เสียงกระดิ่งของจักรยานคันโทรม สาวน้อยริมหน้าต่างส่งยิ้มรับ ลมโชยพัดกลิ่นดอกกระดังงา หวานชื่นย้อนวันรักวัยสาวนางหนึ่ง สาวน้อยแกมป่องลูกเศษรฐีค้าไม้ผู้หลงรักหนุ่มอารมณ์ดีร้านถ่านไม้ ถึงทั้งสองครอบครัวจะมีธุรกิจคล้ายคลึงกัน แต่ฐานะช่างต่างกันโดยสิ้นเชิง
ทุกวันเวลา 7 นาฬิกา สาวน้อยจะเปิดหน้าต่างทำหน้าหวาน รอโปรยยิ้มให้หนุ่มถ่านไม้ที่จะปั่นจักรยานคันเก่งผ่านกำแพงบ้านเธอเสมอ นั้นก็คือเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เป็นความสุขก้อนโตของเธอ เช้าวันต่อมา "กริ่งๆกริ๊ง ถ่านไม้ขอรับ ถ่านไม้หมดกันบ้างหรือยังขอรับ" เสียงนุ่มๆ ของชายหนุ่มที่ห่างออกไปหลายสิบเมตร เปรียบเหมือนเสียงระฆังที่ทำให้เธอตื่นตัวอยู่เสมอ เธอรีบเข้าห้องเพื่อกลับไปนั่งที่ริมหน้าต่าง "เสียงกระดิ่ง กริ่งๆๆกริ๊ง"
เธอนับได้4ครั้ง ความหมายคือ ทานข้าวแล้วหรือยัง เธอมักจะตีความจำนวนเสียงกริ่งเป็นความหมายในแบบของเธอเอง โดย
1 คือ สวัสดี
2 คือ สบายดีไหม
3 คือ ทำอะไรอยู่หรือ
4 คือ ทานอะไรหรือยัง
5 คือ วันนี้คุณสวยขึ้นนะ
6 คือ อากาศวันนี้ดีนะ
7 คือ ออกไปเดินเล่นกันไหม
8 คือ ผมอารมดีจริงๆวันนี้
9 คือ ผมมีความสุขมาก
ความสุขก้อนโตจากเสียงกระดิ่งของหนุ่มถ้านไม้ นั้นคือกิจวัตรประจำวันที่ทำให้เธออุ่นหัวใจ เช้าวันหนึ่งเธอนั่งรอริมหน้าต่าง แต่เสียงกระดิ่งคือ 0 เธอกังวลใจเหลือเกินว่าจะมีเรื่องร้ายเกิดกับหนุ่มถ่านไม้ เธอนั่งรอจากเข็มสั้นนาฬิกาชี้ที่เลข7 ไปจรดที่เลข16 ก็ไร้แววเสียงกระดิ๋ง เธอตั้งหน้าตั้งตารีบเข้านอนเพื่อจะได้รีบตื่นมาฟังเสียงกระดิ๋งอีกครั้ง แต่ถึงเช้า7โมงถึง4โมงเย็นของอีกวัน เลขของเสียงกระดิ๋งก็ยังเป็น0 วันต่อๆมาก็ไม่มีวี่แววเสียงกระดิ๋งอีกเลย ในบางจังหวะที่ลมพัดกระทบหู เธอจะได้ยินเป็นเสียงกระดิ่ง "กริ่งๆๆๆกริ๊ง นับได้5เขาชมเราสวยขึ้นแนะ" ถือว่าเป็นความสุขก้อนเล็กๆที่เข้ามาทดแทน
