เราต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนไม่สวยอะไรมากมาย เลือกไม่ได้ คนที่จะเป็นแฟน ต้องมาจากคนที่เข้ามาสนิทมารู้จักกันก่อน แบบที่ เห็นแล้วปิ๊ง เข้ามาจีบ ไม่เคยมีเลย

แต่เรามีแฟนอยู่คนนึง

อายุห่างกัน 3 ปี เราทำงานแล้ว ส่วนเขายังเรียนอยู่ ซึ่งอยู่ไกลกัน

เรารักเขามาก รักที่สุด เพราะอยู่กับเขาแล้วสบายใจ เป็นตัวของตัวเองมาก

อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องแอ๊บอะไรเลย  

เราก็มีงอแงตามประสาผู้หญิงทั่วๆไปบ้าง ในขณะที่เราโตกว่าแต่เรารู้สึกว่าความคิดเราเด็กกว่าเขาเยอะ เขาเข้มแข็งและพร้อมที่จะยืนอยู่เคียงข้างเราตลอด

ในบางครั้งที่เขาดูเหมือนไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ แต่ก็มารู้ที่หลังทุกครั้งว่า เขาสนใจ และ ใส่ใจทุกรายละเอียด ที่เกี่ยวกับเรา แต่แค่ไม่แสดงออกมา

ยอมรับว่า ทุกครั้งที่งอน เพื่อจะแค่เรียกร้องความสนใจเท่านั้นเอง และทุกครั้งที่พูดอะไรไม่ดีออกไปก็เสียใจทุกครั้ง

แต่เราก็ตีโพยตีพาย ชิงงอนไปก่อนทุกครั้งไป เขาก็ต้องตามง้อ แต่ไม่ทันพ้นวัน เราก็หายงอนเอง

จนมาในครั้งนี้ เราเผลอพูดบางประโยคออกไป จนทำให้เขาคิดว่า เรากำลังดูถูกเขาอยู่ ทั้งๆที่ไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นเลย

ในครั้งนี้ เขาเป็นคนมาบอกว่าจะไปจากเราจริงๆ ใจเราแทบจะขาด โทษตัวเองว่าทำไมไม่คิดก่อนพูด แต่ก็ได้แค่โทษตัวเอง

เขาบอกว่า ในอนาคตเราจะต้องเจอคนที่ดีกว่าเขาแน่ๆ ทำไมต้องไปรอคนในอนาคตในเมื่อเราพอแล้วกับคนปัจจุบัน

คู่เราไม่เคยทะเลาะหรือมีปัญหากันเรื่องอื่นเลย ยิ่งเรื่องมีคนอื่น ยิ่งไม่มี แต่มีแต่คำว่า "เราเข้ากันไม่ได้"

เรารู้ว่าเราผิด และ ยอมรับผิดทุกอย่าง

เราควรทำอย่างไรดี ควรจะง้อแบบไหนดี เรารักคนนี้มาก และคิดว่าคงไม่มีใครรักที่เราเป็นเราแบบนี้ได้อีกแล้ว

เรารักเธอมากนะ กลับมาหาเราเถอะ TT

ขอโอกาส อีกครั้งได้มั้ย สัญญาว่าจะไม่ทำให้เสียใจอีก