๆ ... ช่วงนี้เหมือนปูพื้นให้เพื่อนคนอื่นๆในทีมมีแง่มุมที่น่าสนใจด้วย

จนถึงการฝึกที่อเมริกาและมีดราม่าของจิซาโตะเข้ามานี่ พอหลังจากนี้รู้สึกว่าฮารุจังเปลี่ยนไป(ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า) จากที่เคยน่ารักสดใสกลับเงียบและดูเก็บกดขึ้นอ่ะ คือด้วยความที่ตัวเองช้าและต้องพยายามมากกว่าคนอื่น แล้วยังมีเรื่องจิซาโตะมาทำให้ยิ่งเครียดหนักไปอีก หลังจากนี้ยังไม่พอ พอกลับญี่ปุ่นก็เจอทั้งดราม่าเรื่องแม่ กับเรื่องครูฝึกอีก .... คือแบบว่าสงสารนางมาก ความสดใสในตอนต้นเรื่องแทบจะหายไปหมดเลย สารภาพว่าช่วงนี้โมเมนตัมบทนางเอกดูจะไปทางจิซาโตะมากกว่า เพราะจากที่เคยแข็งกลับเริ่มเปิดใจและผ่อนคลายลงมาก แต่ก็ยังเก่งและสามารถแบบที่เคยเป็น (ไม่แปลกใจเลยที่ครูฝึกคุนิจะมีใจให้) ... ส่วนตัวผมว่าทุกอย่างมันมาลงที่ฮารุมากไปอ่ะ เข้าใจว่าเป็นนางเอก แต่หลังจากที่ผ่านปมของตัวเองในตอนที่สี่ได้แล้วคิดว่าตอนหลังจากนั้นบทน่าจะไปหาปมของคนอื่นๆในทีมบ้างอ่ะครับ

แต่โดยรวมแล้วเรื่องนี้ผมก็ประทับใจนะ คือทั้งการได้เห็นบรรยากาศการบินและความบ้องแบ้วของมากิจังผมก็ฟินแล้วอ่ะ ...

ปล. ชอบคาโนโกะซังมาก ดูเรียบร้อยแบบเย็นๆ น่ารักมากด้วย  
ปลล. รำคาญไทจิ เป็นตัวที่ไม่ชอบที่สุดในเรื่องละ