จากวันที่ชายหนุ่มหายไปนับเวลาผ่านไปยาวนาน7ปี จากสาวน้อยแกมป่องก็โตเป็นวัยสาว เธอยังคงใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่ไม่เคยลบเลื่อนเรื่องราวของหนุ่มถ่านไม้เลย เธอยังคอยนั่งริมหน้าต่างสูดกลิ่นดอกกระดังงาทุกเช้าเช่นเคย แต่วันนี้เธอได้ยินเสียงกระดิ่งพร้อมเสียงตะโกนมาแต่ไกล น้ำเสียงโทนเดิม"ถ่านไม้ขอรับ ถ่านไม้.."เธอเอามือแตะอากาศไปมาเพื่อสำรวจว่ามีลมมากระทบหูหรือไม่ และแล้วเสียงปั่นจักรยานก็หยุดลงที่ตรงข้ามหน้าต่าง เสียงกระดิ่งแรกดังขึ้น"กริ๊ง" ตามด้วย "กริ๊งๆ"แล้วตามต่อๆไปถึง กริ่งที่9 เมื่อรวมรวบแล้วได้ความหมายว่า:สวัดดี สบายดีไหม ทำอะไรอยู่หรือ ทานข้าวแล้วหรือยัง วันนี้คุณสวยขึ้นนะ อากาศวันนี้ดีนะ ออกไปเดินเล่นกันไหม ผมอารมดีจริงๆวันนี้ ผมมีความสุขมาก: สาวน้อยตะลึงชั่วขณะแล้วตะโกนถามว่า "นายรู้ความหมายมันได้ยังไง" หนุ่มถ่านไม้ ฉีกยิ้มกว้างแล้วตะโกนกลับไปว่า
"ก็เวลาที่ผมกดกระดิ่งผ่านกำแพงบ้านนี้ คุณก็จะพูดทักทายผมเสมอ ถ้าผมกดกระดิ่ง5ครั้งคุณมักจะพูดว่า แกงเขียวหวาน วันไหนผมอารมดี ผมก็จะกดเป็นจำนวน8ครั้ง คุณก็จะยิ้มหวานแล้วพูดว่า อารมดีจริงๆเช่นกันค่ะวันนี้ ที่ผมหายไปนาน กระผมต้องขอโทษด้วยนะขอรับ แต่วันนี้ผมกลับมารับคุณแล้ว"
สาวน้อยอึ้งกับคำพูดนั้น ชายหนุ่มทิ้งจักรยานแล้วเดินเข้าไปชิดกำแพง
"ผมรู้นะว่าคุณชอบแกงเขียวหวาน ผมซื้อมาฝากเดียวเอาเข้าไปให้นะ" หนุ่มถ่านไม้เดินหิ้วถุงแกงเขียวหวาน มุ่งไปหาเฒ่าแก่ค้าไม้ผู้เป็นพ่อของสาวริมหน้าต่าง
"สวัดดีครับ ผมลูกร้านขายถ่าน วันนี้ผมมาอย่างชายที่รักสาวอย่างใจจริงและตั้งใจที่จะขอลูกสาวเฒ่าแกไปเป็นภรรยาขอรับ"
เศษรฐีไม้ ชักสีหน้าตกใจ ลั่นคำพูดเสียงดัง
"แกอย่ามาล้อเล่นกับข้า ลูกสาวข้ามันตาบอด ที่แกมาสู่ขอลูกสาวข้า เพราะอยากได้เงินจากบ้านนี้ใช่ไหม"
ชายหนุ่มก้มหน้าวางถุงแกง แล้วเปิดกระเป๋าที่พกติดตัวมา
"นี้คือเงิน สินสอดสามหมื่นบาท อาจเป็นเงินที่ไม่มากนักสำหรับเฒ่าแก เพราะผมรู้ว่าถ้าจะมาขอลูกสาวเฒ่าแก่ คงมีเงินหลักพันไม่ได้แน่ๆ กระผมจึงใช้เวลาเก็บเงินก้อนใหญ่ที่ผมพอจะหาได้ไวที่สุด เงินเป็นแค่เศษเส้นด้ายสำหรับกระผม แต่ลูกสาวของเฒ่าแกคือผ้าไหมที่มีผืนเดียว ที่กระผมจะรักษาและดูแลเธอให้ดียิ่งกว่าตัวกระผมเอง ผมไม่ได้รังเกียจที่เธอตาบอด ผมยอมเป็นดวงตาเป็นแสงสว่างเป็นแม้กระทั่งผ้าห่มให้เธออุ่นหัวใจ นี้คือคำสัตย์จากชายคนหนึ่งขอรับ"
...และนั้นเองคือจุดเริ่มต้นความรักของ สาวน้อยริมหน้าต่างที่ตาบอด กับ เด็กหนุ่มร้านถ่านไม้
...
