เคยตั้งกระทู้เมื่อปีก่อนว่าลูกติดขวดไม่เอาเต้าคงเพราะหัวนมสั้น แต่พอเกือบสามเดือน ลูกเริ่มดูดเต้าได้ และลดปริมาณขวดนมจนกลายเป็นดูดจากเต้าร้อยเปอร์เซ็นต์ เนื่องจากเลี้ยงเองคนเดียวด้วยเลยเน้นความสะดวก แต่กลายเป็นว่าเริ่มมีปัญหาหนักแล้วค่ะ คือจากกินขวดได้บ้าง ให้คนอื่นช่วยป้อนได้บ้าง กลายเป็นไม่เอาขวดเลย เวลาไปข้างนอก ต้องหาที่ดูดนม ลำบากเลย เพราะพ่อคุณดิ้นมากมายเวลาใช้ผ้าคลุมให้นม คงร้อน จะกินในรถก็ลำบากถ้าจอดไกล ตอนนี้ลูกจะขวบแล้วตัวโตมาก เวลาให้นมนอกสถานที่ค่อนข้างกลัวโป๊
ปัญหาถัดมาคือ แม่เตรียมตัวจะกลับไปทำงาน แต่ลูกเป็นอย่างนี้ จะฝากเนอสก็ลำบากแล้ว พยายามฝึกก็จนปัญญาเพราะไม่มีใครมาป้อนขวดแทนแม่ได้เลย เลี้ยงคนเดียว ลูกจะติดดูดแทบตลอด ไม่เป็นมื้อเลย จากเคยกินขวดจะกะเวลาได้ แต่ตอนนี้หิวน้ำ ง่วง อยากอ้อนก็จะดูดตลอด ทั้งกลางวันกลางคืน
ปัญหาสุดท้ายที่เรื่องใหญ่เลยตอนนี้คือลูกกัดหัวนมทุกครั้งที่ดูดเสร็จ จนหัวนมข้างขวาเป็นแผลลึก แยก ความเจ็บปวดไม่ต้องพูดเลย เจ็บ ทรมานมาก งดให้นมข้างขวา และต้องบีบท้ิง ที่ต้องบีบทิ้งเพราะจะปั้มไปก็ไม่กิน นมสต็อคต้องทิ้งหมด เพราะหมดอายุแล้ว เคยบริจาคไปก็มาก เสียดายมากค่ะ อยากเก็บให้เค้าได้กินนานๆ ไม่แน่ใจว่าถ้าซื้อซิลิโคนครอบหัวนมจะช่วยได้ไหม เขนพราะลูกไม่ดูดจุกยาง แต่คงนานกว่าหัวนมข้างขวาจะหาย นมข้างซ้ายก็ไม่พอให้ลูกอิ่ม ดูดจนเหี่ยว จนแฟบ ก็จะดูดอีก

ที่บอกว่าเป็นปัญหาครอบครัว  คงเพราะเราไม่ได้คิดว่าจะต้องเลี่ยงลูกเองเต็มเวลามานานขนาดนี้ นึกว่าแม่สามีจะมาช่วยเลี้ยงเพราะเคยอยากเอาลูกไป และเป็นคนเร่งให้เรารีบมีลูกบอกจะเลี้ยงให้ ตัวเราเคยบอกตอนท้องว่าให้มาช่วยเลี้ยงได้เราจะได้ทำงานได้ แต่ถ้าจะให้แยกลูกแแยกแม่ไม่เอา จริงๆ เรายังไม่ค่อยแน่ใจสามีด้วยซ้ำ เพราะถ้าอ่านจากกระทู้เก่าๆ เค้ายังติดกิน เที่ยว แล้วก็ตามคาดพอคลอดไม่นาน ก็ทิ้งเราไว้บ้าน ไปเที่ยวไม่กลับบ้าน กลับเช้าก็บ่อยจนจะเลิกหลายรอบแล้ว พี่งจะดีขึ้นมาหน่อยก้ตอนเข้าพรรษานี่แหละ

ลูกคนเล็กคนนี้ติดเรามากเพราะอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ยิ่งทำเราเครียด คือไม่เคยมีเวลาส่วนตัว ทั้งงานบ้านทุกอย่างก็ต้องทำ ลูกคนโตคนเล็กก็ต้องดูแล จะปลีกตัวไปไหนไม่เคยได้เลย ขณะที่สามีเราทำชีวิตปกติ ชิลล์มาก ช่วยดูลูกก็แค่ตอนเราอาบน้ำช่วงเย็นแค่นั้น เราเครียดที่ทำไมแม่สามีไม่มาช่วยเลี้ยงอย่างที่เคยรับปาก อย่างน้อยให้เราได้พักบ้าง ให้ลูกเราไม่ติดเราเกินไป และได้ฝึกกินขวดบ้าง และเราจะได้หางานทำซักที อย่างที่เคยบอกสามีให้เงินเราแค่เดือนละพัน บางเดือนก็ไม่ให้ เราเคยถามเรื่องแม่เค้า เค้าก็โกรธเรา คือเรางงมาก ในเมื่อไม่สามารถช่วยเราเลี้ยงได้แล้วมาเร่งให้มีทำไม ทั้งที่เราเคยบอกแล้วว่า จะมีคนเลี้ยงมั้ยที่นี้ เพราะเราก็ต้องทำงานนะ

ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้เลย ต้องทนๆ อย่างนี้ๆไป ร้องไห้คนเดียวทุกวันจนเลิกร้องไปแล้ว
พยายามฝึกลูกเองทุกวันก็ไม่เป็นผล บอกสามีตลอดว่าต้องให้คนอื่นป้อน แบบไม่ให้เห็นหน้าแม่เลย สามีก็เงียบ คือไม่ช่วยและไม่เสนอความเห็นใดๆ
บอกตรงๆ ตอนนี้เริ่มพาลเกลียดทางบ้านสามีมาก ๆ ด้วยหลายๆ เรื่องที่ทางบ้านเค้าเอาเปรียบบ้านเราที่ผ่านมาด้วย เครียดจนไม่รู้จะปรึกษาใครจริงๆค่ะ