คิสขอแตกเรื่องตอนที่ไรอันมาไทยเมื่อวานนี้ไปอีกกระทู้นะคะ http://ppantip.com/topic/32472962/

ขอบคุณทุกๆกำลังใจค่ะ ^^

---

คิสเคยมาตั้งกระทู้เล่าเรื่องบ้าๆบอๆของตัวเองเมื่อปีก่อน ซึ่งนับมาถึงวันนี้ก็ผ่านมาประมาณ 10 เดือนแล้ว

คิสว่าคงไม่มีใครจำเรื่องคิสได้(แหง๋สิวะ ๕๕) ตอนที่ตั้งกระทู้ตอนนั้นก็ไม่ได้รู้ว่าเรื่องมันจะไปต่อในรูปแบบไหน

ประเด็นคือ คิสจะไปฮานอยเดือน 10 ในวันเกิดตัวเองอีกครั้ง เหตุการณ์เหมือนเดิมทุกอย่าง

ต่างกันที่คราวนี้ คิสจะทำทุกอย่างให้มันดี ซึ่งทำให้ดีที่ว่า ก็ยังไม่รู้ว่าควรทำยังไง ควรพูดอะไร ไม่พูดอะไร

((คิสดันลบเนื้อหากระทู้เก่าไปแล้ว ไว้จะแปะใหม่อีกทีนะคะ เพราะใครเข้ามาอ่านก็คงไม่เกทว่าคิสพล่ามอะไร))

---

เอาย่อสุดๆนะ

หลังจากที่ไรอันหายไปช่วงพายุไห่เหยี่ยนเข้า เราติดต่อกันอีกครั้งเดือนมกรา 2014 เค้าโทรมาหาคิส เสียงแหบและป่วยมากๆ

ไรอัน "อาโหล"

คิส "ใครอะ"

ไรอัน "ไรอัน"

คิส "ชั้นรู้จักคนชื่อไรอัน แต่เค้าเสียงไม่เหมือนคุณ"

ไรอัน "ผมไรอันจริงๆ ผมไม่สบาย"

คิส "เกิดอะไรขึ้น ทำไมเสียงเป็นแบบนี้ คุณโอเครึป่าว"

ไรอัน "ผมไม่สบายหนักมาก ผมขอโทษที่หายไป"

คิส "ชั้นเป็นห่วงจังเลย ทำไงดี ชั้นทำไงดี ชั้นอยากไปหาคุณตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย"

ไรอัน "คุณไม่ควรมาที่นี่ตอนนี้"

คิส "..."

บอกตรงๆ หน้าชามาก คือทำไมถึงบอกว่าไม่ควรมา เสียใจมากๆ

ไรอัน "ผมแค่อยากได้ยินเสียงคุณ"

กุปรับอารมณ์ไม่ทันเมิงเลยไรอัน ตกลงเมิงต้องการกุหรือไม่ต้องการกันแน่วะ กุงง!!

คิส "ชั้นนึกว่าคุณจะไม่สนใจชั้นแล้ว คุณหายไปเลย ชั้นเอารูปคู่กับคนอื่นขึ้น คุณถึงได้ทักมา เพื่อนชั้นก็บอกว่า ถ้าเอารูปคู่กับผู้ชายขึ้น รับรองว่ามี response แน่ แล้วคุณก็ทักมาจริงๆ"

ไรอัน "ผมต้องวางสายแล้ว"

และคิสก็ส่งข้อความไปหาเค้า

คิส "ดูแลตัวเองด้วยนะ ชั้นเป็นห่วงมากๆ หายไวๆนะ"

ไรอัน "ผมเกรงว่า ผมจะเป็นเพื่อนกับคุณในแบบที่คุณต้องการไม่ได้"

นาทีนั้น บอกเลย ประสาทจะแดรกกับไรอัน คือไม่รู้ว่าใครหรือใครกันแน่ที่ทำตัวน่าสบสน ฟีลคิสแบบ เมิงจะเอาไง กรูไม่อยากขึ้นๆลงๆเพราะเมิงอีกแล้วนะ

คิส "ไรอัน คุณช่วยกลับไปที่เส้นเดิมของคุณจะได้มั๊ย ชั้นจะได้กลับไปเส้นเดิมของตัวเอง"

ไรอันไม่ตอบ คิสเลยพิมพ์ประโยคมาโซคิสสุดๆไปว่า "ลาก่อนตลอดกาลไรอัน" (Good bye for good, Ryan)

นับตั้งแต่ประโยคนั้นจนถึงกลางเดือนเมษา เราสองคนไม่ได้คุยกันเลย ช่องทางเดียวที่คิสรับรู้ความเป็นไปของเค้าคือเวบบริษัทเค้า



