หายหัวไปตอนนึง ขออภัยค่ะ
ขออนุญาตข้ามตอน 96 ไปเลยนะคะ
ตอนนี้แปลมาจากภาษาอังกฤษอีกทีนะคะ พลาดที่ใดขออภัย

SPOILERS FOR RETRACE 97 // BY STORMCOMING@PLURK / HEBIGAMI@TUMBLR


เริ่มตอนจากที่ค้างไว้เดือนที่แล้ว
ในร่างของนอยส์-เอคโค่
ดอลดีบอกว่าตอนนี้นอยส์เป็นเพียงแค่หุ่นเชิดจากด้ายของดอลดีเท่านั้น ไม่ใช่เชน

ดอลดัม/เอคโค่ ถามกลับว่า "แล้วดอลดีรู้ไหมว่าการที่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเจตนารมณ์และหัวใจของผู้ทำพันธสัญญาโดยตรง
เป็นสิ่งที่ไม่อาจให้อภัยได้"

นั่นทำให้ดอลดีถามกลับอย่างเศร้าใจว่า "ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เธอเริ่มพูดจาเหมือนอย่างมนุษย์?"
ดอลดีมีท่าทีอ่อนลงพร้อมกับพูดว่า บางทีอาจเป็นเพราะว่า ดอลดัม/เอคโค่ คือเด็กที่อยู่มาได้นานที่สุด
ดังนั้นบางทีระหว่างทางเธอคงเกิดชำรุดเสียหายที่ตรงไหนซักแห่ง

ว่าดังนั้นแล้ว ดอลดีก็ตัดด้ายของดอลดัม
แล้วดอลดัม/เอคโค่ ก็ล้มลง แล้วจมสู่ห้วงลึก
ขณะที่ดอลดีฉีกยิ้ม แล้วกล่าวขอบคุณที่เธออุตส่าห์ทำงานหนักมาจนถึงตอนนี้..

.....

ขณะที่ร่างจมลงไปในน้ำ

ดอลดัม/เอคโค่ คิดว่าสุดท้ายแล้ว..เธอเองก็เองก็เป็นได้เพียงแค่"เสียงสะท้อน"เท่านั้นเอง
เป็นแค่กายชั่วคราว ที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อที่จะถ่วงเวลาที่หัวใจของผู้ทำพันธสัญญาจะพังทลายลงไป

ถึงไม่มีใครบอก เธอเองก็รู้อยู่แก่ใจ

ว่า ดอลดี และ ดอลดัม เป็นแค่สิ่งที่สุดท้ายก็จะต้องถูกละทิ้ง..
ว่า "เอคโค่" เป็นเพียงแค่ชื่อเล่นของเชนดอลดัม ที่อยู่ในร่างของผู้ทำพันธสัญญาที่ชื่อว่านอยส์..

เธอลืมไปเสียแล้ว
ว่าใครกันนะที่เป็นคนมอบชื่อ "เอคโค่" ให้กับเธอ ..บางทีคงจะเป็นวินเซนต์ล่ะมั้ง..? หรือว่าบางทีอาจจะเป็นนอยส์..?

เอคโค่พยายามอย่างเต็มที่แล้ว
เธอคอยปกป้องนอยส์ ไม่ให้จิตใจของเธอแตกสลาย เพราะการที่นอยส์นั้นไม่สามารถควบคุมพลังของอาบิสได้
แต่ถึงกระนั้นหัวใจของผู้ทำพันธสัญญาก็ยังคงพังทลายลงเรื่อยๆ บางทีก็ด้วยเหตุที่ตัวตนดั้งเดิมของนอยส์นั้นเริ่มเลือนลางลงทุกที


ที่ข้างในร่างของนอยส์นั้น เอคโค่เห็นร่างที่กระจัดกระจายของดอลดัมคนก่อนๆ
แท้จริงแล้วดอลดัมคือสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาชั่วคราวเพื่อคอยควบคุมร่างของเป้าหมายในช่วงระยะเวลาสั้นๆ
เธอไม่รู้ว่าก่อนหน้าเธอนั้น มีเอคโค่/ดอลดัม มากมายกี่คน
แต่เธอรู้ว่าเวลาที่เธอจะหายไปจะมาถึงในวันหนึ่ง

มันเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดเอาไว้แล้วตั้งแต่ต้น
ไม่มีใครสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงได้...
เธอคิด
ถ้าอย่างงั้นแล้ว ทำไมเธอถึงกำลังร้องไห้ล่ะ? เธอกลายเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?


