มันจะไม่มาม่าเลยนะ ถ้า

**จขกท เสนอให้ ถอดรองเท้าเด็ก ตั้งแต่แรก**

พอคุยกันจริงๆ ก็ช่วยกันคิดหาวิธีกันได้นะคะ

อย่าออกความเห็นแบบบ่นเด็กประเภท "ถ้าหยั่งงี้ ก็อยู่บ้านไปเถอะ" คำพูดเหมือนไม่เห็นใจกัน
เพราะถ้ามีสติ ตัดอารมณ์ออกไป คิดดีๆ มันก็หาทางออกร่วมกันได้

คนเป็นพ่อ แม่ ดีๆ ก็มีค่ะ คุยกันดีๆ ก็ได้ อย่าบ่นสาดเสียเทเสีย และ **ขอพื้นที่ให้ครอบครัว** บ้าง
เลิกบ่นแบบไม่มีเหตุผลมากๆ แบบ เอะอะ ก็ให้อยู่บ้าน อย่าพาออกมาเลย การแบนแบบนี้ดูไม่เห็นใจกัน

สถานที่นอกบ้านคุณ เป็นของเหล่าคุณคนโสดแค่นั้นหรือคะ

ความตั้งใจที่จะสื่อ คือ "เมื่อไหร่เกิดปัญหาพ่อ แม่ และเด็ก ขอให้คิดหาทางออกที่อยู่ร่วมกันได้ค่ะ"
แล้วเสนอขึ้นมาเลยค่ะ
ขอให้มีพื้นฐานของการใส่ใจเรื่องการแบ่งปันพื้นที่คนอื่นบ้างนะคะ

ตรรกะแบบ ถ้าไม่ใช่พวก ถ้าทำอะไรขัดใจ ก็อย่ามาอยู่ร่วมกัน อย่ามาใช้พื้นที่ร่วมกัน หรือให้ออกไปเถอะ
ขอให้ลดๆ จนมันหายไปจากสังคมไทยซักทีนะคะ มันน่าเกลียดมานานละ

ก็เป็นสำนึกส่วนรวมครับ

ถ้าพ่อแม่คนไหนคิดว่า ไม่เดือดร้อนใครก็ทำอย่างที่ทำไป
แต่ถ้าเมื่อไหร่รู้สึกว่า ลูกเราจะทำให้คนอื่นลำบาก ก็ควรตรองให้ดีเวลาพาไปไหนมาไหน

เข้าใจว่า จขกท. ไม่ได้เกลียดเด็กหรอก แต่เกลียดพ่อแม่ที่ไม่มีสำนึกส่วนรวมมากกว่าครับ


ปล. ผมมีลูกชาย 2 คนครับ(เดี๋ยวจะหาว่าไม่มีลูกไม่รู้)

เดี๋ยวพอเค้าจูงลูกก็ไปด่าเค้าอีกว่า แทนที่จะอุ้มเห็นไม๊ฉันเลยเดินเหยียบเด็กเลย ต๊ายตายฉันไม่ผิดนะยะ

ปล. บางทีเค้าอาจจะไม่ได้อยากไปในที่ๆคนเยอะๆก็ได้นะ เพราะฉันก็ไม่อยากไปเหมือนกันเซ็งจะตายเบียดคนเยอะแยะ แต่ถ้าหากว่านาทีจำเป็นบังเอิญต้องผ่านทางนั้นมันจะเลี่ยงยังไงไม่ทราบ เช่น บ้านอยู่หลังตลาดนัดอะไรอย่างเงี๊ยะ จะให้ไปอ้อมโลกเข้าทางไหนก็ไปไม่ได้ จริงมะ

ชาตินี้ไม่ต้องมีลูกหรอกค่ะ นิสัยแบบนี้ บอกแฟนคุณถึงทัศนคติการมองเด็กของคุณก่อนเค้าตัดสินใจจะให้คุณเป็นแม่ของลูกดีหรือไม่ ก่อนนะคะ
เค้าจะได้ตัดสินใจถูก
เพราะหากมีลูก มันจะเลาะมากกว่านี้ ทั้งแหวะ ทั้งน้ำลาย
อย่าได้มีลูกเลยค่ะ ถ้าไม่อยากเลาะเทอะน่ะ