เดือนเมษา 2014

คิสโทรไปหาเค้า ไม่รู้เพราะเหงาหรือมันเพราะอะไรกันแน่ ที่ทนไม่ไหว คิสโทรไปหาเค้า สัญญาณดังไม่กี่ครั้งคิสก็วางสายทิ้งซะเอง เพราะใจไม่ถึง ไม่รู้ว่าถ้าเค้ารับสายแล้วคิสจะพูดอะไรต่อ คิสบอกเค้าไปแบบนั้น แล้วยังโทรหา เค้าเองก็คงจะประสาทเสียเหมือนๆกัน

สักพักไรอันก็โทรกลับมา คิสก็ไม่กล้ารับสาย คิสรู้แล้วว่าเค้าคงจะปวดหัวกับคิสมากทีเดียว


เดือนพฤษภา 2014

ไรอันโทรมาหาคิส คิสรับสาย แต่เสียงเค้ากลับเหมือนโดนวางยาเบื่อหมา เสียงเบื่อ เหนื่อย ไร้อารมณ์จนงงว่าโทรมาหาทำไม

ไรอัน "ผมเห็นคุณโทรมา พอผมโทรกลับไปคุณก็ไม่รับ"

คิส "อ่อ อืมม คุณทำไรอยู่หรอ"

ไรอัน "ผมเพิ่งกลับมาที่ฮานอย ขับรถอยู่"

คิส "อ่อ คงยุ่งสินะ ชั้นไม่ได้มีอะไรหรอก ก็ดูแลตัวเองด้วยนะ"

ไรอัน "คุณก็เหมือนกัน"

นี่คือบทสนทนาที่แห้งแล้งสุดๆ เสียงเค้าเบื่อสุดๆ คิสก็ไม่รู้จะหลั่นล้าไปยังไงดี

ช่วงเดือนเดียวกัน คิสก็ประสาทเสียขั้นโคม่า เพราะคิดถึงก็คิดถึง แต่เค้ากลับหายหัวไปเลย คิสก็เดาว่าเค้าคงจะบล๊อค Line คิสไปแล้ว เลยส่งข้อความไปหา เพราะคิดว่าบล๊อคแน่ๆ ก็คงจะไม่ได้รับอยู่ดี

คิส "มิสเตอร์บาร์ท คุณนี่กล้าดียังไงมาบล๊อคไลน์ชั้น ชั้นคิดถึงคุณจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว"

ส่งไป ปิดหน้าจอจนลืมไปแล้ว ผ่านไปสองสามวันมีข้อความเด้งขึ้นมาหาคิสว่า

ไรอัน "ถึงเจิ้ง ผมไม่เคยบล๊อคคุณ ทำไมผมต้องทำแบบนั้นด้วย แล้วคุณจะให้ผมทำยังไงภายใต้สถานการณ์แบบนี้"



กริบสิคะพี่น้องชาวบางคอแหลม อ้าว ไม่ได้บล๊อคเก๊าหยออออ เก๊าะเก๊ามะรุ เก๊าเสียจุย



คิส "ชั้นส่งแบบนั้นไปเพราะชั้นก็คิดว่าคุณบล๊อคไปแล้ว ชั้นขอโทษ คุณได้โปรดลืมไปเถอะ"



และเค้าก็หายไปอีก ทำไมหนอออ ทำไมถึงได้เลือดเย็นขนาดนี้ T T ชั้นก็ต้องสาระแนหาเรื่องไปทักเค้าอีก

คิส "นี่คุณฟาน บอสชั้นเพิ่งกลับมาออฟฟิตละ เค้าเอาช๊อคโกแลตมาฝากชั้นด้วย ให้หยิบชิ้นนึงนะ"

ไรอัน "เจ้านายคุณเป็นยังไงบ้าง"

คิส "อือ เจ้านายหรอ ใจดีมากเลย แต่ไม่ค่อยอยู่ออฟฟิตเท่าไหร่ เดี๋ยวจะไปพม่าอีกแล้ว"

ไรอัน "เจ้านายคุณไปพม่าบ่อยหรอ"



เอาจริงๆแบบไม่สร้างภาพ คิสเจตนาจงใจทั้งหมดในบทสนทนานี้ คิสไปเปิดเวบบริษัทและพบว่าไรอัน,พ่อไรอัน พร้อมคุเมะซัง เดินทางไปพม่าบ่อยในช่วงหลัง

คิสเดาว่าถ้าคิสปูทางมาแบบนี้ ม้นต้องมีอะไรที่ in common กับเค้าแน่ๆ และเป็นไปตามนั้น ชั้นนี่ช่างหัวหมอจริงๆ ผลจากการอัดโอเมก้า 3 มาตลอดสามเดือนสินะ


