เราเองก้เคยผ่านประสบการณ์ความรักมาเหมือนกันคะ
เรื่องของเรามันอาจจะยาวไปนิดแต่อยากให้ทุกคนลองได้อ่านนะคะ อยากใช้เรื่องของเราเป็นกำลังให้กับทุกคนคะ
มาเริ่มกันเรยนะคะ
ย้อนอดีตไปเมื่อตอนม.3คะ เรากับเขาอยู่ห้องเดียวกัน แต่แปลกคะ เราไม่เคยแม้แต่จะพูดคุยกันเรยแม้แต่น้อย
จนมาวันนึงเราอยากตั้งวงดนตรีเพื่อเล่นในงานปัจฉิมนิเทศของโรงเรียนคะ เราเลยเริ่มตามล่าหาสมาชิกในวง แล้วก็ครบในที่สุด
ขาดเพียงอย่างเดียวคือมือกลอง จะทำไงดีละเนี้ยไม่มีมือกลอง จนอยู่ดีๆคะเขาเดินมาหาเรา ขอใช้นามสมมติว่า พี นะคะ
พีบอกกับเราว่า เขาจะเล่นกลองให้เราเอง เรารู้สึกดีใจมากคะที่วงเราสมบูรณ์เสียที เราจึงเริ่มไปซ้อมกันคะ เราก็เล่นเข้ากันได้ดี
ไปๆมาๆเพื่อนผญ.ที่ช่วยเราหาวงเขาก็ออกคะ เพราะมีปัญหาเรื่องการมาสายของเขาอยู่บ่อยๆ จึงทำให้เราต้องหานักร้องใหม่
ซึ่งก็ได้เพื่อนสนิทของพี มาร้องนำแทนนักร้องคนเก่า พีกับเพื่อนผญ.คนนี้สนิทกันมากคะ สนิทมากจนใครๆก็คิดว่าเขาเป็นแฟนกัน
และไม่แน่บางทีเขาอาจจะมีใจให้กันอยู่ก็เป็นได้
เราก็ไปซ้อมด้วยกันบ่อยๆคะ เราก็เริ่มสนิทกับพี แล้วเริ่มชอบพีมากขึ้นเรื่อยๆ เเต่ด้วยความเราเป็นผญ.แนวห้าวๆก็เลยไม่กล้าเเสดงความรู้สึกบวกกับ
เราคิดว่านักร้องนำกับพีชอบกันอยู่ เวลาร้องเพลงนี่มองกันตลอด ยิ่งเพลงเพื่อนสนิทนะตาหวานให้เรยอะ เราก็ได้แต่ทนดีดกีต้าร์ให้เขาร้องจีบกัน555
จนวันนึงพีพาแฟนมาดูเราซ้อมกันคะ หัวใจเรานิ่ตกไปอยุ่ตะตุ่มเรยยย แต่ก็ต้องทำเป็นยิ้มแย้มทักทายแฟนเขา
เราล่ะคิดในใจ มันจะมีผญ.สักกี่คนวะเนี้ยยย !!! แต่ทุกอยางก็ผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากนั้นมันก็ทำให้เรากับพีสนิทและทักทายกันมากขึ้น แล้วก็ยิ่งต้องทนเก็บความลับในใจมากขึ้น
จนเราขึ้นม.4คะ เราเริ่มมีเพื่อนมากขึ้นคะ ทำให้เรากล้าที่จะชัดเจนกับเขามากขึ้น เราเริ่มทำท่าทีไม่ปกติกับเขาคะ ทำแบบเป็นห่วงเป็นใยเขามากขึ้น
เขาได้อยู่ห้องเดียวกับนักร้องนำคะ เราก็เริ่มคิดแระว่ามันจะยังไงกันต่อรึป่าววหว่า?? แต่ผลสรุปคือนักร้องนำมันไปคบกับเพื่อนอีกคน ทำให้เราเริ่มโล่งอกว่า
หมดเสี้ยนนามไป1คน ทีนี้ก็มาเหลือที่แฟนของพีคะ แต่สรุปว่าเขาทั้งสองคนเริ่มห่างกันแร้วว ส่อแววว่าจะเลิกกัน เรายิ่งดีใจไปยกใหญ่เลยย
แต่ตัวเขาเองก็ยังทำท่าทีเฉยๆวางมาดขรึมๆกับเราอยู่นะ เราก็ไม่รู้ว่าในใจเขาคิดอะไรอยู่ จะชอบเรารึป่าว หลงตัวเองนิดๆแหะๆ
เมื่อหมดเสี้ยนหนามแล้ว เราก็เริ่มเดินหน้าจีบพีเต็มที่ เล่นกะเขามากกว่าเดิม ทำท่าทีเปนห่วง โดยทุกอย่างมีเพื่อนเปนแม่สื่อคะ พีกับเพื่อนเราคุยเฟสกันทุกวันเลย ดูเหมือนจะโคตรสนิทกันอะ บางเรื่องที่เรารู้แล้วไอ้เพื่อนเรามันรู้เยอะยิ่งกว่าอีก งือๆ แล้วมันก็เปนสัญญาณบอกว่าเพื่อนเรากำลังชอบพีเข้าแร้ววว มันทำให้เราเสียใจมากคะ ที่เพื่อนที่คอยเชียร์เราอยู่ๆดีกับเอาไปซะเองง เราเลยรวบรวมความกล้าที่จะถามเขา ตอนนั้นเขามีท่าทีแบบว่าเริ่มรู้ตัวแล้วคะว่าเราคิดอะไรกับเขา เราก็เลยถามเขาเรยคะว่าคิดยังไงกับเพื่อนของเรา เขาตอบเรามาว่า ไม่เคยคิดอะไรเรยยย แค่ชอบกวนประสาทกันไปมา ช๊อกแปบบ คิดในใจสนิทกันซะขนาดนั้นเนี้ยนะ หึ่ม หึ่ม..
