ดิฉันเริ่มเล่นพันทิปเมื่อปี 2549 ด้วยความที่อยากมีลูกและชอบดูรูปเด็ก ดิฉันเข้าเก็บเกี่ยว หาความรู้เกี่ยวกับการดูแลตัวเองขณะตั้งท้อง การเตรียมอุปกรณ์ต่าง ฯลฯ คงเป็นเหมือนคุณแม่อีกหลายๆ ท่าน.. ใช่คะ ดิฉันเป๊ะมาก ข้อมูลเยอะ เค้าว่าคลอดลูกต้องคลอดธรรมชาติ.. ดิฉันก็ไปเข้าคลาสฝึกหายใจ อืม...หายใจเข้า...หายใจออก เป่า ๆ แจ่มมาก อีกทั้งอุปกรณ์ของลูกไม่ต้องห่วง รูดปึ๊ด รูดปึ๊ด หมดไปเยอะ ..ของมาจากทั้งในและนอกประเทศ
วันที่ 25 ธันวาคม 2551 น้ำเดินไหลโจ้กตอน 4 ทุ่ม เหมือนคนฉี่ราด ไม่มีความรู้สึกว่าเจ็บอะไรเลย กะนอนต่อ (อ่านกระทู้มาเยอะ บอกว่าให้รอ ไม่ต้องรีบ) แต่อ่ะ โทรหาแม่สักนิด คำตอบที่ได้ คือ อย่าอ้อยอิ่ง รีบไปเลยโรงพยาบาลเลย พอไปถึงโรงพยาบาล คุณพยาบาลตรวจดูปากช่องคลอดเปิดแค่ 1 ซม. พยาบาลบอกว่าสงสัยต้องผ่าคลอดจากปสก.เห็นมาเยอะ โอ้ไม่ได้คะ ..ดิฉันบอกพยาบาลว่าอยากคลอดเอง ..ตามที่ได้อ่านมา ต้องตามสเตป เดี๋ยวหลุดทฤษฎี
รอและรอ...จนถึง 6 โมงเช้า พยาบาบถามว่าปวดไหม อืม..ก็ปวดนะ แต่ไม่มาก พอทน เอ...ในละครดูเจ็บเยอะจัง ... พยาบาลเช็คปากหมดลูกอีกครั้ง (โอ้ย ...จะเจ็บก็เพราะไอ่เช็คปากหมดลูกนี้ล่ะ) สรุปเปิดเพิ่มมาอีกแค่ 1 ซม. พยาบาลบอกว่าจะคลอดได้ต้อง 10 ซม. โอ้ห่างไกลจัง ...โทรหาหมอ ..หมอว่าไม่รอแล้วนะคุณแม่ น้ำเดินออกมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เด็กจะเป็นอันตราย น้ำแห้งอาจสำลักขี้เทา ต้องผ่าคลอด ....โอ้ แม่เจ้า..ผ่าคลอดม่ะได้เตรียมใจ เลย ..คุณหมอคะ อิชั้นยังไม่ได้เป่า และหายใจเข้าออก สักปู๊ด ตามที่อบรมมาเลยคะ ..ฮือ ฮือ ผิดหวังครั้งที่ 1
การผ่าคลอดผ่านไปด้วยอาการกังวลและหวาดกลัว สุดท้ายลูกสาวดิฉันก็คลอดออกมา โห..ขุ่นพระ ..หน้าโขลกพ่อออกมาทุกประการ หัวเถิกเหมือนกันแป๊ะ เอาไปลืมทิ้งไว้ที่ไหน เค้าคงเอามาคืนถูกบ้าน ไม่เห็นน่ารัก แก้มใส ตาแป๋วเหมือนรูปในกระทู้ที่แม่ๆ เค้ามาอวดเลย ฮือ.. ฮือ ผิดหวังครั้งที่ 2
หลังคลอดด้วยการผ่าตัด เมื่อเริ่มรู้สึกตัว ..มันเจ็บมาก มากจริง ๆ ปกติดิฉันเป็นคนกระฉับกระเฉง ออกกำลังกายทุกวันมาตั้งแต่สมัยเป็นสาวๆ และเกิดมาเคยเข้าโรงพยาบาลแค่ตอนเด็กๆ แค่ครั้งเดียว จำอะไรแทบไม่ได้ พอต้องมาผ่าตัดและไม่สามารถขยับตัว เหมือนคนหมดสภาพทำให้ดิฉันรู้แย่มากๆ แม้กระทั่งพลิกตัวด้วยตัวเองก็ยังทำไม่ได้ ...
วันที่ 2 ของการคลอด หมอบังคับให้ดิฉันเริ่มขยับตัวเพราะกลัวแผลผ่าตัดจะเป็นพังผืด แค่ขยับไม่พอต้องลุกไปให้นมลูกที่ห้อง Nursery อีกด้วย แม่ลูกอ่อนมือใหม่อย่างดิฉันเริ่มจิตตกเนื่องมาจากไม่มีน้ำนม แค่อุ้มลูกให้ถูกยังไม่เป็น มันน่ากลัวจริง ๆ ไม่เหมือนตุ๊กตาตอนอบรมเลย ให้ตายสิ ! มือไม้วางไม่ถูก ติดขัดไม่หมด เด็กน้อยเริ่มดูด ...ทำไงล่ะน้ำนมไม่มี ลูกจะหิวไหม ..พยาบาลให้กำลังใจไม่เป็นคุณแม่ แค่วันที่ 2 ลงจากห้องมาให้นมลูกบ่อย ๆ เดี๋ยวน้ำนมก็ไหล ระหว่างนี้เดี๋ยวโรงพยาบาลให้นมผสมไปก่อน เอ้ย...ไม่ได้นะ ไม่ได้ลูกกินนมผสมไม่ได้ อ่านกระทู้นมแม่มาเยอะ ..แต่ไม่มีนมให้ลูกทำไงดี ลูกกินนมผสมไปแล้ว เศร้าจิต ..ผิดหวังครั้งที่ 3