คิส "ช่วงนี้บริษัทชั้นกำลังพัฒนาการตลาดที่พม่าอยู่ ก็เลยต้องบินไปเกือบทุกเดือน"

ไรอัน "ถ้าเจ้านายคุณต้องไปพม่าบ่อย งั้นเราก็อาจจะได้เจอกันที่พม่าก็ได้"

คิส "ชั้นเป็นเลขา back office ไม่ได้เดินทางไปด้วยแล้ว"

ไรอัน "งั้นผมก็ควรจะหาเวลาไปเจอคุณบ้างสินะ"



ใจแทบหยุดเต้นกับประโยคนี้ของมิสเตอร์บาร์ท นี่คือ sign ว่าเค้ายังเป็นคนเดิมอยู่รึป่าวนะ คิดสิคิดดดดด



คิส "นั่นฟังดูดีนะ"



และเค้าก็หายเข้า loop เดิม ทักคิสมาทีก็หายที แถมชอบทักมาในเวลาแปลกๆ เช่น ตีสี่ หกโมงเช้า


ไรอัน "คุณทำอะไรอยู่หรอ"


คิสแทบอยากจะกริ๊ด ถ้าเป็นสมัยก่อนคงพร้อมโทรกลับไปด่าแม่แน่นอน แต่ ณ จุดนี้ทำได้คือส่ายหัวแล้วนอนต่อ ถามมาได้ ตีสี่จะให้ตกกุ้งลายเสืออยู่หรอไง้



ผ่านมาจนกระทั่งเดือน สิงหา 2014

คิสเริ่มสำเหนียกว่ามหกรรมวันเกิดของคิสกำลังจะวนเวียนมาบรรจบกันอีกครั้งในอีกสองเดือนข้างหน้า แต่ก็ยังไม่ได้คิดว่าจะทำอะไรยังไงต่อ ไว้ค่อยว่ากัน

จนกระทั่งคิสเข้าไปคุยงานกับเจ้านายในเช้าวันนึง โดยมีรุ่นพี่ที่คิสเคารพคนนึงอยู่ในห้องนั้นด้วย

บอส "ทำไมคุณดูแย่จัง"

คิส "ห๊ะ อะไรนะคะ"

บอส "ผมหมายถึงคุณดูเหนื่อยๆเพลียๆ เป็นอะไรรึป่าว"

คิส "ไม่นิคะ ไม่ได้เป็นอะไรเลยค่ะ ๕๕"

บอส "ไม่นะ มีใครทำอะไรคุณหรอ"

คิส "ไม่มีใครทำอะไรชั้นเลยค่ะ ๕๕๕"


และคิสก็นึกอะไรได้ แต่ก็รู้ว่ามันคงดูเสร่อมากๆถ้าเอามาพูดกับเจ้านาย


คิส "คือจริงๆก็มีคนที่ทำให้ชั้นรู้สึกหดหุ่อยู่ค่ะ แต่นั่นก็ไม่เป็นไรหรอก"

บอส "เกิดอะไรขึ้น"


คิสรู้ว่าถ้าพูดอะไรออกไปคงดูโคตรไม่มืออาชีพ แต่นาทีนั้นไม่รู้อะไรดลจิตดลใจให้คิสน้ำตาจะไหลออกมา


คิส "คือชั้นว่าชั้นจะขออนุญาติลาพักร้อนช่วงเดือนตุลา ชั้นมีเรื่องที่ต้องไปจัดการค่ะ"

รุ่นพี่ส่ายหัว "ร้องแน่ๆ"

บอส "เฮ้ย ร้องไห้ทำไม จะไปไหน"

คิส "คือชั้นจะไปเวียดนามค่ะ มีคนที่ชั้นอยากเจอเดือนตุลานี้ค่ะ"

บอส "ตุลา เดือนนี้มันสิงหาคมนะ ทำไมต้องตุลาด้วย"

รุ่นพี่ "ตุลาคมมันเดือนเกิดของเค้า"

บอส "อ่อ ๕๕ แล้วทำไมต้องรอไปถึงตุลาคม คุณไปอาทิตย์นี้เลย ออกไปจองตั๋วตอนนี้"

คิสช๊อคกับคำพูดบอส เฮ้ย ล้อเล่นป่าวเนี้ย บ้ากันไปหมดแล้ววววว


บอส "แล้วไง ปัญหาคืออะไร"

คิส "คือชั้นติดต่ออะไรเค้าไม่ได้ เรามีปัญหากัน เค้าก็หายไป"

บอส "อีเมลไปหาสิ บอกว่าจะไปหาอาทิตย์นี้ ถ้าเค้าไม่ตอบก็ไม่ต้องไป เค้าตอบก็ไป แค่นี้เอง"

คิส "ชั้นไม่พร้อมค่ะ"

