ในที่สุดละครก็มาถึงจุดที่ตัวละครหลักได้ละลายน้ำแข็งของตัวเองของสักที
คุณจันทร์ ดาริกา วิวิทธ์ อิงฟ้า ได้แสดงออกและรับรู้ความรู้สึกของกันและกัน (ทั้งบอกรัก/จูบ)

แต่กว่าจะถึงตรงนี้ ละครทำไมเล่าเรื่องด้วยให้ตัวละครมีบาดแผลเต็มไปหมดได้ขนาดนี้

ละครเลือกให้ดาริกาผูกเรื่องและเป็นตัวเร่งให้เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้น
จนวิวิทธิ์แสดงความรู้สึกที่จริงใจกับอิงฟ้า โดยที่ไม่ต้องแบบรักแบบหมามองเครื่องบิน
คุณจันทร์รู้สึกว่าตัวเองที่กำลังควบคุมดาริกาได้ กำลังรู้สึกกับสิ่งที่ดาริกาทำมากเกินไป
เลยเลิกที่จะทำกับดาริกาเหมือนหนูปั่นจักร
แล้วแสดงความรู้สึกกับดาริกาอย่างตรงไปตรงมาจนทำให้ดาริกาหวั่นไหว (ดาริกาคงเกทแล้วว่าจันทร์ไม่ใช่เกย์)

แต่สิ่งพ่วงมาด้วยคือการ ปอกเปลือกนิสัยตัวละครอย่างชัดเจน

1. ดาริกา        คนตรงไปตรงมาแต่ขาดการวิเคราะห์ เชื่อมันในตัวเองมากเกินไป
2. จันทรกานต์  ฉลาดแกมโกง มีความสุขมองดาริกาเหมือนนหนูทดลอง เหมือนเป็นของเล่นชิ้นใหม่ที่ตัวเองไม่เคยได้
รู้สึกสนุกโดยที่ไม่คิดถึงความรู้สึกใครเลย (โดยไม่รู้ว่าตอนนี้ก็ไปสร้างปัญหาให้หญิงที่ชอบกับแม่อีกครั้งหนึ่ง)
3. วิวิทธ์         ใช้อารมณ์เหนือสิ่งอืนใด ทิ้งทุกอย่างแม้กระทั่งงานเพื่อความรักทั้งหมด
4. อิงฟ้า         อ่อนไหวไปกับสิ่งที่ตัวเองเชื่อตามสไตล์ของตัวเอง ไม่ฟังเหตุผลของใคร

วันนี้บอกได้เลยว่าชอบบทตอนนี้มาก มันจบได้สมบูรณ์มากในตอนนี้

แต่สิ่งที่ตัวละครแสดงออกต่อเรื่องต่าง ๆ วันนี้
คือ นางเอกงี่เงา พระเอกเจ้าเล่ห์ขี้โกง เลขาอ่อนแอ คุณหนูหนีปัญหา

มันมีความรู้สึกต่อคนดูแค่ไหน เพราะคนดูดูเรื่องนี้เพราะความตลก และตัวตนของตัวละครในเรื่องนี้ด้วย
แต่กับการเล่าเรื่องวันนี้ กับที่สิ่งที่ต้องการอาจต้องแลกกับความรู้สึกของคนดูเรื่องนี้ทั้งเรื่องเลย

มันคุ้มกันไหม  ก็น่าสนใจดีเหมือนกัน