.... หนูอายุ 23 เองค่ะ เพิ่งจบใหม่ มาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่บริหารงานทั่วไปของของอพาร์ทเม้นท์แห่งนึง ทำเกือบจะครบ 3 เดือนแล้ว และพอจะเข้าใจง่ายๆคือ เรื่องเบิกตังค์มาจ่ายในส่วนงานนี่ต้องละเอียดมาก และต้องเหมาะสมกันจริงๆ ถ้าไม่คือไม่จ่ายเลย งานเดินลำบากค่ะ บางที พอจะจ่ายเงินประกันลูกค้า ลูกค้าต้องรอเป็นเดือนค่ะ ..
.... กรณีวันนี้ มีรถขนหินมาส่ง เอาไว้ถมทางหน้าอพาร์ทเม้นท์ แล้วทางบ.เค้าไม่เกลี่ยให้ หินทั้งหมด 15 คิว หนูเลยให้เค้าเทกองไว้ข้างทางก่อน หลังจากนั้นหนูก็โทรไปถาม ผจก.จะเอาไงดีเรื่องเกลี่ย เพราะจะให้หนูตัดสินใจคนเดียวได้ยังไง ถ้าตัดสินใจไปว่า เกลี่ยกันเอง ..แล้วใครจะมาช่วยเกลี่ยเพราะขณะที่นั่งทำงานนั่งอยู่คนเดียว ทุกคนหายหมด และถ้าตัดสินใจไปว่า จ้างรถมาเกลี่ย ... บอสแกจะจ่ายให้ไหมล่ะ ถ้าไม่จ่ายล่ะ หนูก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบเพราะเป็นคนตัดสินใจเอง โทรไปถามบอสแล้วนะ .. แกว่า ..ไม่รู้ตัดสินใจเอาเอง.. เริ่มอึดอัดใจแล้วค่ะ ว่าหลังๆนี่ เวลาติดต่องาน แกจะไม่ติดต่อกับหนูตรงๆ ยังไม่รู้เหตุผลเลยค่ะว่าไปทำอะไรผิดไว้ ณ ตอนนี้ หนูนั่งทำงานอยู่ และความรับผิดชอบก็ตกเป็นของหนู เมื่อกี้ พี่อีกคนบอก บอสโทรหาพี่ ..เรื่องหินนี่แหล่ะว่าเทผิดที่ไรงี้.. แล้วพี่แกก็อธิบายไปว่า ถ้าเทกลางถนนเลยเนี่ยเดี๋ยวจะไม่สะดวกกับลูกค้า ไม่เข้าใจค่ะ ว่าทำไมไม่โทรคุยกับหนูเลย หนูนั่งอยู่ที่ออฟฟิตเนี่ย อาการคือ อยากออกแล้ว ตั้งใจไว้แล้วว่าจะออกก็ถ้าได้ที่ทำงานใหม่ มันยิ่งทำให้การตัดสินใจในการออกเพิ่มขึ้น ... แม่บ้านที่นี่ด้วย พอเห็นว่าหนูเป็นเด็ก เวลาพูดหรือสั่งบ้างครั้งอ่ะ เหมือนกับขู่กันเลย ถ้าหนูสวนกลับบ้างเนี่ย เป็นเรื่องแน่ ถ้าทะเลาะกัน งานไม่เดินเลยเพราะยังไงเรื่องห้องพักเราต้องประสานกัน เมื่อกี้สดๆ! ค่า .. พี่งานอีกที่นึง โทรมาให้หนูถามเรื่องเครื่องซีนถุงอยู่ที่แม่บ้านที่นี่มั๊ย หนูก็โทรหาแม่บ้าน (เพราะแกขึ้นไปทำความสะอาดห้อง มั้ง) ก็บอกแก แกก็สบถก่อนวาง “ฮ้าย เหนื่อยจัง” คือ กุก็เหนื่อยกับคุณอ่านะ ทำเหมือนว่าเป็นตัวน่ารำคาญอ่ะ พี่อีกคนก่อนหน้านี้ออกเพราะแม่บ้านค่ะ แม่บ้านไม่คุยด้วยแล้วงานไม่เดิน เลยออก ... แม่บ้านที่นี่แรงจริงๆค่ะ ลูกค้าที่เป็นนักเรียนนี่แกตะหวาดหมดเลยนะ อาทิเช่น .. ทุกเช้าแกจะถูพื้น แล้วน้องเค้าอ่ะจะขึ้นมาเอาของ / มาปลุกเพื่อน ไรงี้ แกตะหวาดเสียงดังเลย ... "ใครใช้ให้ขึ้นมา ค่อยขึ่นมาหลัง 8.30 น.โน่น" พอตกเย็นๆแม่บ้านกลับๆ น้องเค้าก็มาพูดกับหนู ว่า แม่บ้านพูดกับเค้าดีๆก็ได้ ...
