เราเป็น ผญ นะคะ เริ่มจีบและคุยกับ ผช คนนี้มาสองปีแล้ว คือก็มีเลิก ทะเลาะ ง้อ กลับมาคบน่ะค่ะ พึ่งกลับมาคุยกันจะครบปีนึงพอดี ที่เหลือคือเวลาทะเลาะและเลิกค่ะ ผชคนขี้อายมากค่ะ แต่ก็เกรียนใช่ย่อย เราไม่รู้นะคะว่ารู้สึกไปเองไหม๊ คือตอนนี้เขาแสดงออกมากกว่าเดิมมาก ว่าสนใจเรา แต่เราต้องแอ๊บมองไม่เห็นเวลาเขาแอบมอง เพราะถ้าหันไปเจอ เขาจะหลบ แต่จากที่เราไป ตจว สองเดือน เขาเพ้อเจ้อใส่ ทวิต ไลน์ ไอจี มีแต่คำว่าคิดถึงๆๆ คือมือถือเราเสียพอดี และไม่มีเน็ตใช้เลย ส่วนคู่แข่งอีกคนเป็นเพื่อนสนิทที่ทำงานด้วยกันค่ะ บ้านพักก็ใกล้ๆกัน เจอกันทุกวัน ไม่น่าจะใช้คำว่าคิดถึงคนไกลได้

จนเรากลับมาที่ทำงาน เขาเสนอตัวเนียนๆมาทำงานช่วยฝ่ายเรา แต่หลายครั้งที่เราไม่ได้อยุ่แผนกค่ะ และตอนที่เขาอยุ่ในห้อง ระยะ สองเมตร เขาจะมองๆๆๆจ้องซะตาไม่กระพริบเลยค่ะ แต่เราก็ไม่กล้าหันไปมองแล้วส่งยิ้มให้ พลาดจริงๆ มีครั้งนึงเราหันไปเพราะอยากมองเขา และเจอเขามองเราอยุ่พอดี จ้องนานมากอีกแล้ว ไม่ได้ยิ้มนะคะ ไม่ได้จ้องเขม็ง แต่มองแบบตาโตขึ้นไม่กระพริบ จนเราหลบไปเอง  และก็เห็นเขาเดินไปทางอื่น และไปแอบยืนหันข้าง หน้าหันมองเรา จ้องนานแบบเดิมค่ะ

มาถึงเรื่องคู่แข่งบ้างนะคะ นางชอบเขามานาน ชอบก่อนเราสักเดือนค่ะ แต่พอดีเราตัดหน้าบอกชอบและจีบก่อน นางเป็นเพื่อนสนิทกับเขาค่ะ ส่วนเราอยู่ตึกข้างๆ แทบไม่เจอกันค่ะ ยิ่งพึ่งได้เลื่อนตำแหน่ง แต่ถ้าจะเจอกันก็ไม่ได้อยุ่ไกลมากค่ะ นางมารยาอย่างเลิศ และคนรอบๆข้างก็เชียร์ ชง ยุ ให้ได้คบกันมาก เพราะคนอื่นไม่รุ้ว่าเรายังคุยกับผชอยุ่ เพราะเห็นอยุ่เงียบๆเวลาเจอกัน นางทำมารยาเยอะมากนะ หูตาแพรวพราว ได้ใกล้ชิดเพราะเพื่อนตลอด

เรากลัวใจผชเขวอะค่ะ คือเราเชื่อใจเขานะคะว่าเขามั่นคง อดทน เพราะเราก็ทะเลาะ เลิกกันมาสองทีละ โดยมีสาวนี่ตามติดตลอด แต่เขาก็ไม่ไปไหน แต่ด้วยความที่เราอายค่ะ เพราะเรากลัวว่าทำไรไปแล้วคนรอบข้างจะมองไม่ดี เพราะเราไม่มีพวกพ้อง ไม่มีทีมเชียร์ จะโทรหาก็หาเหตุไม่ได้ เฟสก็ม่ค่อยเล่น เราเลยได้แต่ส่งข้อความไปให้ แต่ไม่เคยตอบกลับหรอกค่ะ แต่พอเจอหน้ากันแล้วเขาจะจำได้ทุกอย่างที่พิมพ์ส่งไป

