พ่อแม่คู่หนึ่ง ขับรถจากอีสาน เพื่อขนของไปส่งลูกชาย
อายุ 19ปี ไปเรียนหนังสือที่กรุงเทพ ระดับปริญญาตรี

หลังจากอยู่ได้ 2-3วัน ก็ไปมาบุญครองเพื่อซื้อของ
เตรียมตัวกลับอีกซัก 3-4วัน

ลูกอยากได้ไอโฟน5 (ตอนนี้ใช้ ไอโฟน4)
ไปถามราคาเทรินได้4พัน เพิ่มเงินอีก 18,000
ลูกอยากได้มาก

พ่อบอก พ่อไม่ได้เตรียมเงินมา แล้วต้องอยู่ กทม.อึกหลายวัน
ค่อยเอาไว้ซื้อเทอมหน้าดีกว่า เครื่องเดิมยังใช้ได้อยู่

ลูกไม่พูดไม่จา ไม่ยอมพูดด้วย แล้วเดินหนีไป
สักพักหนึ่ง พ่อแม่ยังไม่เห็นลูกกลับมา ก็โทรตาม
โทรติด แต่ไม่รับสาย รอแล้วก็ไม่กลับมา
ทั้งพ่อทั้งแม่ พยายามโทร ปิดเครื่องเรียบร้อย
รอสักสอง ชม.

ปัญหามันอยู่ที่ว่า พ่อแม่ ไม่รู้จักทางกลับบ้าน
ขามาก็ได้ลูกเป็นคนบอกทาง แล้วจะกลับยังใง
ลองนึกดูนะครับ คน ตจว. ไม่รู้จักทาง ต้องขับรถเดาสุ่ม
มั่วเส้นทาง จอดถาม ก็ไม่รู้ทั้งคนถาม คนถูกถาม
ใข้เวลา 5 ชม. จาก มาบุญครอง กลับ จรัญสนิทวงษ์

คนเป็นพ่อเล่าไป ตาแดงไป คนเป็นแม่ไม่ต้องพูดถึง
ร้องอย่างเดียว

ผมไม่กล้าถามต่อ แต่มันจุกอยู่ในใจ

เป็นลูกผม ตบดิ้นเลย

Job คุณทำสำเร็จแล้ว---> iphoneมีค่ามากกว่าพ่อแม่อีก