**กระทู้นี้มีเนื้อหาจิ้น Y อย่างแน่นอน เตือนแล้วนะคะ**

---

หนึ่งวันก่อนการแข่งทัวร์นาเม้นต์ระดับเขต
โกบอกให้ทุกคนพักผ่อนให้เยอะๆ เพื่อเตรียมร่างกายให้พร้อม
มาโคโตะอธิบายถึงประเภทของการแข่งที่ทุกคนจะลงแข่งขัน

วันแรกเป็นการแข่งประเภทเดี่ยว
นางิสะ ลงท่ากบ 100 เมตร
เรย์ ลงท่าผีเสื้อ 100 เมตร
ฮารุ ลงท่าฟรีสไตล์ 100 และ 200 เมตร
มาโคโตะ ลงท่ากรรเชียง 100 เมตร และท่าฟรีสไตล์ 200 เมตร

ส่วนวันที่สองจะเป็นการแข่งว่ายผลัด



ฮารุมองมาโคโตะที่กำลังพูดถึงการว่ายฟรีสไตล์
อาจารย์อามะจังถามว่า ทำไมมาโคโตะถึงเลือกลงฟรีสไตล์ 200 เมตร
มาโคโตะตอบว่า ถ้าลง 100 เมตร ตนคงเอาชนะฮารุไม่ได้แน่นอน แต่ถ้า 200 เมตรอาจจะพอมีลุ้น



ระหว่างเดินเลียบชายหาดกลับบ้าน มาโคโตะหยุดเดิน
ขอร้องฮารุ 1 อย่าง แต่งงานกับฉันนะ




ย้อนกลับไปยังสมัยเด็กๆ มาโคโตะชวนฮารุเข้าสโมสรอิวาโทบิ
แต่ฮารุไม่สนใจ บอกว่า ถ้านายอยากเข้าก็เข้าเองคนเดียวสิ
มาโคโตะตอบว่า ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่เข้าหรอก เพราะถ้าไม่ได้ว่ายกับฮารุก็ไม่มีความหมายนะสิ



สรุปทั้งคู่ก็เข้าสโมสรจนได้
ฮารุว่ายท่าฟรีสไตล์ได้สวยงามจนทุกๆคนเอ่ยชม มาโคโตะก็แอบยิ้มไปด้วย
"ยังไงในน้ำเนี่ยก็เป็นที่หนึ่งเสมอเลยนะ ฮารุจัง"



ก่อนกลับบ้าน โค้ชซาซาเบะทักทายสมาชิกใหม่ทั้งสองคน ว่าเป็นยังไง สนุกไหม
ฮารุไม่ตอบ มาโคโตะเลยตอบให้ว่า สนุกฮะ โค้ชชมว่าทั้งสองคนสนิทกันดีนะ
โค้ชซาซาเบะแจกพวงกุญแจ ให้หยิบไปคนละอัน



ทั้งสองคนจะหยิบพวงกุญแจโลมาตัวเดียวกัน แต่เนื่องจากเหลืออยู่แค่ตัวเดียว โค้ชเลยจะให้ทั้งสองคนยิ้งฉุบ
มาโคโตะเปลี่ยนใจไปหยิบพวงกุญแจปลาการ์ตูนข้างๆแทน บอกว่า อันนี้ก็ได้ ผมก็ชอบเหมือนกันฮะ



มาโคโตะยื่นพวงกุญแจโลมาให้ฮารุ




กลับมาที่ปัจจุบัน ฮารุกำลังแช่น้ำ เหม่อมองตุ๊กตาโลมาที่ลอยน้ำตุ๊บป่องอยู่



เช้าตรู่ก่อนแข่ง รินกับโกขึ้นเนินเขาไปไหว้หลุมศพครอบครัว
รินบอกกับพ่อหน้าหลุมว่า ปีนี้เป็นการแข่งหน้าร้อนครั้งสุดท้ายของ ม.ปลายแล้ว ให้พ่อคอยเฝ้าดูด้วยนะ



รินยื่นรูปถ่ายทีมว่ายผลัดของพ่อที่รินชอบพกติดตัวคืนให้โก และบอกให้โกเอาไปเก็บไว้ที่สโมสรอิวาโทบิ
แบบนั้นพ่อน่าจะดีใจมากกว่า
โกบอก อื้ม วันนี้มาพยายามกับการแข่งด้วยกันนะ