เอคโค่นึกถึงตอนที่ได้พบกับออซ
เธอร้องไห้พร้อมกับเรียกชื่อของเขา
ขณะที่ความทรงจำก็พาย้อนไปยัง ตอนที่เขาเคยช่วยเหลือเธอเอาไว้ก่อนหน้านี้
ตอนที่เขาพูดกับเธอว่า เธอไม่เหมือนใครคนอื่น..

ขณะที่ออซก็ยังคงสู้กับเกลน พลางคิดว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไปดี
เพราะขณะที่เอคโค่/นอยส์เข้ามาอยู่ตรงนั้น เขาเองก็ต้องหยุดเกลนให้ได้


เงาดำของแจ็คคืบคลานเข้ามาในหัวของออซ
แจ็คพูดกับออซว่า เขาช่างเป็นเด็กไร้เดียงสา การตัดสินใจครึ่งๆกลางๆทำอะไรออสวาลด์ไม่ได้หรอก
ทางเดียวที่จะหยุดออสวาลด์ก็คือ ต้องฆ่าเขาทิ้งซะ เหมือนกับที่แจ็คเคยทำเมื่อ 100 ปีก่อน

ออซปฏิเสธ พร้อมกับบอกให้แจ็คหุบปากซะ
เขาจะไม่ฆ่าออสวาลด์ เขาเพียงจะหยุดการกระทำของชายผู้นี้เท่านั้น

ในตอนนั้นเอง
จาบ้าว็อคก็ฟาดปลายหางเข้าใส่ ทำให้ร่างของออซกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรง
ออสวาลด์ตามมาปิดบัญชี แต่ว่าอลิซกระโดดเข้ามาขวางเอาไว้
ทำให้ออสวาลด์หยุดชะงัก เพราะเห็นภาพทับซ้อนของอลิซกับเลซี่

อลิซบอกให้เกลนวางดาบลงซะ
แต่ก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้น แมวเชสเชียร์ก็พุ่งเข้ามาคว้าอลิซแล้วพาหนีไป ขณะที่อลิซยื่นมือไปหาออซ


ออสวาลด์เรียกจาบ้าว็อคให้เผาห้องสร้างความวุ่นวายเพื่อถ่วงเวลาให้เขาไล่ตามพวกอลิซไป
ขณะที่กิลเรียก ราเว่น ออกมาช่วยปกป้องวินเซนต์

อลิซขอให้แมวเชสเชียร์ปล่อยเธอลง
แต่เชสเชียร์บอกว่า ในครั้งแรกที่เจอกันเธอคือ บี แรบบิท
แต่ว่าตอนนี้เธอคือ อลิซ
เชสเชียร์ไม่สนใจว่ากระต่ายดำจะเป็นยังไง แต่ถ้าอลิซหายไปปณิฐานของอาบิสก็จะเศร้าเสียใจ

อลิซจึงขอให้เชสเชียร์ อธิบายว่าปณิฐานของอาบิสกำลังทำอะไรอยู่กันแน่?