แต่ก็ดีใจมากกก เพราะเรามีหวังอีกแว้วววว แต่ในระหว่างนั้นเราก็ยังต้องมีเรื่องเสียใจได้อยู่เรื่อยๆเพราะเห็นเขาสนิทกับเพื่อนผญ.ในห้องอีกคน ขอแทนนามว่า บี ละกัน เขากลับบ้านกะบีทุกวัน แล้วยัยบีนี่ก็เหมือนจะทำตัวน่ารักใส่เขาไม่น้อย ชอบทำตัวไร้เดียงสาให้เขาเอ็นดู เรานี่ตาร้อนผ่าวๆ
ทั้งๆที่ตัวบีเองมีผช.มาเรียงคิวมากมายแต่ยัยนี่ก็ทำเหมือนกั๊กพีไว้เรย เพื่อเลือกอะไรประมานนั้น เวลาเราเดินผ่านหรือเหนพีกะยัยบีนะ ยัยนี่รีบเข้าหาทำตัวสนิทสนมกับพีทันที เหมือนมันก็รุ้ว่าเราก็ชอบเหมือนกัน เราหมั่นไส้สุดๆ
หลังจากนั้นไม่นานเรารวบรวมความกล้าขึ้นอีกครั้งเพื่อจะบอกชอบเขาคะ โทไปบอกเรย พูดตรงๆ เขาก็ตกลงคบกะเราคะ
เราดีใจสุดๆเรยย มีความสุขมาก พีบอกว่าเขาก็ใจตรงกันกับเราเพียงแต่ไม่กล้าแสดงออก เราก็ไม่รุ้ว่าเขาจิงจังหรือเล่นๆนะแต่คือเราก็ฟินง่ะ555
เราคุยกันสัก1เดือนเราก็เปนเเฟนกับเขาคะ เราก้เรยแลกรหัสผ่านเฟสกัน พอเราเข้าไปดูเท่านั้นละ เสียใจระรอกสอง เพราะเจอเขาคุยกับยัยบี
แล้วบอกชอบยัยบี ก่อนเราบอกชอบเขา 10 วันโอ้แม่เจ้าาาา อะไรอีกฟะ ....
เราก็ถามเขาคะว่ามันยังไงเขาก็บอกว่าแค่อยากบอกเฉยๆ พอบอกแล้วก็โล่งไม่ได้คิดรัยกะบีแร้ว เอ่อ มันน่าเชื่อดีไหมง่ะ??
