เราเป็นเด็กนักเรียนมัธยมปลายโรงเรียนรัฐแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ คือตั้งแต่มัธยมมาก็จะเห็นคู่รักในวัยเรียนเยอะมากๆๆๆตลอด มีทั้งแบบกุ๊กกิ๊กกันพอดิบพอดี กับอีกประเภทคือ จู๋จี๋จับนู่นจับนี่กันอย่างโจ่งแจ้งแม้แต่ในรร. เอิ่มม...ให้เกียรติสถานที่บ้างก็ดีนะ บางคู่เรายอมรับเลยว่าไม่ไหวจริงๆ มันเกินไปอ่ะ มากอดจูบลูบคลำกันในรร.หรือในที่สาธารณะงี้ ไม่อายกันบ้างหรอ ไม่สงสารพ่อแม่กันอ่อว่า ถ้าท่านรู้ว่าลูกทำตัวแบบนี้จะรู้สึกยังไง? เราเคยมีความคิดที่อยากจะมีแฟนช่วงประมาณม.2 ม.3อ่ะ เป็นธรรมดาของวัยรุ่นอ่ะนะ55555+ แอบชอบรุ่นน้อง แอบปลื้มเพื่อน แอบรักรุ่นพี่ไรงี้ ใครไม่เคยมีโมเม้นท์นี้เลยก็อาจจะแปลกไปซักนิด -.- แต่พอขึ้นมอปลายเราก็มีความรู้สึกเฉยๆแบบเฉยมากอ่ะจริงๆ ซึ่งจริงๆแล้วช่วงมอปลายนี่แหละที่จะสนใจเรื่องความรักมากที่สุด5555' อาจจะเป็นเพราะเรามุ่งมั่นอยากจะเข้ามหาวิทยาลัยที่ใฝ่ฝันให้ได้อ่ะ เรื่องอื่นๆเลยไม่ได้สนใจ แต่ก็ดีละที่เราคิดได้แบบนี้ อนาคตยังอีกยาวไกล อิอิ' เพื่อนเราบางคนถึงขนาดเพ้อเวิ่นบ้าบอคอแตกทั้งวัน วันๆไม่เป็นอันเรียนพร่ำเพ้อแต่อยากจะมีแฟน คิดถึงแฟนบ้าง อยากให้คนนั้นคนนี้หันมาชอบบ้าง บลาๆๆๆ -...- เอิ่ม!เรารู้สึกปวดหัวแทนเพื่อนจริงๆ สนใจเรียนบ้างก็ดีนะเพื่อน อีกไม่กี่ปีก็จะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว มัวแต่มาสนใจเรื่องความรัก การเรียนก็เลยแย่ไปเลยส่วนมาก เพื่อนๆในพันทิปคิดว่าการมีแฟน มีความรักในวัยเรียนมันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ ? ทำไมถึงอยากมีแฟนกันจัง? ที่บ้านขาดความอบอุ่นหรอหรือว่าไง555555+เพราะ เพื่อนเราบางคนมันบอกงี้อ่ะว่าขาดความอบอุ่น พ่อแม่ไม่รัก +_+"