กลับมาที่ในห้องโถงหลัก
ออซล้มลงขณะพยายามป้องกันเปลวเพลิงของจาบ้าว็อค ทำให้กิลตัดสินใจวิ่งมาหาออซ
ในจังหวะนั้นเองที่ ดอลดี/นอยส์ อาศัยโอกาสเข้าไปใกล้วินเซนต์
วินเซนต์เงยหัวขึ้นแล้วเรียกชื่อของเธอ

แต่นอยส์กลับยิงเข้าที่ขาของวินเซนต์
เธอบอกว่า เธอต้องการเขาคนเดียว ไม่ต้องการใครคนอื่น
แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังคิดจะไปจากเธอ ดังนั้นเธอเลยต้องทำให้เขาพังซะ

กิลตะโกนให้นอยส์หยุด แต่กิลถูกเดมีออสกันเอาไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้
วินเซนต์พลิกตัวหงายหลังกับพื้นแล้วหัวเราะ ก่อนจะบอกว่า นี่เป็นจุดจบที่เหมาะสมกับเขาแล้ว
ชายหนุ่มเอานิ้วชี้ที่หน้าผาก แล้วบอกนอยส์ว่า "เขาขอมอบความตายของเขาให้กับเธอ"

ดอลดีพูดกระตุ้นนอยส์ให้เหนี่ยวไกปืน ..แต่ทว่า

"ฉันไม่ยอมให้เป็นอย่างงั้นหรอก!!"
เสียงของเอด้ากับเอคโค่ตะโกนขึ้นพร้อมกัน!
ทุกคนตกตะลึงขณะที่เอด้าเดินเข้าไปหาวินเซนต์

แม้ว่าวินเซนต์จะห้ามไม่ให้เธอเข้ามาใกล้ แต่เธอก็ยังคงเดินตรงไปหาเขา
ในตอนนั้นเดมีออสก็ปัดทั้งเอด้าและนอยส์จนกระเด็นออกไป
เอด้าล้มลง แต่ยืนหยัดลุกขึ้นมาอีกครั้ง
ก่อนจะมุ่งหน้าเดินเข้ามาใกล้ ท่ามกลางความประหลาดใจของวินเซนต์

นอยส์พึมพำว่า เธอต้องฆ่าวินเซนต์
แต่ว่าทันทีทันใดนั้นเอง มืออีกข้างของเธอกลับคว้าจับข้อมือที่กำปืนเอาไว้แน่น

ในข้างในใจของนอยส์
ดอลดีที่เกรี้ยวโกรธตะโกนใส่ดอลดัม ให้หยุดเข้ามาขวาง
เอคโค่/ดอลดัม ดึงใบมีดออกมาปกป้องนอยส์ที่ล้มพับอยู่ที่พื้นน้ำ
แล้วบอกว่า เธอจะไม่ปล่อยให้ดอลดีทำตามอำเภอใจอีกแล้ว

ดอลดีโต้กลับว่า เธอก็แค่ตอบสนองความปรารถนาของนอยส์เท่านั้นเอง
อย่างน้อยก็ให้เธอฆ่าวินเซนต์ด้วยมือของเธอเองจะดีกว่า

เอคโค่/ดอลดัม พูดกับดอลดีว่า ..ผิดแล้ว นอยส์ไม่ได้ต้องการอะไรแบบนั้น
ถ้าดอลดีฆ่าวินเซนต์หัวใจของผู้ทำพันธสัญญาก็จะแหลกสลายตามไปด้วย
สิ่งที่ดอลดีต้องการก็คือ การแย่งชิงเอาร่างของนอยส์มาเป็นของตัวเองต่างหาก

ดอลดีได้ยินดังนั้นก็โกรธแล้วพุ่งเข้าโจมตี เอคโค่/ดอลดัม
ด้ายของดอลดีเข้าพันธนาการร่างของเธอเอาไว้ทั้งหมด

เอคโค่ได้ยินเสียงของออซ ออซกำลังเรียกเธออยู่
เธอคิดขึ้นมาว่า..ถึงแม้ร่างกายจะต้องเจ็บปวด หรือเธอจะต้องเศร้าเสียใจมากเพียงใด
เธอก็มีความสุขที่สุด เมื่อได้ยินเสียงของเขาเรียกชื่อของเธอ