แต่เราก็ไม่อะไรคะ คบกับเขาต่อไปถึงจะมียัยบีมารังควานนิดหน่อยแต่ในที่สุดเขาก็สลัดยัยนั่นออกไปได้ โดยการไม่คุยไม่ยุ่งเกี่ยวอีก
เพื่อทำให้เราสบายใจ ตอนนี้เราคบกะพีมา จะสองปีแล้วคะ แฮปปี้สุดๆ # จบบริบูรณ์
ป.ล. นี่เป็นเรื่องราวย่อๆนะคะ เรื่องเต็มดราม่ายิ่งกว่านี้อีก ยังไงก็ขอให้ทุกคนสู้ๆกับความรักนะคะ
กล้าๆเข้าไว้ลองเสี่ยงดู บางทีคนที่คุณชอบอาจจะกำลังคิดแบบที่คุณคิดอยู่ ก็เปนได้
ป.ล. สำหรับเราต้องหวานให้เยอะๆคะไม่งั้นจะโดน คาบไปกิน อย่ามาขรึมๆเก๊กๆแบบเรานร้าา
ยีงไงก็ช่วยแสดงความคิดเห็นกันหน่อยนะคะ
ความรักของคุณเริ่มต้นยังไง มาแชร์กันคะ
เรื่องของเรามันอาจจะยาวไปนิดแต่อยากให้ทุกคนลองได้อ่านนะคะ อยากใช้เรื่องของเราเป็นกำลังให้กับทุกคนคะ
มาเริ่มกันเรยนะคะ
ย้อนอดีตไปเมื่อตอนม.3คะ เรากับเขาอยู่ห้องเดียวกัน แต่แปลกคะ เราไม่เคยแม้แต่จะพูดคุยกันเรยแม้แต่น้อย
จนมาวันนึงเราอยากตั้งวงดนตรีเพื่อเล่นในงานปัจฉิมนิเทศของโรงเรียนคะ เราเลยเริ่มตามล่าหาสมาชิกในวง แล้วก็ครบในที่สุด
ขาดเพียงอย่างเดียวคือมือกลอง จะทำไงดีละเนี้ยไม่มีมือกลอง จนอยู่ดีๆคะเขาเดินมาหาเรา ขอใช้นามสมมติว่า พี นะคะ
พีบอกกับเราว่า เขาจะเล่นกลองให้เราเอง เรารู้สึกดีใจมากคะที่วงเราสมบูรณ์เสียที เราจึงเริ่มไปซ้อมกันคะ เราก็เล่นเข้ากันได้ดี
ไปๆมาๆเพื่อนผญ.ที่ช่วยเราหาวงเขาก็ออกคะ เพราะมีปัญหาเรื่องการมาสายของเขาอยู่บ่อยๆ จึงทำให้เราต้องหานักร้องใหม่
ซึ่งก็ได้เพื่อนสนิทของพี มาร้องนำแทนนักร้องคนเก่า พีกับเพื่อนผญ.คนนี้สนิทกันมากคะ สนิทมากจนใครๆก็คิดว่าเขาเป็นแฟนกัน
และไม่แน่บางทีเขาอาจจะมีใจให้กันอยู่ก็เป็นได้
เราก็ไปซ้อมด้วยกันบ่อยๆคะ เราก็เริ่มสนิทกับพี แล้วเริ่มชอบพีมากขึ้นเรื่อยๆ เเต่ด้วยความเราเป็นผญ.แนวห้าวๆก็เลยไม่กล้าเเสดงความรู้สึกบวกกับ
เราคิดว่านักร้องนำกับพีชอบกันอยู่ เวลาร้องเพลงนี่มองกันตลอด ยิ่งเพลงเพื่อนสนิทนะตาหวานให้เรยอะ เราก็ได้แต่ทนดีดกีต้าร์ให้เขาร้องจีบกัน555
จนวันนึงพีพาแฟนมาดูเราซ้อมกันคะ หัวใจเรานิ่ตกไปอยุ่ตะตุ่มเรยยย แต่ก็ต้องทำเป็นยิ้มแย้มทักทายแฟนเขา
เราล่ะคิดในใจ มันจะมีผญ.สักกี่คนวะเนี้ยยย !!! แต่ทุกอยางก็ผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากนั้นมันก็ทำให้เรากับพีสนิทและทักทายกันมากขึ้น แล้วก็ยิ่งต้องทนเก็บความลับในใจมากขึ้น
จนเราขึ้นม.4คะ เราเริ่มมีเพื่อนมากขึ้นคะ ทำให้เรากล้าที่จะชัดเจนกับเขามากขึ้น เราเริ่มทำท่าทีไม่ปกติกับเขาคะ ทำแบบเป็นห่วงเป็นใยเขามากขึ้น
เขาได้อยู่ห้องเดียวกับนักร้องนำคะ เราก็เริ่มคิดแระว่ามันจะยังไงกันต่อรึป่าววหว่า?? แต่ผลสรุปคือนักร้องนำมันไปคบกับเพื่อนอีกคน ทำให้เราเริ่มโล่งอกว่า
หมดเสี้ยนนามไป1คน ทีนี้ก็มาเหลือที่แฟนของพีคะ แต่สรุปว่าเขาทั้งสองคนเริ่มห่างกันแร้วว ส่อแววว่าจะเลิกกัน เรายิ่งดีใจไปยกใหญ่เลยย
แต่ตัวเขาเองก็ยังทำท่าทีเฉยๆวางมาดขรึมๆกับเราอยู่นะ เราก็ไม่รู้ว่าในใจเขาคิดอะไรอยู่ จะชอบเรารึป่าว หลงตัวเองนิดๆแหะๆ
เมื่อหมดเสี้ยนหนามแล้ว เราก็เริ่มเดินหน้าจีบพีเต็มที่ เล่นกะเขามากกว่าเดิม ทำท่าทีเปนห่วง โดยทุกอย่างมีเพื่อนเปนแม่สื่อคะ พีกับเพื่อนเราคุยเฟสกันทุกวันเลย ดูเหมือนจะโคตรสนิทกันอะ บางเรื่องที่เรารู้แล้วไอ้เพื่อนเรามันรู้เยอะยิ่งกว่าอีก งือๆ แล้วมันก็เปนสัญญาณบอกว่าเพื่อนเรากำลังชอบพีเข้าแร้ววว มันทำให้เราเสียใจมากคะ ที่เพื่อนที่คอยเชียร์เราอยู่ๆดีกับเอาไปซะเองง เราเลยรวบรวมความกล้าที่จะถามเขา ตอนนั้นเขามีท่าทีแบบว่าเริ่มรู้ตัวแล้วคะว่าเราคิดอะไรกับเขา เราก็เลยถามเขาเรยคะว่าคิดยังไงกับเพื่อนของเรา เขาตอบเรามาว่า ไม่เคยคิดอะไรเรยยย แค่ชอบกวนประสาทกันไปมา ช๊อกแปบบ คิดในใจสนิทกันซะขนาดนั้นเนี้ยนะ หึ่ม หึ่ม..
