ผมเป็นคนมีหนี้/รายจ่ายเยอะมากครับ เยอะชนิดที่ว่าไม่มั่นใจว่าจะใช้หมดหรือเปล่า

หนี้ก้อนแรก เกิดจากการกู้ธนาคาร เพื่อเอาเงินไปให้แม่ใช้หนี้ ตรงนี้ผมต้องผ่อนเดือนละ 10000 บาท เป็นเวลา 15 ปี

หนี้ก้อนที่สอง ก็เกิดจากการกู้ธนาคาร เพื่อเอาเงินไปซื้อบ้าน ให้พ่อกับแม่ผมที่กำลังจะไม่มีบ้านอยู่ ตรงนี้ผมต้องผ่อนเดือนละ 16000 บาท เป็นเวลา 30 ปี

รายจ่ายก้อนแรก เกิดจากหน้าที่ในฐานะบุตร ผมต้องให้เงินพ่อกับแม่ใช้เดือนละ 5000 บาท

รายจ่ายก้อนที่สอง เกิดจากความจำเป็นในการทำงาน เพราะบ้านที่ผมหาได้ มันไกลจากที่ทำงานเหลือเกิน ผมต้องจ่ายค่าหอพักเดือนละ 3000 บาท

ผมมีรายได้หลังหักภาษีต่อเดือน 42000 บาท นั่นหมายความว่า ผมจะมีเหลือใช้ต่อเดือน 8000 บาท

อันที่จริงมันก็ควรจะจบตรงนั้นครับ ถ้าผมไม่มารู้ทีหลังว่า พ่อกับแม่ผมเป็นหนี้ญาติที่ผมเคารพรักมากอีกราว 1 ล้าน 5 แสนบาท

วันนี้ผมอายุ 32 ผมได้เงินเดือนเพิ่มปีละไม่เกิน 1200 (แต่ก็อาจจะมากขึ้นทุกปีตามฐานเงินเดือนที่มากขึ้น)

จับพลัดจับผลู ก็อาจได้เลื่อนตำแหน่ง สิบปีหน หนละ 10000

มาถึงทางแยกที่ผมเกริ่นแล้วครับ

ถ้าท่านอยู่ในสถานการณ์แบบผม ท่านจะตัดสินใจอย่างไรครับ

ท่านจะเอาเงินทั้งหมดที่ได้เพิ่มขึ้นในแต่ละเดือน ไปใช้หนี้ญาติ

หรือท่านจะเก็บเงินทั้งหมดที่ได้เพิ่มขึ้นในแต่ละเดือน ไว้ให้พ่อกับแม่ใช้

หรือท่านจะเก็บเงินทั้งหมดที่ได้เพิ่มขึ้นในแต่ละเดือน ไว้เพื่ออนาคตของตัวเอง

ณ วันนี้ ถ้าไม่นับภาระที่กล่าวมา ผมไม่มีอะไรสักอย่างครับ

ผมไม่มีภาระส่วนตัว ผมไม่มีแฟน

ผมไม่มีทรัพย์สินมีค่า ไม่มีเลย นอกจากครอบครัวและบ้านอีกหลังหนึ่ง

ถามว่ามีความฝันไหม อยากทำอะไรที่ตัวเองชอบไหม อยากกินอยากเที่ยวไหม อยากมีอยากได้ไหม  อยากมีครอบครัวแบบคนอื่นไหม ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอยากครับ

แต่ก็เตือนตัวเองมาตลอดว่า พ่อกับแม่ยังไม่มีปัญญาเลี้ยง แล้วจะไปทำอะไรหรือจะไปเลี้ยงใคร

วันนี้ น่าจะพอบอกได้ว่า เจอกับทางแยกที่จะต้องเลือกและต้องเดินไปทางนั้นตลอดชีวิต

ผมไม่มีความมั่นใจเลยว่าจะสามารถเลือกเดินทางสายกลางได้

ถ้าผมอยากให้ครอบครัวอยู่สบาย ผมก็ต้องหยุดรายจ่ายที่ไม่จำเป็นทุกอย่าง

หรือถ้าผมอยากเริ่มสร้างอนาคตตัวเอง ผมก็ต้องเก็บเงินทุกบาทไว้เอง

หรือถ้าผมทำในสิ่งที่ถูกต้อง เลือกใช้หนี้ญาติแทนพ่อกับแม่ ผมก็ต้องทิ้งสองข้อข้างต้นไป

ทางเดินทางไหนที่ควรเลือกเดินครับ

ขอบคุณที่ทนอ่านครับ