8 โมงตรง ทีมอิวาโทบิมารวมตัวกันตามนัดหน้าสนามแข่ง
เรย์บอกว่า ปีนี้ไม่เหมือนปีที่แล้วแน่นอน เพราะเราเตรียมตัวกันมาพร้อมแล้ว และเมื่อคืนก็นอนหลับสนิทดี



ฝั่งซาเมะซึกะ สมาชิกทีมทักทายอดีตกัปตันมิโกะชิบะที่มาดูการแข่งด้วย
โมโมะบ่นอุบว่า พี่ไม่เห็นต้องมาดูเลย




อดีตกัปตันมิโกะชิบะเขกหัวโมโมะแหย่เล่น จนทั้งสองคนหันไปเห็นโก
ก็เรียกพร้อมกันว่ โกคุง/ซัง!!!



รินกุมขมับ



โกรีบตัดบท ให้ทุกคนเข้าไปเตรียมตัวด้านในกันดีกว่า
ก่อนจะย้ายกันเข้าไปในอาคาร รินหันมาเห็นฮารุที่มองตนอยู่



รินส่งยิ้มทักทายกลับไป 1 ที   *fabulous*



ในสนามแข่ง โกต้องอดทนไว้ ที่จะไม่กรี๊ดกร๊าดไปกับกล้ามตัวเป็นๆที่อยู่รายล้อมตัวเหล่านั้น
โกบอกทุกคนว่า โกไปบนไว้ค่ะ ว่าจนกว่าทีมจะไปถึงการแข่งระดับประเทศ โกจะไม่แสดงอาการตื่นเต้นอะไรเด็ดขาด
ทุกคนเป็นห่วง บอกโกว่า อดทนไว้ไม่ดีต่อสุขภาพนะ เรย์บอกการบนบานไม่ช่วยอะไรหรอกครับ



มาโกะบอกให้ทุกคนมาพยายามไปให้ถึงระดับประเทศกันเถอะ
ความพยายามของโกจะได้สูญเปล่านะ!



ในห้องล็อกเกอร์ นางิสะเข้ามาผลักทักทายนิโทริจนเกือบล้มหวอออก
นิโทริตกใจจนลนใส่กางเกงด้วยขาซ้ายก่อน แล้วบอกว่า แย่แล้วววว
เป็นเคล็ดโชคดีของนิโทริที่ก่อนแข่งใหญ่จะใส่กางเกงด้วยขาขวาก่อน



นิโทริดีดสายแว่นก่อนแข่งบ้าง แต่ไม่เวิร์คเท่าไหร่
นางิสะถามว่า นี่ก็เคล็ดก่อนแข่งอีกเหรอ
นิโทริตอบ เปล่า นี่แค่เลียนแบบรินเซมไป



อันดับแรก เป็นการแข่งของท่ากบ นิโทริกับนางิสะไปเข้าประจำที่
ก่อนแข่งนางิสะมองขึ้นมาหาเพื่อนๆแล้วก็เจอกับ



ครอบครัวของนางิสะที่มาเชียร์ด้วยเหมือนกัน (หลังป้ายสีแดงนะคะ)
นางิสะยิ้ม



นิโทริกับนางิสะเข้าเตรียมพร้อมที่แท่นกระโดด
เมื่อเสียงนกหวีดดังขึ้น ทั้งสองคนก็พุ่งตัวลงน้ำ



ตั้งแต่สตาร์ทจนกลับตัวที่ขอบสระ นางิสะขึ้นนำมาตลอด
กองเชียร์ทั้งสองฝ่ายช่วยกันส่งเสียงเชียร์



(พี่ชายคะ!! พี่เป็นตัวประกอบซาเมะสึกะที่แซ่บโคตรค่ะ!!!! )

นิโทริไม่ยอมแพ้ เร่งความเร็วขึ้นมาเหมือนกัน
แต่มาโคโตะบอกว่าไม่ต้องห่วง เพราะเมื่อใกล้จะถึงเส้นชัยแล้ว นางิสะจะยืดแขนได้จนเหลือเชื่อ

ตามคาด นางิสะเข้าเส้นชัยเป็นที่ 1 ของรอบ ส่วนนิโทริได้ที่ 4 ของรอบ
เมื่อปรับคะแนนทุกรอบรวมกัน นางิสะได้ที่ 6 ผ่านเข้ารอบคัดเลือกต่อไป



