ขอเริ่มก่อนเลยว่า ตั้งเป็นกระทู้แรก หลังจากที่แอบอยู่ในพันทิปมานาน
ดังนั้นอาจจะพิมพ์ผิดๆ ถูกๆ แท็กไม่ถูกยังไงก็ต้องขออภัยนะคะ
ไม่ถูกยังไงก็แนะนำด้วยค่ะ

เอาล่ะค่ะ เริ่มเลยแล้วกัน คือว่าตอนนี้แฟนที่คบกันอยู่เขาอายุ 27 ปีแล้ว
พึ่งรับปริญญาไปเมื่อต้นปีที่ผ่านมา เรียนมา 7 ปี เพราะไม่ชอบคณะที่เรียน
แล้วก็ไม่ย้าย เพราะไม่รุ้จะย้ายไปไหน คือไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรนั่นแหละ
ดรอปเรียนไปเป็นปี แล้วสุดท้ายก็กลับมาเรียนเอาปริญญาให้แม่

แล้วทีนี้ จบมาก็ไม่มีงานทำ เพราะไม่ชอบสายที่ตัวเองเรียนมา
อยู่ไปอยู่มาก็มีเพื่อนชวนไปขายของกัน เขาก็ไปร่วมงาน ช่วยขาย
เป็นผลิตภัณฑ์อาหารเสริมแบรนด์ใหม่ (ไม่ขอเอ่ยชื่อ) ที่สร้างกันเอง
ทำไปบ่นไป นู่นนี่นั่น ไปประชุมก็เรียกตามใจหัวหน้างานบ้าง บลาๆ
ส่วนตัวเราเอง เราไม่ค่อยโอเคกับงานนี้ เพราะเราไม่ค่อยเชื่อถือผลิตภัณฑ์เท่าไหร่
แต่เราก้มีช่วยคุยกับลูกค้าบ้าง อะไรบ้าง ช่วยแฟนเราน่ะแหละ แบ่งเบางาน
ก็พอเข้าใจว่าเหนื่อยยังไง ลูกค้าบางทีก็ถามอะไรแปลกๆ ตอบไม่ถูกเลยทีเดียว
แล้วสุดท้ายคุณแม่เขาก้อยากให้เขากลับบ้าน (อยู่ทางอีสาน) โดยที่
ถ้าเขากลับบ้านไปอยู่โน่น ก็จะทำงานนี้กับเพื่อนไม่ได้ ก็เลยออก

ออกมาตั้งแต่เมื่อเดือนเมษา-พฤภา ประมาณนั้น จนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นคนว่างงาน
แล้วก็ดูเหมือนว่าจะไม่ทำอะไรเร็วๆ นี้ คือเราเครียดเวลาแม่ถามว่า ตกลงแฟนเราทำงานอะไร
คือเราไม่อยากให้แฟนเราดูเป็นคนไม่ได้เรื่อง ถึงแม้เราจะคิดแบบนั้นก็เถอะ
วันๆ นอนเล่นคอมอยู่บ้านเฉยๆ ถามหางานบ้างหรือเปล่า ก็อ้อมแอ้มๆ บอกหาอยู่ๆ
แต่ก็ไม่ทำอะไรซักอย่างอยู่ดี เอื่อยเฉื่อย ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะกินข้าว
เลือกซื้อของ หรือตัดสินใจอะไรซักอย่าง ทุกอย่างคิดนานมากเกินไป แบะแฉะแบแชมาก

และสุดท้าย อยากถามและขอความคิดเห็นว่า เราควรทำยังไงดี? ปล่อยไว้แบบนี้?
หรือควรจะกระตุ้นเขาให้แอคทีฟกว่านี้ซักหน่อย? แล้วถ้าจะกระตุ้นควรทำอย่างไร?

จริงๆ กระทู้นี้จะไม่เกิดขึ้น ถ้า
1.เขาไม่พูดว่า "พี่เป็นลูกคนโต ดังนั้นพี่จะช่วยรับภาระทางบ้านต่อ พวกหนี้สิน ฯลฯ"
2. เขาไม่พูดว่าอยากแต่งงานกับเรา เพราะนั่นหมายถึงถ้าเขายังเป็นแบบนี้
เราจะต้องเลี้ยงเขาเหมือนลูก ซึ่งไม่โอเคกับเราแน่ๆ ถึงจะรักแค่ไหนก็เถอะ
เราเองก็มีเรื่องต้องทำ ต้องจัดการ มีคุณแม่ที่ต้องดูแลเหมือนกัน

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ T___T