แต่ก็ดีใจมากกก เพราะเรามีหวังอีกแว้วววว แต่ในระหว่างนั้นเราก็ยังต้องมีเรื่องเสียใจได้อยู่เรื่อยๆเพราะเห็นเขาสนิทกับเพื่อนผญ.ในห้องอีกคน ขอแทนนามว่า บี ละกัน เขากลับบ้านกะบีทุกวัน แล้วยัยบีนี่ก็เหมือนจะทำตัวน่ารักใส่เขาไม่น้อย ชอบทำตัวไร้เดียงสาให้เขาเอ็นดู เรานี่ตาร้อนผ่าวๆ
ทั้งๆที่ตัวบีเองมีผช.มาเรียงคิวมากมายแต่ยัยนี่ก็ทำเหมือนกั๊กพีไว้เรย เพื่อเลือกอะไรประมานนั้น เวลาเราเดินผ่านหรือเหนพีกะยัยบีนะ ยัยนี่รีบเข้าหาทำตัวสนิทสนมกับพีทันที เหมือนมันก็รุ้ว่าเราก็ชอบเหมือนกัน เราหมั่นไส้สุดๆ
หลังจากนั้นไม่นานเรารวบรวมความกล้าขึ้นอีกครั้งเพื่อจะบอกชอบเขาคะ โทไปบอกเรย พูดตรงๆ เขาก็ตกลงคบกะเราคะ
เราดีใจสุดๆเรยย มีความสุขมาก พีบอกว่าเขาก็ใจตรงกันกับเราเพียงแต่ไม่กล้าแสดงออก เราก็ไม่รุ้ว่าเขาจิงจังหรือเล่นๆนะแต่คือเราก็ฟินง่ะ555
เราคุยกันสัก1เดือนเราก็เปนเเฟนกับเขาคะ เราก้เรยแลกรหัสผ่านเฟสกัน พอเราเข้าไปดูเท่านั้นละ เสียใจระรอกสอง เพราะเจอเขาคุยกับยัยบี
แล้วบอกชอบยัยบี ก่อนเราบอกชอบเขา 10 วันโอ้แม่เจ้าาาา อะไรอีกฟะ ....
เราก็ถามเขาคะว่ามันยังไงเขาก็บอกว่าแค่อยากบอกเฉยๆ พอบอกแล้วก็โล่งไม่ได้คิดรัยกะบีแร้ว เอ่อ มันน่าเชื่อดีไหมง่ะ??
แต่เราก็ไม่อะไรคะ คบกับเขาต่อไปถึงจะมียัยบีมารังควานนิดหน่อยแต่ในที่สุดเขาก็สลัดยัยนั่นออกไปได้ โดยการไม่คุยไม่ยุ่งเกี่ยวอีก
เพื่อทำให้เราสบายใจ ตอนนี้เราคบกะพีมา จะสองปีแล้วคะ แฮปปี้สุดๆ # จบบริบูรณ์
ป.ล. นี่เป็นเรื่องราวย่อๆนะคะ เรื่องเต็มดราม่ายิ่งกว่านี้อีก ยังไงก็ขอให้ทุกคนสู้ๆกับความรักนะคะ
กล้าๆเข้าไว้ลองเสี่ยงดู บางทีคนที่คุณชอบอาจจะกำลังคิดแบบที่คุณคิดอยู่ ก็เปนได้
ป.ล. สำหรับเราต้องหวานให้เยอะๆคะไม่งั้นจะโดน คาบไปกิน อย่ามาขรึมๆเก๊กๆแบบเรานร้าา
ยีงไงก็ช่วยแสดงความคิดเห็นกันหน่อยนะคะ