นางิสะส่งยิ้มขึ้นมาบนสแตนด์เชียร์
แต่ดูเหมือนนิโทริจะทำเวลาได้ไม่ดีพอจะผ่านรอบต่อไป



โซสึเกะถามรินว่า เหมือนที่นายคาดไว้เลย ใช่มะ
แต่มิโกะชิบะก็ชมนิโทริว่า ทำได้ดีขึ้นมากเลย เป็นเพราะการสอนของรินเหรอ
รินตอบ เปล่า เป็นเพราะความพยายามของหมอนั่นเองที่ขยันซ้อมด้วยตัวเอง



ต่อไปเป็นการแข่งกรรเชียงของมาโคโตะ โค้ชบอกว่าไปชนะมาให้ได้นะ
ฮารุเหลือบมองมาโคโตะจากข้างๆ



นักกีฬาไปประจำที่จุดสตาร์ท ข้างๆมาโคโตะคือนักกีฬาของซาเมะสึกะ ชื่อ อุโอซึมิ
โกคิดว่าคนนี้น่าจะเป็นนักกีฬาในทีมผลัดของซาเมะสึกะด้วย
โมโมะโบกมือทักทายโกจากริมสระ โมโมะก็ลงแข่งของรอบนี้ด้วยเหมือนกัน



มิโกะชิบะตะโกนบอกให้โมโมะคว้าหัวใจของโกไว้ให้ได้ด้วยการว่ายน้ำครั้งนี้เลยนะ
โมโมะตอบว่า ได้เลยฮะพี่!!



เสียงนกหวีดสตาร์ทของการแข่งกรรเชียงดังขึ้น ทุกคนพุ่งตัวออกว่ายพร้อมๆกัน
มาโคโตะว่ายนำเป็นที่ 1



อุโอซึมิของทีมซาเมะซึกะก็ตามมาไม่ห่าง แต่ที่ทุกคนแปลกใจคือ โมโมทาโร่ที่ตามอยู่เป็นที่ 2
โซสึเกะกับรินชมว่า ทั้งๆที่การอยู่ลู่ขอบสระจะเสียเปรียบเพราะมีคลื่นกระแทกจากกลางสระ แต่โมโมะก็ไม่มีผลกระทบเลย



ผ่านจุดกลับตัวไปแล้ว ทั้งสองคนทิ้งห่างอุโอซึมิที่ 3 ออกไป
โมโมะพยายามไล่ตามมาโคโตะขึ้นมาเรื่อยๆ



แต่โมโมะไล่ตามมาไม่ทัน
มาโคโตะเข้าเส้นชัยเป็น ที่ 1 ตามด้วยโมโมทาโร่ ที่ 2



เมื่อรวมผล
มาโคโตะได้ผ่านเข้ารอบคัดเลือกต่อไปเป็นอันดับที่ 6
โมโมะก็ผ่านเข้ารอบเหมือนกัน แต่อุโอซึมิทำเวลาได้ไม่ดีพอจึงตกรอบไป
รินที่ดูอยู่บนสแตนด์ก็ดีใจ ว่าหมอนั่นทำได้จริงๆด้วยแฮะ
โซสึเกะบอกว่าท่าทางหมอนั่นจะชอบการแข่งมากกว่าการฝึกซ้อมนะ



ต่อไปเป็นการว่ายผีเสื้อของเรย์ เรย์ตื่นเต้นมากที่จะได้โชว์การแข่งที่สวยงามระหว่างอิวาโทบิและซาเมะสึกะ
แต่พอรู้ว่า รินได้แข่งในรอบอื่น เรย์ก็ตะโกนว่า ทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮารุถามถึงโซสึเกะ โกบอกว่า โซสึเกะก็ไม่ลงแข่ง



การแข่งผ่านไปไวเหมือนโกหก เรย์เข้าเส้นชัยได้เป็นที่ 1 เรย์ซาบซึ้งที่ทำได้จริงๆซักที
เมื่อรวมผลท่าผีเสื้อทุกรอบเข้าด้วยกัน เรย์ได้ที่ 8 ส่วนที่ 1 เป็นของริน ทั้งคู่ผ่านเข้ารอบต่อไป




รอบบ่ายเป็นการแข่งฟรีสไตล์
ที่ห้องล็อคเกอร์ มาโคโตะถามย้ำฮารุถึงเรื่องที่พูดเมื่อวาน
ฮารุตอบว่า เข้าใจแล้ว

[มีต่อ]