กวน มึน โฮ (อังกฤษ: Hello Stranger) เป็นภาพยนตร์ไทยแนวโรแมนติก-คอมเมดี ออกฉายในโรงภาพยนตร์เมื่อวันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2553 เป็นผลงานการกำกับภาพยนตร์ของบรรจง ปิสัญธนะกูล ได้รับการจัดอันดับ "น 15+" (ภาพยนตร์ที่เหมาะสมกับผู้มีอายุตั้งแต่ 15 ปีขึ้นไป) [3] นำแสดงโดย ฉันทวิชช์ ธนะเสวี และหนึ่งธิดา โสภณ ภาพยนตร์เป็นผลงานกำกับในแนวหนังรักเรื่องแรกของบรรจง โดยได้รับแรงบันดาลใจจากหนังสือ สองเงาในเกาหลี ของ ทรงกลด บางยี่ขัน[4]
cr.  wiki http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B8%99_%E0%B8%A1%E0%B8%B6%E0%B8%99_%E0%B9%82%E0%B8%AE

เร็วมากๆเลย นับตั้งแต่วันที่ได้เจอ เมย์ กะ ด่าง ที่ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าทั้งสองคนชื่อจริงๆว่าอะไร
จขกท บ้าเรื่องนี้แบบโคตรๆ ดูในโรงไปเกือบสิบรอบ(อาจจะเกิน จำไม่ได้) จนถึงตอนนี้ก็ยังหยิบ DVD มาเปิดดูเรื่อย บางทีก็ไม่ได้ดูหรอก เปิดฟังเสียง ทำนู่นทำนี่ ทำกับข้าว ทำความสะอาดไป ให้แค่หายคิดถึง
เคยไปตามกรี้ด เป็นติ่งอยู่เหมือนกัน ไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีโมเมนต์ที่เป็นติ่งเรื่องนี้ด้วย (ไปดูรูปยังฮาอยู่เลย)
ทำไมถึงชอบเรื่องนี้ก็ไม่รู้ เพราะมันมีเรื่องอื่นๆที่ดีกว่านี้อีกเยอะ แต่เอาเป็นว่ามันตรงกับส่วนนึงของ จขกท ก็เลยอินเอาง่ายๆ (ยิ่งถ้าเป็น ผช ปากหมา เหมือนอีด่าง)
ประโยคหลายๆประโยคก็ยังจำได้ขึ้นใจ
"คิดว่าถ่อยแล้วเท่เหรอ"
"คุณจะรักฉันได้ยังไง ชื่อฉันคุณยังไม่รู้เลย"
"ฉันชอบมื้อนี้"
"คุณไม่สงสารฉันเหรอ"
"ถ้าคิดไปเอง ผมก็คงเป็นคนคิดนาน ผ่านมาเป็นปีแล้ว ผมยังคิดถึงเค้าอยู่เลย ผ่านมาเป็นปีแล้ว พี่คิดว่าผมควรจะเลิกบ้าได้รึยัง"
จนถึงตอนจบ ที่ จขกท ชอบมากที่สุดของหนังไทย ณ ตอนนี้เลย (ยังไม่มีเรื่องไหนมาแย่งอันดับได้)

พอดีช่วงนั้นมันไปตรงกับช่วงนึงของชีวิตพอดี ก็เลยอินกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ
จนถึงตอนนี้ก้สี่ปีแล้ว กลับไปดูก็คงไม่ฮา ไม่ขำ ไม่ซึ้ง ไม่น้ำตาไหลเหมือนตอนดูรอบแรกๆ ก็แค่อยากไปเยี่ยมเยือนเพื่อนเก่า รวมถึงนึกย้อนถึงความรู้สึกเก่าๆ ณ ตอนนั้นเท่านั้นเอง

"ผ่านมา 4 ปีแล้ว ผมยังคิดถึงเรื่องนี้อยู่เลย พี่คิดว่าผมควรจะเลิกบ้าได้รึยัง" ( ไม่ได้หรอก 5555)
ยังมีคนคิดถึงเรื่องนี้อยู่ไหม

ปล. พี่โต้ง และ GTH ขอ บลูเรย์แจ่มๆได้มั้ยอะ