เราเคยคบกะ ผจก มา 2 คน ทั้ง 2 คน เรารู้จักในไลน์หมด
เริ่มที่คนแรก เปน ผจก เกี่ยวกับวิศวะ ไฟฟ้า เงินเดือน. 65000 อายุห่างกะเรา 15ปี อายุสำหรับเราไม่ใช่อุปสรรคในการคบ. เราคุยกันในไลน์ได้ระยะหนึ่ง ก้อนัดกินข้าวกันโดยมีเพื่อนเราไปด้วย แบบว่าพาไปกินร้านอย่างหรูอ่ะ เลยแอบปลื้มนิดๆ ถามความคิดเหนเพื่อน ก้อบอกว่าโอเค เราเลยตัดสินใจทิ้งกิ๊กที่เปนหมอ มาคบกะคนนี้ ช่วงแรกๆมารับเราไปกินข้าวทุกวันเลย เพราะเราทำงานไม่ไกลกันมาก ขับรถ15 นาที ก้อถึงแหละ. มันก้อแค่เดือนแรกๆ. หลังจากนั้นก้อนานๆเจอกันที โทรไปไม่ค่อยรับบ้างแหละ. เราก้อสงสัยแต่ยังไม่ได้คิดอะไร
มีอยู่วันหนึ่งซึ่งตรงกะวันหยุด จำได้ว่าเปนวันวิสาขบูชา โรงงานเราหยุดแต่พี่เค้าบอกว่าพี่เค้าทำงาน. เราโทรไปหลายสายมาก พี่เค้าก้อไม่รับ จนเราตัดสินใจนั่งรถแท็กซี่ไปหาเค้าที่หอ
ที่หอพี่เค้ามันต้องใช้คีการ์ดเข้าออก เรานั่งรอจนกว่าจะมีคนเข้าออกหอ รอประมาณครึ่งชั่วโมงได้ จากนั้นเราก้อขึ้นไปห้องพี่เค้าซึ่งอยู่ชั้นสาม ภาพแรกที่เหนคือรองเท้า ผญ วางอยู่คู่กัน
เราตัดสินใจเคาะประตูอยู่หายครั้ง ก้อไม่ยอมเปิด สักพักพี่เค้าก้อออกมาด้วยความตกใจ เราก้อถามว่า อยู่กะใครหรอ พี่เค้าบอกว่า อยู่กะแฟน เราก้อบอกพี่เค้าไปว่า ไหนบอกไม่มีแฟนไงว่ะ. แล้วเราก้อเดินจากไปโดยที่เรากลั้นน้ำตาไว้สุดๆ ตลอดทางที่นั่งรถแท็กซีกลับน้ำตาเราก้อเริ่มซึมๆ แต่ยังไม่ร้องมาก จนถึงห้องเท่านั้นแหละ น้ำตาแตกแบบไหล
ไม่หยุด โทรไปหาเพื่อน ก้อเล่าแบบทั้งน้ำตา พี่เค้าส่งไลน์มามาขอโทด โดยอ้างว่าเปนแฟนเก่า มาอาศัยด้วยคืนหนึ่งเพราะแฟนเก่ามาทำธุระแถวนี้ แล้วย้ำอีกนะว่าไม่ได้มีอะไรกัน. ด้วยความโง่ของเรา เราก้อยังให้อภัย จนวันหนึ่งพี่เค้าพาเราไปโรงงาน ให้ไปรอพี่เค้าทำงาน ประมาณ 1 ชม ได้ แต่นั่งรอในรถนะ ด้วยความที่เราเหลือบตาไปเหนโน๊ตบุค เราก้อดันไปเ
เปิดดู เหนรูปเมียแล้วก้อลูกๆอีก สองคน ถ่ายไปเที่ยวด้วยกัน. เรารู้สึกว่าเราโดนหลอกอีกแล้วหรอเนีย ทั้งๆที่เราก้อย้ำกะเค้าว่าไม่มีลูกไม่มีเมีย จิงๆนะ คราวนี้เราไม่ร้องไห้เสียใจเลย คิดในใจจะเลิกอย่างเดว แถมจับโกหกเรื่องอายุได้ด้วย ตอนแรกบอกว่า อายุ28 พอเราเหนบัตรประชาชนแล้วก้อดู พ.ศ แม่เจ้า อายุ 38 แล้ว. เราเลยบอกเลิกพี่เค้า ตัดทุกสิ่งทุกอย่าง แต่พีเค้าก้อง้ออยู่ตลอด เราไม่ใจอ่อน จนพี่เค้ายอมเลิกไป แล้วเราก้อมาเจอคนใหม่ ซึ่งเปน ผจก เหมือนกัน. คิดว่าจะดีแต่...
เดวกลับมาเล่าใหม่นะค่ะ พอดีเล่นในมือถือ พิมยาก ขอพักนิ้วก่อน
การมีแฟน เปน ผจก ก้อไม่ได้ดีเสมอไป??
เริ่มที่คนแรก เปน ผจก เกี่ยวกับวิศวะ ไฟฟ้า เงินเดือน. 65000 อายุห่างกะเรา 15ปี อายุสำหรับเราไม่ใช่อุปสรรคในการคบ. เราคุยกันในไลน์ได้ระยะหนึ่ง ก้อนัดกินข้าวกันโดยมีเพื่อนเราไปด้วย แบบว่าพาไปกินร้านอย่างหรูอ่ะ เลยแอบปลื้มนิดๆ ถามความคิดเหนเพื่อน ก้อบอกว่าโอเค เราเลยตัดสินใจทิ้งกิ๊กที่เปนหมอ มาคบกะคนนี้ ช่วงแรกๆมารับเราไปกินข้าวทุกวันเลย เพราะเราทำงานไม่ไกลกันมาก ขับรถ15 นาที ก้อถึงแหละ. มันก้อแค่เดือนแรกๆ. หลังจากนั้นก้อนานๆเจอกันที โทรไปไม่ค่อยรับบ้างแหละ. เราก้อสงสัยแต่ยังไม่ได้คิดอะไร
มีอยู่วันหนึ่งซึ่งตรงกะวันหยุด จำได้ว่าเปนวันวิสาขบูชา โรงงานเราหยุดแต่พี่เค้าบอกว่าพี่เค้าทำงาน. เราโทรไปหลายสายมาก พี่เค้าก้อไม่รับ จนเราตัดสินใจนั่งรถแท็กซี่ไปหาเค้าที่หอ
ที่หอพี่เค้ามันต้องใช้คีการ์ดเข้าออก เรานั่งรอจนกว่าจะมีคนเข้าออกหอ รอประมาณครึ่งชั่วโมงได้ จากนั้นเราก้อขึ้นไปห้องพี่เค้าซึ่งอยู่ชั้นสาม ภาพแรกที่เหนคือรองเท้า ผญ วางอยู่คู่กัน
เราตัดสินใจเคาะประตูอยู่หายครั้ง ก้อไม่ยอมเปิด สักพักพี่เค้าก้อออกมาด้วยความตกใจ เราก้อถามว่า อยู่กะใครหรอ พี่เค้าบอกว่า อยู่กะแฟน เราก้อบอกพี่เค้าไปว่า ไหนบอกไม่มีแฟนไงว่ะ. แล้วเราก้อเดินจากไปโดยที่เรากลั้นน้ำตาไว้สุดๆ ตลอดทางที่นั่งรถแท็กซีกลับน้ำตาเราก้อเริ่มซึมๆ แต่ยังไม่ร้องมาก จนถึงห้องเท่านั้นแหละ น้ำตาแตกแบบไหล
ไม่หยุด โทรไปหาเพื่อน ก้อเล่าแบบทั้งน้ำตา พี่เค้าส่งไลน์มามาขอโทด โดยอ้างว่าเปนแฟนเก่า มาอาศัยด้วยคืนหนึ่งเพราะแฟนเก่ามาทำธุระแถวนี้ แล้วย้ำอีกนะว่าไม่ได้มีอะไรกัน. ด้วยความโง่ของเรา เราก้อยังให้อภัย จนวันหนึ่งพี่เค้าพาเราไปโรงงาน ให้ไปรอพี่เค้าทำงาน ประมาณ 1 ชม ได้ แต่นั่งรอในรถนะ ด้วยความที่เราเหลือบตาไปเหนโน๊ตบุค เราก้อดันไปเ
เปิดดู เหนรูปเมียแล้วก้อลูกๆอีก สองคน ถ่ายไปเที่ยวด้วยกัน. เรารู้สึกว่าเราโดนหลอกอีกแล้วหรอเนีย ทั้งๆที่เราก้อย้ำกะเค้าว่าไม่มีลูกไม่มีเมีย จิงๆนะ คราวนี้เราไม่ร้องไห้เสียใจเลย คิดในใจจะเลิกอย่างเดว แถมจับโกหกเรื่องอายุได้ด้วย ตอนแรกบอกว่า อายุ28 พอเราเหนบัตรประชาชนแล้วก้อดู พ.ศ แม่เจ้า อายุ 38 แล้ว. เราเลยบอกเลิกพี่เค้า ตัดทุกสิ่งทุกอย่าง แต่พีเค้าก้อง้ออยู่ตลอด เราไม่ใจอ่อน จนพี่เค้ายอมเลิกไป แล้วเราก้อมาเจอคนใหม่ ซึ่งเปน ผจก เหมือนกัน. คิดว่าจะดีแต่...
เดวกลับมาเล่าใหม่นะค่ะ พอดีเล่นในมือถือ พิมยาก ขอพักนิ้วก่อน