วันที่22 ก.ค 57 ผมใด้ไปหาหมอที่โรงบาลเอกชนแห่งหนึ่ง เนื่องจากมีอาการไข้สูง แน่นหน้าอก หายใจลำบาก คุณหมอซักประวัติสักพัก เคยตรวจHIVไหมครับ ไม่เคยครับ หมออยากให้ตรวจดูเพราะหมอคิดว่าคุณมีความเสี่ยง ตรวจเลยคับหมอ พยาบาลเจาะเลือดไป3หลอด ในวันเดียวกันผมต้องนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล เนื่องจากมีไข้สูง(บางทีวัดไข้ใด้ถึง41องศา) เรียกว่าอาการแย่มาก เช้าวันที่24หมอมาเยี่ยมไข้ แล้วพูดเป็น นัยๆว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้เราค่อยคุกัน พักผ่อนก่อนนะครับ ผมนอนรอที่เตียงคนไข้คิดไปต่างๆนานา บนบานศาลกล่าวสิ่งศักด์สิทธ์ ว่าขอให้ลูกอย่าใด้เป็นเลย เช้าวันที่25 หมอเรียกผมไปคุยด้านนอกที่เคาเตอร์พยาบาล เนื่องจากด้านในมีคนไข้อีก2เตียง ผมเริ่มใจไม่ดี คุณคิดว่าคุณมีความเสียงไหมครับ มีครับ แล้วใด้ป้องกันไหม  ป้องกันแต่คงไม่100 เปอร์เซ็นต์ครับหมอ เลือดคุณไม่ดีนะครับ คุณรู้จักโรค HIV ไหมครับ ตอนนั้นแขนขาเย็นตัวหูชาไปหมด ไม่ต้องกังวลครับ โรคนี้รักษาใด้ครับ แต่ต้องทานยาตามหมอสั่ง ห้ามขาด สักพักอาการจะดีขึ้นเหมือนคนปกติ แต่อย่าไปแพร่เชื้อนะครับ เพศสัมพันธ์มีใด้แต่ต้องใส่ถุงยางนะครับ ผมพอใจชื้นขึ้นมาบ้าง กลับมานอนพักที่เตียงคนไข้คิดไปต่างๆนาๆ รู้สึกสับสนมากครับกับสิ่งที่เกิดขึ้น อยากให้เรื่องที่หมอบอกวันนี้เป็นแค่ความฝัน ผมคิดว่าน่าจะติดเชื้อจากแฟนเก่าที่เลิกกันไปเมื่อ5ปีที่แล้วเพราะผมไม่เคยเที่ยว หรือมั่วที่ไหนเลย ผมต้องนอนรักษาตัวนานถึง20วัน เนื่องจากอาการไข้ไม่ลดลงเลย ยังดีที่มีเพื่อนๆที่ทำงานสลับมาหาเช้าเย็น เช็ดตัวให้ทุกวัน ตอนนี้ผมออกจากโรงพยาลใด้2 วันล่ะครับ แต่ขายังไม่ค่อยมีแรงดีสักเท่าไหร่ ส่วนหนึ่งมาจากน้ำหนักที่ลด น้ำหนักผมเหลือ52 จาก62 ผอมมากครับ ตอนนี้กลับห้องมาทำใจ พยายามไม่คิดมาก ให้กำลังใจตัวเอง คิดถึงครอบครัว แม่ พอให้มีแรงสู้กับโรคร้าย ยังไงก็ต้องรักษาสุขภาพและอยู่ให้ใด้นานที่สุดครับ ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่าเป็นแต่ผมคงต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ กลัวมีปัญหากับครอบครัวเพื่อนฝูง สุดท้ายนี้ขอกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ ไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใครดี