เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราเองค่ะ เวลาก็ผ่านมาพอสมควรแล้ว เรื่องมันเกิดขึ้นวันสุดท้ายของการจบชั้นมัธยมต้นค่ะ

     ปกติแล้วเราเป็นคนประเภทที่ไม่ค่อยคุยกับผู้ชาย เพื่อนผู้ชายในห้องเราแทบจะไม่คุยด้วยเลย (ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน555) ก่อนวันที่จะสอบเสร็จ เราก็เอาเฟรน์ชิพไปให้เพื่อนๆในห้องเขียน จนถึงเพื่อนคนนึง สมมุติว่าชื่อนาย ม เราก็ให้นาย ม เอากลับไปเขียนที่บ้าน วันถัดมาเราเข้าไปทวงเฟรนด์ชิพ นาย ม บอกว่า "ทำหายไปแล้วอ่ะ" เราก็ตกใจ "เฮ้ย! หายไปได้ไง" นาย ม ก็บอกว่า "ลืมไว้ที่ร้านอาหาร กลับไปดูอีกทีก็ไม่อยู่แล้ว" เราก็โกรธมาก เพื่อนๆอุตส่าเขียนให้ เราก็ถามนาย ม ว่าแล้วจะทำยังไง นาย ม บอกว่าเดี๋ยวจะซื้อเฟรนด์ชิพมาคืนให้ เราก็ไม่รู้จะทำไงก็เลยช่างมันไป ผ่านไปวัน... สองวัน นาย ม ก็ไม่ซื้อมาคืนสักทีเราเลยเข้าไปทวงอีก เพราะมันใกล้จะปิดเรียนอยู่รอมร่อแล้ว นาย ม เลยบอกว่า "ไม่มีเวลาเลย เธอไปซื้อเองนะ" แล้วก็ให้เงินเรามา เราก็ไปซื้อมาให้เพื่อนๆคนอื่นๆเขียนแล้วก็ไม่ได้คุยกับนาย ม อีก(ยังแอบโกรธ) มาถึงตรงนี้หลายคนอาจจะเริ่มสงสัยว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับหัวข้อเรื่องใช่ไหม 555
     
     วันสุดท้ายของการมาโรงเรียน ตอนนั้นเป็นช่วงเย็นกำลังจะกลับบ้านกันแล้ว เราก็ไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อนๆและวางกระเป๋าไว้ตรงม้านั่งหน้าห้องน้ำ พอออกมาเราเห็นกระดาษ A4พับแบบลวกๆสอดอยู่ในกระเป๋าเรา เราก็คิดว่าใครแกล้งอะไรวะ พอเปิดอ่าน เนื้อความในจดหมายยาวหน่อยแต่จำได้ประมาณว่า

"เรามีเรื่องจะบอกเธอมานานแล้ว เธอเป็นคนน่ารัก เราชอบเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอกันตอน ม.1 แต่เราไม่กล้าเข้าไปคุยกับเธอ และเราก็ไม่ค่อยได้เจอกันเลย แต่เราก็ยังแอบชอบเธออยู่ จนวันที่เธอเอาเฟรนด์ชิพมาให้เราเขียน นั่นทำให้เราได้คุยกัน(เหมือนเป็นครั้งแรกเลยที่คุยกันทั้งๆที่อยู่ห้องเดียวกัน) วันนี้เป็นวันสุดท้ายเราจึงตัดสินใจจะมาบอกเธอว่า เราชอบเธอนะ จบไปแล้วก็ขอให้เธอได้ที่เรียนดีๆ พบเจอแต่สิ่งดีๆ เราขอโทษที่ทำเฟรนด์ชิพเธอหายนะ" ลงชื่อนาย ม

เราอ่านไปก็อมยิ้มไปไม่คิดว่าในชีวิตจะได้รับจดหมายสารภาพรักแบบนี้ มันก็เป็นอีกโมเม้นต์นึงในชีวิตที่เราคิดว่าเป็นเรื่องราวดีๆสำหรับเรานะ
หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกับนาย ม อีก มีอยู่ครั้งนึงนาย ม ทักมาในเฟสว่าเจอเราที่ห้างxxด้วย น่ารักเหมือนเดิม แต่ไม่กล้าเข้าไปทัก (อีกล่ะ 555)