บอส "แล้วจะให้ผมเป็นคนอีเมลให้หรอไง"

คิส "ป่าวๆ ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ๕๕"

บอสหันไปหารุ่นพี่ "ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ด้วย "

รุ่นพี่ "เดี๋ยวจะมาบอกความคืบหน้าอีกทีค่ะ"



รุ่นพี่พาคิสออกมาจากห้อง คิสทำได้แค่ร้องไห้ เพราะรู้อยู่แล้วว่าเรื่องเรากับเค้ามันจบไปหมดแล้ว อีเมลอะไรก็ช่วยไม่ได้



รุ่นพี่ "ไม่ต้องร้อง เดี๋ยวพี่ร่างเมลให้เอามั๊ย มาๆ"

คิส "มันคงสายไปแล้ว"

ร่นพี่ "ไม่สาย แต่คิสเป็นคนที่ปากไม่ตรงกับใจ พูดบ้าบออะไรก็ไม่รู้ เป็นพี่ๆก็ไม่เข้าใจอะ พูดอะไรวะ"

คิส "โห้ เค้ารู้หมดแล้วพี่ว่าหนูคิดไงกะเค้า เค้ารู้หมดละ แสดงออกขนาดนั้น"

รุ่นพี่ "มันพูดตรงๆ รักมั๊ย รักก็บอกไปเลย"


รุ่นพี่ส่งดราฟอีเมลมาให้ในรูปแบบที่ hardcore สุดๆ คิสก็ได้แต่ดองเอาไว้ เพราะส่งแบบนั้นไปไม่ได้อยู่แล้ว


และรุ่นพี่ก็เดินมาหาคิสที่โต๊ะทำงาน "ส่งยัง"

คิส "ยังเลยพี่ ขอทำใจก่อนนะ"

รุ่นพี่ "ทำใจอะไร ส่งเลย"

คิส "โห้ พี่ไม่ไหวอะ ไม่กล้าวะ ส่งแบบนี้"

รุ่นพี่ "ถามจริง รักไรอันปะ"

คิส "รักดิพี่ ไม่รักจะกลับไปหาหรอ"

รุ่นพี่ "งั้นส่ง"

คิส "เดี๋ยวแป่บนะพี่ ทำใจก่อน"

รุ่นพี่ "คิสต้องการแค่ไหนหรอ"

คิส "หมายถึงไร ต้องการไรอันอะหรอ"

รุ่นพี่ "ต้องการความรักครั้งนี้มากแค่ไหน มันสำคัญแค่ไหน เสียไปยอมรับได้รึป่าว"

คิส "...."


คิสใช้เวลาคิดกับคำถามนี้ เพราะถามว่าต้องการไรอันรึป่าว คิสก็ไม่ค่อยแน่ใจ เพราะก็รู้ว่าเราไปกันได้ยากเหลือเกิน

แต่ถ้าถามว่าต้องการความรักนี้แค่ไหน สำคัญแค่ไหน ก็รู้สึกว่ามันเป็นความรู้สึกที่มันสำคัญมากเหลือเกิน


คิส "ต้องการ"

รุ่นพี่ "เชื่อพี่ ส่งเดี๋ยวนี้"

คิส "งั้นขอเปลี่ยนเนื้อหานิดนึงได้มั๊ยพี่"



คิสเปลี่ยนคำพูดทั้งหมด แต่คงความหมายไว้เหมือนเดิม



ถึงไรอัน

ฉันรู้แล้วละว่าฉันสื่อสารได้ห่วยแตกมากๆ ฉันจะใช้คำพูดให้น้อยที่สุดเท่าที่ทำได้นะ
นับตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันได้พบกับคุณมาจนถึงตอนนี้ ฉันก็มีความรู้สึกพิเศษต่อคุณ ฉันอาจทำตัวผิดไป แต่ฉันก็รู้ว่าคุณรู้สึกได้อยู่ดี
ฉันพยายามที่จะโกหกมาตลอด แต่ฉันทนมันไม่ไหวอีกแล้ว ฉันรักคุณ ไรอัน นี่อาจจะเป็นคำพูดที่สั้นที่สุดที่ฉันจะซื่อสัตย์กับตัวเองได้
ฉันรักคุณ ฉันพูดจากใจ ทำไมมันถึงได้ยากขนาดนี้เพียงแค่จะบอกคุณว่าฉันอยากเจอคุณแล้วแต่ที่คุณสะดวก เพื่อที่จะบอกว่าคุณมีความหมายกับฉันมากแค่ไหน

ฉันกำลังอ้อนวอนขอโอกาสจากคุณ ได้โปรดบอกฉันทีว่าฉันสายไปที่จะทำสิ่งเหล่านี้หรือยัง

คิดถึงคุณมาตลอด
คิส