ผมแค่อยากระบายเฉยๆ ว่าคนแบบนี้ก็มีด้วย คนที่อ่านเรื่องนี้จนจบคิดว่าไงคร้าบ 555 นี่ขนาดย่อแล้วนะครับ 555
คือเรื่อง ประมาณนี้นะครับ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อ 4 ปีครึ่งที่แล้ว ผมเป็น IT Support คือดูแลด้านคอมพิวเตอร์ให้กับบริษัทแห่งนึง ชึ่งตั้งอยู่ใกล้บ้านผม แถวสายไหม ผมอยู่ลำลูกกาคลอง 4 ซึ่งก็เป็นที่รักใคร่ของบริษัท
เพราะดูแลทุกอย่างจริงๆ ทั้งบริษัทในเครือทั้งหมด ยันไปถึงโรงงานฉะเชิงเทรารวมถึงสถานที่เปิดใหม่ 4 แยกแครายก็ต้องไปดูแล วิ่งไปวิ่งมา ต้องดูแล ตั้งแต่ซ่อม วางระบบ จัดซื้อ อันไหนเสียที่มีประกันก็ไปเปลี่ยนให้ สอนนักศึกษาฝึกงาน สอนคนในบริษัท ทำยันโทรศัพย์มือถือเจ้าของบริษัท ทำทั้งหมดคนเดียว
ผมทำงานมาได้ 1 เดือนผมก็ได้เจอกับเทอน้องพัดลม ซึ่งเทอจะอายุมากกว่าผม 2 ปีกว่า คือเราก็จีบกันคบกันแล้วเป็นแฟนกัน โดยที่คนในบริษัทรู้กันหมด เทอทำงานได้ 1 เดือนน้องพัดลมก็ออก น้องพัดลมเป็นฝ่ายขาย แล้วน้องพัดลมก็ต้องผ่อนรถเก๋งเดือนละ 5,000 บาท แล้วน้องพัดลมก็หางานอยู่หลายเดือน ผมจึงช่วยน้องพัดลมเดือนละ 5,000 บาท เป็นจำนวนหลายเดือนแล้วเทอก็ได้งานเป็นเซลล์ขายบ้าน ผมจึงหยุดให้ คือ พ่อแม่พี่น้องหลานผมรู้กันหมด คือสนิทสนมกันมากผูกพันธ์กันกะครอบครัวผมมากแต่ผมไม่เคยรู้จักคนที่บ้านน้องพัดลมเลยสักคน นอกจากหลานน้องพัดลมเคยเจอ 1 ครั้งตอนไปดูบอลด้วยกัน คือน้องพัดลมจะมาขยั้นขยอให้ผมไปที่บ้านน้องพัดลมให้ได้ ไปนอนบ้านน้องพัดลมที่รังสิต อยู่หลายครั้งแต่ผมไม่เคยเจอคนเลยผมเจอแต่หมา แต่กับน้องพัดลมรู้จักคนในบ้านผมทุกคนจริงๆ เทอเป็นคนใต้ เทอจะบอกว่าบ้านที่รังสิตนี้อยู่กะพ่อแค่ 2 คนและหมาเท่านั้น เทอบอกว่าที่ผมไปไม่เจอใครเลยก็เพราะพ่อลงใต้ปรกติพ่อของเทอจะขายของตลาดไท นอนคนเดียวมันเหงา ที่ไม่ไปนอนบ้านผมเพราะต้องดูแลหมาและที่ไม่เอาหมามาเพราะบ้านผมก็มีหมา 2 ตัว เดี๋ยวมันกัดผมเลยต้องนอนที่นั้นแบบไม่เจอใครหลายครั้ง ผมจึงไม่เกิดความผูกพันธ์กะที่บ้านน้องพัดลมเลย คือเราแยกบ้านกันอยู่ แต่ที่ผ่านมาน้องพัดลมก็ชอบเอาเรืองเพื่อนสนิทมาพูดให้ฟังหลายคน คือน้องพัดลมจะมานอนกะผมแค่วันเสาร์เพราะผมขายของช่วยที่บ้านเกี่ยวกะคอมที่ตลาดมืดเลิกดึกเก็บของตี 2 ถึงบ้านตี 3 ทุกวันเสาร์ บางทีน้องพัดลมก็มานอนวันธรรมดาบ้างแต่ส่วนน้อยมาก ผมกับน้องพัดลมก็ไปเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆเยอะมาก ถ่ายรูปคู่กันเยอะมาก