ทำไงดีคะตอนนี้เราเห็นคนอื่นเขายุยงให้ใกล้ชิดกัน เราก็ว่าไรไม่ได้อะค่ะ เพราะเราเคยบอกเขาแล้วว่า จะไม่ขี้คิดมากขี้น้อยใจแล้วนะ และเขาก็ดูสบายใจขึ้นจากที่เราบอก และที่เลิกกันคราวก่อนก็เพราะเราวีนเหวี่ยงที่เห็นเขาใกล้ชิดกัน คือเราไม่รุ้ว่าเขาเป็นเพื่อนกันมาก่อนนานมากแล้วอะค่ะ เลยเข้าใจผิด จะถามว่าคิดยังไงอะแหละ แต่คำพูดมันเหมือนเราอยากเลิก หมดเวลาแล้ว เขาก็ตามมาถึงตึก แต่เราก็อยุ่กับ ผช อีกคน (เพื่อนที่ทำงานมีแฟนแล้ว) อีตานี่ก็ขี้อายแต่ดันขี้หึง ใจน้อย อารมณ์ร้อนเช่นกัน เขาเลยเหวี่ยงกลับ ไม่ได้คิดไรเกินเพื่อนกับสาวนั่น

กลัวใจเขาเขวอะค่ะ เดี๋ยวจะดึงกลับมายาก เราต้องสร้างโอกาสให้ตัวเองไหม๊ แล้วคนรอบข้างที่มองเราอยุ่ อย่างไม่มีทางสนับสนุนเรา จะทำไง ทำไปมีแต่ลบกับลบ แต่ใจนึงก็เหมือนจะเฉยๆนะคะ เพราะเหมือนเชื่อเขา เราผ่านไรมาด้วยกันเยอะ คือเขาก็ไม่ใช่คนพูดเก่ง และเราก็จับความได้ว่าอันไหนพูดเล่น พูดจริง แต่เราไม่ชอบแม้แต่ให้เขามองสาวนั่นในสายตาเลยค่ะ เขาไม่พูดอะไรใดๆ คนข้างนอกเลยไม่รุ้อะไรเลยค่ะ ต้องดูที่เขาชอบไปเพ้อๆอยู่คนเดียว แต่ก็ไม่อยากเชื่อใจมาก จะเป็นควายโดยไม่รุ้ตัว เรายอมไม่ได้ค่ะถ้าจะเสียให้สาวนี่ ถ้าเสียให้คนดีกว่าเรา เรายินดีค่ะ

เพิ่มเติม วันก่อน วันเกิดน้องชายเขาและฉลองที่สอบติดทุน เขาซื้อของขวัญให้น้องเขา เป็นสิ่งที่เป็นสัญลักษณ์ของเขา ที่เราเป็นคน(ยัดเยียด)ตั้งให้สมัยจีบแรกๆอะค่ะ ฮ่าาา เรายังคาดไม่ถึงว่าเขาจะยอมรับมัน และเรารู้กันแค่วงเพื่อนสนิทเราและเขาค่ะ เพื่อนที่ไปด้วยกันและเรา อึ้งไปตามๆกัน ฟินเบาๆ

สรุป เราควรทำไงดีคะ ไม่อยากเสียเขาไป คือขอโทษนะคะ ยังไงก็จะเอาอะ เรามารยาน่ะมี แต่แค่กลัวมากไปและมองไม่ดี เราส่งข้อความหาได้บ่อยแค่ไหนคะ ถึงจะไม่ดูธรรมดาไป หาเรื่องเจอกันยังไงดี งานยุ่งมาก

ปล ถึงตอนนี้เขาบ้างานมากค่ะ เราคิดว่าให้เลือกคบเพื่อผูกมัดเป็นแฟน เขาคงยังไม่เอาค่ะ เพราะพึ่งทำงานและกำลังก้าวหน้ามากๆ แต่คนนี้ดีจริงๆค่ะ เราจะไม่ยอม