คือต้องบอกก่อนว่าตอนนี้โสดสนิท แต่ที่ผ่านมาก็เคยมีแฟนนะ แล้วก็เลิกกันไปคนสุดท้ายที่เลิกนี้ก็อยู่เป็นโสดมาตลอดเลยน่าจะเป็นโสดมา4ปีละ โสดจนลืมไปแล้วว่าคนมีความรักเขาจะมีความรู้สึกกันยังไง ตลอดระยะเวลา4ปีที่อยู่เป็นโสดคือไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด(ถ้าไม่มีเพื่อนไปด้วยนะ) กินข้าว ดูหนัง เดินเล่น ก็ไปคนเดียว ก็บางเวลาก็รู้สึกเหงา บางครั้งก็รู้สึกดี ที่ไม่ต้องมาคอยแคร์ความรู้สึกใคร ไม่ต้องมานั่งเสีบใจ น้อยใจ นั่งงอล ทะเลาะกัน ร้องไห้ แต่ ณ.ตอนนี้อายุก็เริ่มมากขึ้นไปทุกๆปี เพื่อนๆหลายๆคนก็มีแฟนมีครออบครัวหมดแล้ว เห็นแล้วก็อิจฉาอ่ะ อยากแต่งงาน อยากมีลูก อยากมีครอบครัวเล็กๆ มันเลยเริ่มอยากจะมีแฟนอีกครั้ง แต่....ความกลัวก็เริ่มเกิดขึ้น กลัวเสียใจ กลัวเสียเวลา กลัวเวลาส่วนตัวของตัวเองหายไป กลัวไม่มีความสุข ง่ายๆคือกลัวจะเสียชีวิตอิสระในช่วงของความโสดไป เคยลองคุยกับลองเปิดใจคุยกับคนๆนึงซึ่งตอนนั้นดิฉันก็อยากมีใครสักคนเข้ามานะ แต่พอคุยไปแล้วมันรู้สึกเบื่ออ่ะ เบื่อที่ต้องมาคุยนู้นนี้นั้น ทำอะไร กินอะไร จนแบบคิดไปว่าอยู่เป็นโสดดีกว่า ไม่เข้าใจตัวเองไม่รู้จะทำยังไง อยากมีแฟนก็อยากแต่คุยแล้วมันก็เบื่อ เสียดายความโสด เพื่อนๆคิดว่าการมีแฟนมันดีกว่าการเป็นโสดมั้ย