เอคโค่สะบัดด้ายของดอลดีออก
หัวใจของเธอสงสัยเหลือเกินว่า ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ "ชื่อ" กลายเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเธอ
...
เพราะแบบนั้นแล้ว ทุกครั้งที่เขาเรียกชื่อของเธอผิด และทุกครั้งที่เธอแก้ให้ถูกต้อง

เธอถึงได้รู้สึกว่าตัวเองนั้นมีตัวตน



ไม่ใช่เพราะว่า เธอคือดอลดัม..และไม่ใช่เพราะว่าเธอคือเอคโค่..
แต่เพราะว่าเธอก็คือ ตัวของเธอเอง

มันเป็นความปรารถนาของเธอเองที่ต้องการปกป้องนอยส์ และไม่ต้องการทำตามที่ดอลดีสั่ง
นอยส์เคยถามเธอ..ว่าเธอจะทำยังไง ถ้าเธอหายไปในวันหนึ่ง
ตอนนี้..คำถามนั้นมันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

รอยแตกร้าวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
นอยส์ยังคงพูดว่าจะฆ่าวินเซนต์ แต่เอคโค่บอกกับเธอว่า ..นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอปรารถนาอย่างแท้จริง
นอยส์ถามว่า แล้วเธอจะรู้ได้ยังไง? เพราะขนาดตัวของเธอเอง ก็ยังไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วเธอต้องการสื่งใด
นอยส์มีท่าทีสลดลง

เอคโค่มองนอยส์ ก่อนจะพูดว่า..พอพูดแบบนั้นแล้ว เธอฟังดูคล้ายวินเซนต์เลยนะ...
นั่นเป็นเพราะเธอชอบวินเซนต์ แล้วพยายามเลียนแบบเขา
เอคโค่รู้สึกเสียใจที่เห็นนอยส์ค่อยๆสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไป


นั่นคือเหตุผลที่เหล่าเอคโค่ในอดีต พยายามรวบรวมความทรงจำและตัวตนของนอยส์เอาไว้ไม่ให้เธอถูกลืม
และนั่นก็ทำให้เอคโค่คนปัจจุบันถือเกิดขึ้นมา

เอคโค่ประกาศ ว่าเธอคือเอคโค่ เธอคือสิ่งที่เกิดขึ้นมาเพื่อปกป้องหัวใจของนอยส์
คอยรับใช้เธอในฐานะที่เป้นเสียงสะท้อนของตัวตนอันแท้จริง เป็นกระจกที่จะสะท้อนภาพที่นอยส์ได้สูญเสียไป
เอคโค่บอกให้นอยส์นึกถึงความทรงจำที่แท้จริงให้ออก

กลับมาที่โลกปัจจุบัน
เอด้าที่เดินเข้าหาวินเซนต์ พูดกับเขาว่า เธอก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองนัก แต่ว่า
เธอจะไม่หยุด แม้ว่าวินเซนต์จะถามว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ตรงนี้

วินเซนต์ด่าเธอด้วยคำหยาบ แล้วบอกว่าเธอทำให้เขารู้สึกเหมือนจะเป็นบ้าตาย
แล้วตะโกนว่า อีกแค่นิดเดียวเขาก็จะได้หายไปแล้ว

ทว่า..เอด้ากลับตะโกนกลับใส่วินเซนต์
เธอบอกว่า
ถ้าเขาอยากจะหายไปมากขนาดนั้น ก็มอบชีวิตของเขามาให้เธอเสียสิ!
แล้วเธอจะสอนให้เอง
ว่าชีวิตนี้ยังมีเรื่องน่าอภิรมย์อยู่มากมาย เธอจะทำให้เขารู้สึกเอง..ว่าดีใจที่ได้เกิดมา

วินเซนต์กรีดร้องบอกให้เธอหุบปาก แล้วเดมีออสก็พุ่งเข้าไปหาเพื่อตัดหัวของเอด้า



(ต่อด้านล่างนะจ้ะ)