คบกับแฟนมา 8 ปีค่ะ แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เจอกันแค่ช่วง weekend
หลังจากแฟนย้ายที่ทำงาน เจอรุ่นน้องหน้าตาน่ารัก แต่รุ่นน้องมีแฟนอยู่แล้ว
เค้าเผลอใจไปแอบคุยกันค่ะ
วันที่รู้คือแฟนมายอมรับสารภาพเอง  ว่าคุยกับน้องกำลังจะเลิก

แฟนพยายามอธิบายค่ะว่าคุยกันมานานแค่ไหน แต่เราไปรู้มาจากคนนอกว่าแอบไปหากันถึงห้องช่วงแฟนน้องไม่อยู่

แฟนขอโทษค่ะ เสียใจกับการกระทำของตัวเอง

เราเองก็เสียใจมาก

หลังจากที่บอกว่าเลิก ใช้เวลาประมาณ 2 เดือน ปัจจุบันทุกอย่างดูจะเริ่มโอเคขึ้น

แต่ใจเรานี่สิปัญหา

มันอดระแวงไม่ได้เลย ช่วงเวลาที่เค้าอยู่ที่ทำงาน
ช่วงเวลาที่เราทำงาน

คือทุกอย่างดูโอเคมากเวลาอยู่ด้วยกัน  แต่พอต่างคนต่างแยก คนที่จะทุกข์ที่สุดมักเป็นเราค่ะ

เราคิดไปต่างๆ นาๆ เราทำผิดอะไร เราไม่ดีตรงไหน เราจะค้นโทรศัพท์มือถือเค้าทุกครั้งที่มีโอกาส เราจับแท็กการเดินทางของเค้าเพื่อที่จะสอดส่องดูว่าเค้าไปไหนบ้างในแต่ละวัน ล่าสุดเจอว่าเค้ายังโทรหาเมื่อสองสัปดาห์ที่แล้ว  ช่วงกลางคืน

เค้ามีข้ออ้างตลอด  ล่าสุดเค้าบอดว่าเป็นเพราะเราที่ทำให้เค้าต้องโทรไป เพราะเราโทรไปหาแฟนน้องผญ.คนนั้น เล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น

ทำให้เค้าต้องเคลียร์กับน้องคนนั้น

เราสมควรจะเข้าใจมั้ย??  

เวลาอยู่ด้วยกันเรารู้สึกดีมาก แต่เมื่อเราแยกกันดูเหมือนทุกอย่างมันไม่โอเคสำหรับเรา เราพยายามที่จะค้นหาความจริง ค้นหาในทุกๆอย่าง เรารู้สึกว่าเค้ากำลังหลอกเรา เราจึงต้องเก็บข้อมูลทุกอย่างที่เค้ามี

ตอนนี้เอาจริงๆ เราเริ่มรู้สึกแย่กับตัวเองอีกครั้ง เพราะแฟนเราเริ่มรำคาญเรา

เรารักเค้ามาก  แต่เราเองก็ไม่อยากโดนหลอกเราถึงต้องทำแบบนี้

ท่านไหนมีทางออกให้บ้างคะ  เราอยากกลับไปไว้ใจแฟนเหมือนที่เคยเป็นมา 8 ปีที่ผ่านมาค่ะ

แต่ตอนนี้ตัดสินใจแล้วว่า ถ้ายังมีการติดต่อเรื่องส่วนตัวกันอีกคิดว่าจะเลิกกับผช.คนนี้จริงจังค่ะ