เสียงกระดิ่ง
(แมวสีฟ้า)
เสียงกระดิ่ง
ทุกวันเวลา 7 นาฬิกา สาวน้อยจะเปิดหน้าต่างทำหน้าหวาน รอโปรยยิ้มให้หนุ่มถ่านไม้ที่จะปั่นจักรยานคันเก่งผ่านกำแพงบ้านเธอเสมอ นั้นก็คือเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เป็นความสุขก้อนโตของเธอ เช้าวันต่อมา "กริ่งๆกริ๊ง ถ่านไม้ขอรับ ถ่านไม้หมดกันบ้างหรือยังขอรับ" เสียงนุ่มๆ ของชายหนุ่มที่ห่างออกไปหลายสิบเมตร เปรียบเหมือนเสียงระฆังที่ทำให้เธอตื่นตัวอยู่เสมอ เธอรีบเข้าห้องเพื่อกลับไปนั่งที่ริมหน้าต่าง "เสียงกระดิ่ง กริ่งๆๆกริ๊ง"
เธอนับได้4ครั้ง ความหมายคือ ทานข้าวแล้วหรือยัง เธอมักจะตีความจำนวนเสียงกริ่งเป็นความหมายในแบบของเธอเอง โดย
1 คือ สวัสดี
2 คือ สบายดีไหม
3 คือ ทำอะไรอยู่หรือ
4 คือ ทานอะไรหรือยัง
5 คือ วันนี้คุณสวยขึ้นนะ
6 คือ อากาศวันนี้ดีนะ
7 คือ ออกไปเดินเล่นกันไหม
8 คือ ผมอารมดีจริงๆวันนี้
9 คือ ผมมีความสุขมาก
ความสุขก้อนโตจากเสียงกระดิ่งของหนุ่มถ้านไม้ นั้นคือกิจวัตรประจำวันที่ทำให้เธออุ่นหัวใจ เช้าวันหนึ่งเธอนั่งรอริมหน้าต่าง แต่เสียงกระดิ่งคือ 0 เธอกังวลใจเหลือเกินว่าจะมีเรื่องร้ายเกิดกับหนุ่มถ่านไม้ เธอนั่งรอจากเข็มสั้นนาฬิกาชี้ที่เลข7 ไปจรดที่เลข16 ก็ไร้แววเสียงกระดิ๋ง เธอตั้งหน้าตั้งตารีบเข้านอนเพื่อจะได้รีบตื่นมาฟังเสียงกระดิ๋งอีกครั้ง แต่ถึงเช้า7โมงถึง4โมงเย็นของอีกวัน เลขของเสียงกระดิ๋งก็ยังเป็น0 วันต่อๆมาก็ไม่มีวี่แววเสียงกระดิ๋งอีกเลย ในบางจังหวะที่ลมพัดกระทบหู เธอจะได้ยินเป็นเสียงกระดิ่ง "กริ่งๆๆๆกริ๊ง นับได้5เขาชมเราสวยขึ้นแนะ" ถือว่าเป็นความสุขก้อนเล็กๆที่เข้ามาทดแทน
จากวันที่ชายหนุ่มหายไปนับเวลาผ่านไปยาวนาน7ปี จากสาวน้อยแกมป่องก็โตเป็นวัยสาว เธอยังคงใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่ไม่เคยลบเลื่อนเรื่องราวของหนุ่มถ่านไม้เลย เธอยังคอยนั่งริมหน้าต่างสูดกลิ่นดอกกระดังงาทุกเช้าเช่นเคย แต่วันนี้เธอได้ยินเสียงกระดิ่งพร้อมเสียงตะโกนมาแต่ไกล น้ำเสียงโทนเดิม"ถ่านไม้ขอรับ ถ่านไม้.."