...ไม่รู้จะเอาไงดี อึดอัดใจนะ ทำตัวไม่ถูก ว่าทำอะไรผิดเหรอ.. มีวันนึงคือกลับไปร้องกับแม่เลยกินข้าวทั้งน้ำตา อันที่จริง ร้องระหว่างขับรถกลับแล้วแหล่ะ สุดท้ายไม่รู้จะระบายกับใคร ถ้าบอกแฟน มันก็ยุให้ออกเห่อะ .. ฝืนใจไปก็เท่านั้น พอพูดกับแม่ แม่ก็บอกให้ทน TTOTT
อึดอัดใจกับการทำงานแบบนี้ หนูออกดีมั๊ยนะ
.... กรณีวันนี้ มีรถขนหินมาส่ง เอาไว้ถมทางหน้าอพาร์ทเม้นท์ แล้วทางบ.เค้าไม่เกลี่ยให้ หินทั้งหมด 15 คิว หนูเลยให้เค้าเทกองไว้ข้างทางก่อน หลังจากนั้นหนูก็โทรไปถาม ผจก.จะเอาไงดีเรื่องเกลี่ย เพราะจะให้หนูตัดสินใจคนเดียวได้ยังไง ถ้าตัดสินใจไปว่า เกลี่ยกันเอง ..แล้วใครจะมาช่วยเกลี่ยเพราะขณะที่นั่งทำงานนั่งอยู่คนเดียว ทุกคนหายหมด และถ้าตัดสินใจไปว่า จ้างรถมาเกลี่ย ... บอสแกจะจ่ายให้ไหมล่ะ ถ้าไม่จ่ายล่ะ หนูก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบเพราะเป็นคนตัดสินใจเอง โทรไปถามบอสแล้วนะ .. แกว่า ..ไม่รู้ตัดสินใจเอาเอง.. เริ่มอึดอัดใจแล้วค่ะ ว่าหลังๆนี่ เวลาติดต่องาน แกจะไม่ติดต่อกับหนูตรงๆ ยังไม่รู้เหตุผลเลยค่ะว่าไปทำอะไรผิดไว้ ณ ตอนนี้ หนูนั่งทำงานอยู่ และความรับผิดชอบก็ตกเป็นของหนู เมื่อกี้ พี่อีกคนบอก บอสโทรหาพี่ ..เรื่องหินนี่แหล่ะว่าเทผิดที่ไรงี้.. แล้วพี่แกก็อธิบายไปว่า ถ้าเทกลางถนนเลยเนี่ยเดี๋ยวจะไม่สะดวกกับลูกค้า ไม่เข้าใจค่ะ ว่าทำไมไม่โทรคุยกับหนูเลย หนูนั่งอยู่ที่ออฟฟิตเนี่ย อาการคือ อยากออกแล้ว ตั้งใจไว้แล้วว่าจะออกก็ถ้าได้ที่ทำงานใหม่ มันยิ่งทำให้การตัดสินใจในการออกเพิ่มขึ้น ... แม่บ้านที่นี่ด้วย พอเห็นว่าหนูเป็นเด็ก เวลาพูดหรือสั่งบ้างครั้งอ่ะ เหมือนกับขู่กันเลย ถ้าหนูสวนกลับบ้างเนี่ย เป็นเรื่องแน่ ถ้าทะเลาะกัน งานไม่เดินเลยเพราะยังไงเรื่องห้องพักเราต้องประสานกัน เมื่อกี้สดๆ! ค่า .. พี่งานอีกที่นึง โทรมาให้หนูถามเรื่องเครื่องซีนถุงอยู่ที่แม่บ้านที่นี่มั๊ย หนูก็โทรหาแม่บ้าน (เพราะแกขึ้นไปทำความสะอาดห้อง มั้ง) ก็บอกแก แกก็สบถก่อนวาง “ฮ้าย เหนื่อยจัง” คือ กุก็เหนื่อยกับคุณอ่านะ ทำเหมือนว่าเป็นตัวน่ารำคาญอ่ะ พี่อีกคนก่อนหน้านี้ออกเพราะแม่บ้านค่ะ แม่บ้านไม่คุยด้วยแล้วงานไม่เดิน เลยออก ... แม่บ้านที่นี่แรงจริงๆค่ะ ลูกค้าที่เป็นนักเรียนนี่แกตะหวาดหมดเลยนะ อาทิเช่น .. ทุกเช้าแกจะถูพื้น แล้วน้องเค้าอ่ะจะขึ้นมาเอาของ / มาปลุกเพื่อน ไรงี้ แกตะหวาดเสียงดังเลย ... "ใครใช้ให้ขึ้นมา ค่อยขึ่นมาหลัง 8.30 น.โน่น" พอตกเย็นๆแม่บ้านกลับๆ น้องเค้าก็มาพูดกับหนู ว่า แม่บ้านพูดกับเค้าดีๆก็ได้ ...
...ไม่รู้จะเอาไงดี อึดอัดใจนะ ทำตัวไม่ถูก ว่าทำอะไรผิดเหรอ.. มีวันนึงคือกลับไปร้องกับแม่เลยกินข้าวทั้งน้ำตา อันที่จริง ร้องระหว่างขับรถกลับแล้วแหล่ะ สุดท้ายไม่รู้จะระบายกับใคร ถ้าบอกแฟน มันก็ยุให้ออกเห่อะ .. ฝืนใจไปก็เท่านั้น พอพูดกับแม่ แม่ก็บอกให้ทน TTOTT