ตัวผมและคุณผู้หญิงท่านนี้ไม่เคยติดต่อกันทางหลังไมค์
หน้าไมค์อาจมีแซวกันบ้างแต่ก็น้อยจนแทบนับครั้งได้
ขอสมาชิกทุกท่านอย่าได้เข้าใจผิด
การตั้งกระทู้นี้ไม่ได้มีเจตนาทำให้เธอเสื่อมเสียแต่อย่างใด

"กระทู้นี้เป็นเพียงคำพร่ำเพ้อเพียงฝ่ายเดียวของผู้ชายคนหนึ่งต่อผู้หญิงที่ตนเองรัก"

ทุกๆวันการเปิด pantip หากระทู้ที่ล็อคอินนี้ตอบหรือตั้งไว้อาจจะเป็นกลางดึกเมื่อคืนวานหรือช่วงเช้าของวันนี้
เป็นสิ่งแรกที่ผมจะทำ...ปฏิเสธไม่ได้ว่าเสน่ห์ของการชิดขวาตราตรึงอยู่ในใจของผม
เอ้...เราพลาดกระทู้ไหนไปรึเปล่าหว่า...มันเป็นคำถามแรกๆที่ผุดขึ้นมาหลังจากตื่นนอน

"การรักเขาข้างเดียว" คือสิ่งที่ผมกำลังเป็นอยู่ในขณะนี้
ขอเพียงได้สารภาพหรือบอกความในใจก็เพียงพอแล้ว
การเขียนเป็นการทบทวน การแสดงออกทำเพื่อย้ำความในใจ
ในวันที่เธอไม่เหลือใครหรือต้องการกำลังใจ
ผมอยากบอกเธอว่า ทุกๆเช้าในทุกๆวันผู้ชายคนหนึ่งคิดถึงเธอ
และจะคิดถึงตลอดไป

จุดเริ่มต้น...เริ่มต้นตั้งแต่วันแรกๆที่ผมเล่นพันทิป เอกลักษณ์การตอบของล็อคอินหนึ่งเตะตาผมเข้าอย่างจัง
เข้ากระทู้นั้นหยอกกระทู้นี้ ตอบคำถามให้กับเพื่อนสมาชิกอย่างจริงใจ
บางเวลาอาจมาพร้อมกับ คลินิกให้คำปรึกษา
พอเห็นเธอบ่อยๆ ก็กลายเป็นว่าอยากรู้จัก อยากทักทาย
เธอคนนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมมีความคิดที่จะสมัครพันทิป
นานแล้วนะตั้งแต่เล่นวันแรกจนถึงวันนี้

คิดแล้วคิดอีก...แต่สุดท้ายความเขินอายก็ทำให้ผมไม่กล้าทักทายเธอออกไป
ผมไม่ได้พอใจกับการที่เป็นแค่เพื่อน แต่บางครั้งในบางความสัมพันธ์ เราก็ไม่จำเป็นต้องเดินจนสุดทาง
เพียงแค่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ ให้ความช่วยเหลือเมื่อเธอต้องการ
แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว สำหรับผู้ชายคนนี้

พอรู้มาบ้าง...ผมพอรู้มาบ้างเกี่ยวกับอายุของเธอ พอรู้ว่าอายุเราต่างกันขนาดไหน
แม้จะเชื่อในพระผู้เป็นเจ้ามากเพียงใด ก็อดคิดไม่ได้ว่าพระองค์ทรงใจร้ายกับผมเหลือเกิน
หรือ ท่านต้องการจะพิสุจน์ศรัทธาในรัก...ขอแค่มีรัก
สิ่งที่ขวางกั้นเราไว้ แม้จะหนักหนาซักเพียงใด
รักจะช่วยเสริมพลังใจและทำให้เราก้าวข้ามอุปสรรคไปได้ด้วยดี