เธอเอามือแตะอากาศไปมาเพื่อสำรวจว่ามีลมมากระทบหูหรือไม่ และแล้วเสียงปั่นจักรยานก็หยุดลงที่ตรงข้ามหน้าต่าง เสียงกระดิ่งแรกดังขึ้น"กริ๊ง" ตามด้วย "กริ๊งๆ"แล้วตามต่อๆไปถึง กริ่งที่9 เมื่อรวมรวบแล้วได้ความหมายว่า:สวัดดี สบายดีไหม ทำอะไรอยู่หรือ ทานข้าวแล้วหรือยัง วันนี้คุณสวยขึ้นนะ อากาศวันนี้ดีนะ ออกไปเดินเล่นกันไหม ผมอารมดีจริงๆวันนี้ ผมมีความสุขมาก: สาวน้อยตะลึงชั่วขณะแล้วตะโกนถามว่า "นายรู้ความหมายมันได้ยังไง" หนุ่มถ่านไม้ ฉีกยิ้มกว้างแล้วตะโกนกลับไปว่า
"ก็เวลาที่ผมกดกระดิ่งผ่านกำแพงบ้านนี้ คุณก็จะพูดทักทายผมเสมอ ถ้าผมกดกระดิ่ง5ครั้งคุณมักจะพูดว่า แกงเขียวหวาน วันไหนผมอารมดี ผมก็จะกดเป็นจำนวน8ครั้ง คุณก็จะยิ้มหวานแล้วพูดว่า อารมดีจริงๆเช่นกันค่ะวันนี้ ที่ผมหายไปนาน กระผมต้องขอโทษด้วยนะขอรับ แต่วันนี้ผมกลับมารับคุณแล้ว"
สาวน้อยอึ้งกับคำพูดนั้น ชายหนุ่มทิ้งจักรยานแล้วเดินเข้าไปชิดกำแพง
"ผมรู้นะว่าคุณชอบแกงเขียวหวาน ผมซื้อมาฝากเดียวเอาเข้าไปให้นะ" หนุ่มถ่านไม้เดินหิ้วถุงแกงเขียวหวาน มุ่งไปหาเฒ่าแก่ค้าไม้ผู้เป็นพ่อของสาวริมหน้าต่าง
"สวัดดีครับ ผมลูกร้านขายถ่าน วันนี้ผมมาอย่างชายที่รักสาวอย่างใจจริงและตั้งใจที่จะขอลูกสาวเฒ่าแกไปเป็นภรรยาขอรับ"
เศษรฐีไม้ ชักสีหน้าตกใจ ลั่นคำพูดเสียงดัง
"แกอย่ามาล้อเล่นกับข้า ลูกสาวข้ามันตาบอด ที่แกมาสู่ขอลูกสาวข้า เพราะอยากได้เงินจากบ้านนี้ใช่ไหม"
ชายหนุ่มก้มหน้าวางถุงแกง แล้วเปิดกระเป๋าที่พกติดตัวมา
"นี้คือเงิน สินสอดสามหมื่นบาท อาจเป็นเงินที่ไม่มากนักสำหรับเฒ่าแก เพราะผมรู้ว่าถ้าจะมาขอลูกสาวเฒ่าแก่ คงมีเงินหลักพันไม่ได้แน่ๆ กระผมจึงใช้เวลาเก็บเงินก้อนใหญ่ที่ผมพอจะหาได้ไวที่สุด เงินเป็นแค่เศษเส้นด้ายสำหรับกระผม แต่ลูกสาวของเฒ่าแกคือผ้าไหมที่มีผืนเดียว ที่กระผมจะรักษาและดูแลเธอให้ดียิ่งกว่าตัวกระผมเอง ผมไม่ได้รังเกียจที่เธอตาบอด ผมยอมเป็นดวงตาเป็นแสงสว่างเป็นแม้กระทั่งผ้าห่มให้เธออุ่นหัวใจ นี้คือคำสัตย์จากชายคนหนึ่งขอรับ"
...และนั้นเองคือจุดเริ่มต้นความรักของ สาวน้อยริมหน้าต่างที่ตาบอด กับ เด็กหนุ่มร้านถ่านไม้
...
เสียงกระดิ่ง
(แมวสีฟ้า)