เราอะคุยกับคนคนนึง มาได้เดือนกว่าๆ ความหวานไม่ต้องพูดถึงหวานกันมาก แต่ช่วงหลังๆเหมือนวันวันเราคุยกันเยอะเกินไป วันลั 2 ชั่วโมง
มันเริ่มไม่มีเรื่องให้คุยกัน แบบว่าเงียบๆใส่กัน และเราว่ามันจะเริ่มน่าเบื่อแล้วอะถ้าเป็นแบบนี้ต่างคนจะต่างเบื่อคือคนสองคนเงียบใส่กัน

เราอยากจะถอยไปตอนช่วงคุยไลน์มากกว่า แบบว่างก็ตอบไม่ว่างก็ไม่ตอบ มันเหมือนมีช่องว่างอะ
เรายังคิดถึง ยังอยากคุยนะ แต่พอคุยแล้วมันก็ไม่มีเรื่องให้คุยอะ ความรู้สึกดียังไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
มีแต่จะมากขึ้นทุกวัน อยากโทรบอกกันแค่คิดถึงนะ ทำไรอยู่ แค่ 3 นาทีก็พออะ

แต่เหมือนว่าเค้ากับเราอยู่คนละ ประเทศ แน่นอนว่า ไม่ได้เจอกันแน่นอน เราอะเป็นห่วงความรู้สึกเค้า
กลัวว่าเค้า จะคิดว่าเราไม่สนใจ จากเคยคุยกันเยอะๆก็หายไป เราก็กลัวว่าถ้าเค้าคิดแบบนั้น
เค้าจะถอยออกห่างเราไป เพราะคิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่สนใจเค้า แต่เราแค่อยากให้มันมีระยะห่าง ยิ่งคิดถึง
กันมากมาก ยิ่งทำให้รู้สึกมีคุณค่า แต่เราหาทางออกไม่ได้ว่าเค้าจะคิดเหมือนเราใหม

เราแค่อยากค่อยเป็นค่อยไป ถนอมการเกิดขึ้นของความรู้สึกดีดีครั้งนี้ไว้ให้มันได้พัฒนาจนถึงวันที่เค้ากลับมาไทย
เราไม่อยากเริ่มต้นใหม่ คือเหมือนว่าเราเลือกจะเปิดใจให้คนคนนี้แล้ว เราก็อยากจะทุ่มเทให้เต็มที่ในเรื่องความจริงใจ

เราว่าอาจจะด้วยเพราะเราโสดมานานกว่า  2 ปี มันเลยทำให้เรา รู้สึกทำตัวไม่ถูกเวลาเริ่มต้นจริงจังแบบนี้
เคยใหม โสดนานๆ จนชิน จนบางทีเริ่มต้นใหม่ก็ทำตัวไม่ถูกเลย  

ด้วยความที่อยู่คนละประเทศเราคิดว่าเราก็ต้องมีความมั่นคงเชื่อใจเชื่อมั่นพอสมควรเลย
เราก็ไม่รู้ว่าเค้าอยู่ที่โน่น เค้าจะเจอใครหรือป่าว แต่ตัวเราเองอยู่ไทยเรามั้นใจในตัวเองมาก
ว่าเราไม่มีใครเพราะเรามั่นใจว่าเราเลือกอยากจะดูคนคนนี้ เราเลือกที่จะรอ

เราก็กลัวนะว่าการที่คุยกันน้อยลงมันจะทำให้เรายิ่งห่างกันออกไปเพราะแค่ระยะทางก็ห่างกันมากพอแล้ว
สิ่งที่เราต้องการให้ตอบคือ ใครเคยมีความรุ้สึกเจอปัญหาแบบนี้มั่ง
เราคุณสองคนผ่านมันมาได้ยังไง