ออกแนวเพ้อต้องขออภัย แต่ผมไม่ได้คิดถึงกองหน้าที่ยิงนัดละ3-4ลูก ผมไม่ได้คิดถึงกองหน้าที่จี๊ดจ๊าดลีลาลากเลื้อยยากจะคาดเดา ผมไม่ได้คิดถึงกองหน้าที่คว้าตำแหน่งดาวซัลโวสูงสุดแบบไม่มีคู่แข่ง เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรแล้วที่จะคิดถึง ทุกสิ่งย่อมต้องมีการเปลี่ยนแปลง แต่ทีมยังต้องเดินหน้าต่อไป

แต่ผมคิดถึงกองหน้าที่มีความกระหายที่อยากจะลงเล่น วิ่งไล่บอลไปทั่วสนามเพื่อแย่งบอลกลับมาครองแม้ในยามที่ตัวเองไม่มีบอล และออกอาการเซ็ง โวยเพื่อนร่วมทีม ยามที่ตัวเองไล่บอลแต่เพื่อนไม่ช่วยไล่ คาแรกเตอร์แบบนี้คงไม่ได้เห็นอีกแล้ว ภาพวันนี้มีแต่ความเฉื่อย ต่างคนต่างเล่นไปตามกำลังและแรงที่เหลือ แม้แต่ผู้นำในสนามเองยังฝืนสังขารไม่ไหว จะให้วิ่งเป็นบ้าเป็นหลังตะโกนปลุกเร้าลูกทีม ย่อมเป็นไปไม่ได้