คนที่มีนิสัยชอบทำบุญสวดมนต์นั่งสมาธิ ส่วนมากมักจะเจอกับอุปสรรคในชีวิต ค่อนข้างหนักเนี่ยจริง ใช่หรือเปล่าค่ะ เพราะสังเกตุตัวเองดูค่อนข้างเป็นแบบนั้นค่ะ นั่งสมาธิมาตั้งแต่อายุยี่สิบปี ชีวิตมักลุ่มๆดอนยังไงก็ไม่รู้ หลังปีห้าสี่น้ำท่วมกทม บ้านก็โดน ตกงานก็ปีนั้นค่ะ พอได้งานใหม่ทำได้สองเดือนก็ป่วย หนักหยุดงานไปเป็นปี หางานใหม่ก็ได้บริษัทที่ไม่ดีเลยเอาเปรียบลูกน้อง เงินเดือนน้อยโบนัสไม่มี รวมทั้งได้นายเเบบป่วยทางจิตด้วย ไม่เคยสอนงาน พอทำผิดก็ด่าแบบ นางร้ายในละครเลยค่ะ จะเอาแต่สบายเอาเปรียบงานตัวเองก้โยนให้คนอื่นทำ เอาแต่จ้องจับผิด ทะเลาะกับคนในบริษัท ทำตัวเป็นใหญ่แอบรักเจ้าของบริษัท โอ๊ยสารพัด เปลี่ยนลูกน้องมาหลายคน เลยออก คิดว่าตกงานดีกว่า ถ้าทำงานกับบริษัทที่เอาเปรียบลูกน้องแถมเอาเปรียบคดโกงผู้อื่นเหมือนเราไปช่วยเขาทำเลว   ทุกวันนี้ตกงานหางานทำที่ไหนก็ได้แค่สัมภาษ์ เพื่อนจะฝากงานให้ ก็เกิดมีความผิดพลาดอย่างหนัก เกิดความเข้าใจผิด อยู่บ้านตอนนี้ดูแลย่า พ่อก็ดันมีนิสัย ใจร้อน เก็บอารมณ์ไม่อยู่ ขี้งก ขี้โม้ โอ้อวด ทำอะไรตัวเองถูกหมด  ฉันทำอะไรขัดตาก็พลานไปหมด ทะเลาะกับคนทั้งบ้าน คือตั้งแต่ปีห้าสีมาไม่มีดีเลย 5555 แต่ก็เข้าใจ ในเรืองธรรมะมากขึ้นและลีกซึ้งมากขึ้น ว่าฉันจะไม่ยอมทำอะไรที่ผิดศีลห้า โดยเด็ดขาด และมั่นทำทาน ภาวนาเป็นหลัก
เพราะฉันคิดว่าฉันเดินทางมาเส้นทางธรรมมาไกลแล้ว และจะไม่เดินทางผิดอีกต่อไป วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ก็ช่างมัน ฉันเห็นคนดี แต่ถูกกระทำไม่ดี เขาก็อดทน สุดท้ายเขาก็ได้ดี  ไม่มีความดีอะไรทำแล้วศูนย์เปล่า