**เมื่อฉันไม่ต้องการลูก..??
วันที่ 25 ธันวาคม 2551 น้ำเดินไหลโจ้กตอน 4 ทุ่ม เหมือนคนฉี่ราด ไม่มีความรู้สึกว่าเจ็บอะไรเลย กะนอนต่อ (อ่านกระทู้มาเยอะ บอกว่าให้รอ ไม่ต้องรีบ) แต่อ่ะ โทรหาแม่สักนิด คำตอบที่ได้ คือ อย่าอ้อยอิ่ง รีบไปเลยโรงพยาบาลเลย พอไปถึงโรงพยาบาล คุณพยาบาลตรวจดูปากช่องคลอดเปิดแค่ 1 ซม. พยาบาลบอกว่าสงสัยต้องผ่าคลอดจากปสก.เห็นมาเยอะ โอ้ไม่ได้คะ ..ดิฉันบอกพยาบาลว่าอยากคลอดเอง ..ตามที่ได้อ่านมา ต้องตามสเตป เดี๋ยวหลุดทฤษฎี
รอและรอ...จนถึง 6 โมงเช้า พยาบาบถามว่าปวดไหม อืม..ก็ปวดนะ แต่ไม่มาก พอทน เอ...ในละครดูเจ็บเยอะจัง ... พยาบาลเช็คปากหมดลูกอีกครั้ง (โอ้ย ...จะเจ็บก็เพราะไอ่เช็คปากหมดลูกนี้ล่ะ) สรุปเปิดเพิ่มมาอีกแค่ 1 ซม. พยาบาลบอกว่าจะคลอดได้ต้อง 10 ซม. โอ้ห่างไกลจัง ...โทรหาหมอ ..หมอว่าไม่รอแล้วนะคุณแม่ น้ำเดินออกมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เด็กจะเป็นอันตราย น้ำแห้งอาจสำลักขี้เทา ต้องผ่าคลอด ....โอ้ แม่เจ้า..ผ่าคลอดม่ะได้เตรียมใจ เลย ..คุณหมอคะ อิชั้นยังไม่ได้เป่า และหายใจเข้าออก สักปู๊ด ตามที่อบรมมาเลยคะ ..ฮือ ฮือ ผิดหวังครั้งที่ 1
การผ่าคลอดผ่านไปด้วยอาการกังวลและหวาดกลัว สุดท้ายลูกสาวดิฉันก็คลอดออกมา โห..ขุ่นพระ ..หน้าโขลกพ่อออกมาทุกประการ หัวเถิกเหมือนกันแป๊ะ เอาไปลืมทิ้งไว้ที่ไหน เค้าคงเอามาคืนถูกบ้าน ไม่เห็นน่ารัก แก้มใส ตาแป๋วเหมือนรูปในกระทู้ที่แม่ๆ เค้ามาอวดเลย ฮือ.. ฮือ ผิดหวังครั้งที่ 2
หลังคลอดด้วยการผ่าตัด เมื่อเริ่มรู้สึกตัว ..มันเจ็บมาก มากจริง ๆ ปกติดิฉันเป็นคนกระฉับกระเฉง ออกกำลังกายทุกวันมาตั้งแต่สมัยเป็นสาวๆ และเกิดมาเคยเข้าโรงพยาบาลแค่ตอนเด็กๆ แค่ครั้งเดียว จำอะไรแทบไม่ได้ พอต้องมาผ่าตัดและไม่สามารถขยับตัว เหมือนคนหมดสภาพทำให้ดิฉันรู้แย่มากๆ แม้กระทั่งพลิกตัวด้วยตัวเองก็ยังทำไม่ได้ ...
วันที่ 2 ของการคลอด หมอบังคับให้ดิฉันเริ่มขยับตัวเพราะกลัวแผลผ่าตัดจะเป็นพังผืด แค่ขยับไม่พอต้องลุกไปให้นมลูกที่ห้อง Nursery อีกด้วย แม่ลูกอ่อนมือใหม่อย่างดิฉันเริ่มจิตตกเนื่องมาจากไม่มีน้ำนม แค่อุ้มลูกให้ถูกยังไม่เป็น มันน่ากลัวจริง ๆ ไม่เหมือนตุ๊กตาตอนอบรมเลย ให้ตายสิ ! มือไม้วางไม่ถูก ติดขัดไม่หมด เด็กน้อยเริ่มดูด ...ทำไงล่ะน้ำนมไม่มี ลูกจะหิวไหม ..พยาบาลให้กำลังใจไม่เป็นคุณแม่ แค่วันที่ 2 ลงจากห้องมาให้นมลูกบ่อย ๆ เดี๋ยวน้ำนมก็ไหล ระหว่างนี้เดี๋ยวโรงพยาบาลให้นมผสมไปก่อน เอ้ย...ไม่ได้นะ ไม่ได้ลูกกินนมผสมไม่ได้ อ่านกระทู้นมแม่มาเยอะ ..แต่ไม่มีนมให้ลูกทำไงดี ลูกกินนมผสมไปแล้ว เศร้าจิต ..ผิดหวังครั้งที่ 3