จนเมื่อตอนที่น้ำท่วมกรุงเทพ ปลายปี 2554 ทางบริษัทให้ไปทำงานดูแลระบบที่ฉะเชิงเทราที่โรงงาน ผมจึงไป น้องพัดลมก็ไม่ไป ซึ่งผมก็เห็นคนอื่นพาแฟนพาเมียพาลูกมากันหลายคนได้ เหมือนกะเราไม่ค่อยติดต่อกันห่างกัน แล้วผมก็ได้เจอกับน้องบัญชีคนนึง น้องเค้าก็บอกชอบผม มาทำงานที่เดียวกันนอนห้องเดียวกัน ผมยอมรับว่าผมก็หวั่นไหวมาก น้องเค้าหน้าตาดีกว่าน้องพัดลมมากและน้องเค้าก็ตกลงเป็นแฟนกะผม โดยที่คนทั้งแผนกบัญชีก็สนับสนุนผม ผมจึงโทรไป ขอเลิกเป็นแฟนกะน้องพัดลม ในช่วงน้ำท่วม ประมาณ1เดือน น้องบัญชีก็ได้กลับบ้านละ แต่เรื่องเกิดขึ้นอย่างแรงเพราะน้องบัญชีมีผัวแล้ว และน้องก็บอกผมไปข่มขืนเค้าบังคับเค้า เป็นเรื่องเลยผม รู้กันทั้งบริษัท คนทั้งแผนกบัญชีเสียหมาเลยครับ เมื่อผมกลับมาโสดอีกครั้ง ผมจึงไปง้อคืนดีกับน้องพัดลมเราก็คืนดีกันเป็นแฟนกันอีกครั้ง ผมก็ขายบ้านเก่าแล้วผมก็ได้ย้ายไปอยู่บ้านใหม่ที่น้องพัดลมเลือกและช่วยขายบ้านเก่าให้ ช่วยกันทาสีบ้านเลือกผ้าปูที่นอน ช่วยกันจัดห้อง และครั้งนี้ผมยึดถือว่าจะไม่ทำผิดอีก จะไม่หลายใจอีกจะมีน้องพัดลมแค่คนเดียว จะไม่หวั่นไหวกะคนใดอีกเลย แล้วเราก็ได้ไปเที่ยวด้วยกันหลายที่อีก แล้วเราก็ไปงานแต่งงานเพื่อนผมในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าวที่ต่างจังหวัด เพื่อนผมก็บอกตามให้ทันนะทั้งคู่ แล้วเราก็ไปเที่ยวด้วยกันอีกหลายที่มากๆ คือมีสาวๆมาชอบผมหลายคนเล่นกะผม สวยกว่าน้องพัดลมมาจีบผม ผมไม่สนใจเลย เพราะผมตั้งมั่นไว้แล้ว ว่าจะไม่มีใครอีก น้องพัดลมคือคนสุดท้ายของชีวิต จะไม่ทำให้น้องพัดลมเสียใจอีก ผมได้ให้รักแท้กับน้องพัดลมละ
แล้วเรื่องก็มาเกิดกะผมเพราะผมประสบอุบัติเหตุ วันที่ 4 ตุลาคม 2555 เวลา 5 ทุ่ม ผมขี่มอเตอร์ไซด์ไปชนประตูตึกแถวในทางกลับบ้าน พี่ชายผมบอกดูเทปในกล้องวงจรปิดร้านแฟมิลี่มารท์ร้านอยู่ข้างๆประตูที่ชน จากภาพที่เห็นคือ ผมใส่หมวกกันน็อคผมคุยโทรศัพย์พึ่งเสร็จแล้วเอาโทรศัพย์เก็บใส่กระเป๋า แล้วขับมอเตอร์ไซด์ต่อมือเดียวอยู่ ตกหลุมนิดเดียวก็เลี้ยวเข้าไปชนประตูบ้านเค้าเลย ( จนทุกวันนี้ผมก็ยังไม่ได้ดูเทปวงจรปิดนะ เค้าบอกลบไปแล้ว ) แล้วผมก็ไปโรงพยาบาล ห้องฉุกเฉิน สลบอยู่ 15 วัน เมื่อฟื้นแล้วผมจับใจความได้ว่า ก่อนคืนที่ผมจะชน ผมไม่กลับบ้าน นั่งกินเหล้ากะเพื่อนยันเช้า แล้วกลับมาบ้านตอนเช้าอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปทำงานต่อเลย พอเลิกงานก็ยังไม่กลับกินต่อกะเพื่อนอีก พอ 4 ทุ่มครึ่ง ผมก็บอกขอกลับก่อน ง่วงแล้ว ผมก็ขี่มอเตอร์ไซด์กลับ ระหว่างทางผมก็คุยโทรศัพย์โม้กะน้องพัดลมว่า จะนอนแล้วนะอยู่บนที่นอนแล้ว แล้วผมก็ชน คือจากบ้านผมไปบริษัท 10 นาทีมอเตอร์ไซด์ รถยนต์ครึ่งชม. มอเตอร์ไซด์มันเร็วกว่ามาก สรุปหลับในแล้วเลยชน หมอก็บอกช่วยอาไรไม่ได้ละมันเกิดจากการที่สมองกระเทือน เกี่ยวกะสมองทำอาไรไม่ได้ อยู่ที่ผมเอง นอกจากจะมากายภาพบำบัติร่วมกะท่านอื่นอาจจะดีขึ้นบ้าง ผลที่ได้รับคือความทรงจำผมหายไปบางส่วน คืนกลับมาแค่ 80% ส่วนที่หายแล้วหายเลย ส่วนที่สำคัญหายไปด้วยคือประสบการณ์ การเดิน การพูด การทรงตัว การกิน การขับถ่าย หายหมด ฝึกยากมากจริงๆ แต่ผมก็ฝึก ช่วงต้นปี 2556 ผมก็ไปฝังเข็มที่เยาวราชด้วยเพื่อมันจะหายเร็วขึ้น โดยมีน้องพัดลมไปด้วยบางครั้ง แต่มันไม่เห็นผล จนน้องพัดลมพาไปหาหมอนวดร่างทรงแถวสายไหมคนเยอะมาก ผมก็ไปทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ 1 วัน ไปหาได้ 2-3 เดือน แล้วมาวันสุดท้ายที่ผมไปหาหมอนวดร่างทรง ประมาณเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว 2556 ตอนนั้น 3 โมงเย็น ปรกติหมอจะไม่รับลูกค้าละเพราะจะไปทำธุระแล้วไม่อยู่บ้าน ผมไปถึงพอดี ก็ลงจากรถมาคุยกะหมอ ส่วนน้องพัดลมเอารถไปจอดอยู่ ผมก็ได้คุยกะหมอหน้าบ้านหมอ หมอถามผมว่า "จะมานวดหลอ" ผมบอก "ครับ" หมอบอกว่า "พรุ่งนี้ได้ไหมหมอจะไปทำธุระก่อน" ผมถามต่อว่า "หมอจะไปไหนครับ" หมอก็บอกว่า "จะรีบไปโรงพยาบาลหาหมอหน่อยตรวจร่างกายหน่อยช่วงนี้ไม่ค่อยสบาย" หึหึ...ผมก็กลับมาบ้าน แล้วคิดว่าจะไม่ไปไหนขอให้ใครช่วยอีกละ เพราะตัวผมก็มาจากหมอโรงพยาบาลมาหาหมอนะ 555 จากเดือนสิงหาปีที่แล้วจนมาถึงวันนี้ผมฝึกหนักมากจริงๆแต่ยังไม่หาย แต่มันดีขึ้นเยอะมาก จากที่เมื่อก่อนผมตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุ ผมจะฉี่ใส่กระบอกฉี่เดี๋ยวนี้เข้าห้องน้ำเองได้ละ ปรกติผมกว่าจะถ่ายออกต้อง 8 วันไปนั่งเบ่งถึงจะออก แต่เดี๋ยวนี้ประมาณ 3 วัน จากที่เมื่อก่อนเดินเป็นล้ม ปัจจุบันเดินทางเรียบได้ละแต่ทางต่างระดับยังไม่ชัวว์ อย่างเช่น บันไดชั้นสองวิธีแก้ชั่วคราวของผมคือ ต้องจับราวบันได คือผมยังเสียศูนย์อยู่ผมไม่ชัวว์คือผมยืนด้วยขาเดียวไม่ได้อะ เมื่อตอนปลายปีผมเห็นแก่ความดีของน้องพัดลมจึงถามน้องพัดลมว่าถ้าผมเป็นปรกติแล้วแต่งงานกันนะ น้องพัดลมบอก ขออีก 5 ปี ผมยังเถียงกะน้องพัดลมเลยว่า ผู้หญิงที่อายุเกิน 35 จะมีบุตรยากนะ คือปลายปีที่แล้วผม30 เทอ32 แต่น้องพัดลมก็ยืนยันว่า 5 ปี ผมผูกพันน้องพัดลมมากจริงๆ ผมยอมทุกอย่างอยู่ละ
แล้วเมื่อปีใหม่ที่ผ่านมาผมก็เห็นน้องพัดลมโพส FACEBOOK ไปเที่ยวกะเพื่อนเค้ามาที่ภาคเหนือ มีหญิง 2 ชาย 2 ( พี่เบอร์ 1 กับ 3 นั้นแหละกับน้องพัดลมและเพื่อนน้องพัดลมที่เป็นแม่ม่าย ) แล้วน้องพัดลมบอกว่าไปกะแม่มาและก็ญาติๆ ผมก็ได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเดี๋ยวทะเลาะกันอีก แล้วเมื่อปลายเดือนมกราคมปีนี้ น้องพัดลมก็บอกต้องเอารถเข้าศูนย์นะ ต้องเอาไปเข้าศูนย์ 2 อาทิตย์ ไม่ได้มาเจอกันนะน้องพัดลมบอก ซึ่งตอนที่ผมเป็นยังงี้น้องพัดลมจะมาเจอผม 2 วันครั้ง เฉพาะตอนกลางวัน และมาช่วยผมขายของทุกเสาร์ ผมได้แต่ทนคิดถึง น้องพัดลมก็บอกเดี๋ยวนั่งแท็กซี่ไปหาผมก็บอกว่าไม่ต้องมันเปลืองตังค์ผมทนได้ แล้วน้องพัดลมก็โพสในเฟสว่าไปเที่ยวชลบุรีมา น้องพัดลมบอกผมว่า จะเอาอาหารทะเลมาขาย แล้วพนักงาน ที่ทำสินค้านำเข้าเค้าชอบน้องพัดลม เลยอยากให้ผมส่งข้อความมาขอโทดน้องพัดลมใน Line ให้ผมส่งข้อความว่าเป็นเพื่อนกัน เลิกเป็นแฟนกันนานละเพราะผมคุยกะน้องพัดลมใน line หวานกันมาก คือคุยแบบหวานๆแบบแฟนคุยกัน ให้ผมขอโทษที่คุยกันแบบนี้ต่อไปไม่คุยแบบนี้ละ เพื่อที่จะทำให้พนักงานที่ชอบน้องพัดลมเร่งทำให้เร็วขึ้น น้องพัดลมพูดเหตุผลเยอะแยะสุดท้ายผมก็ยอม แล้วช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์ผมก็เป็นห่วงน้องพัดลมเพราะไม่ได้คุยกันนานละ 2 วันละผมจึงทักเพื่อนซี้น้องพัดลมที่อยู่ใน FACEBOOK แต่เพื่อนน้องพัดลมบอกว่า คุณเป็นใครอะ จะมาติดต่อเพื่อนชั้นทำไม ผมได้แต่เอ๋อกิน น้องพัดลมก็โทรกลับมาหาผมในครึ่งชม. บอกอย่าไปยุ่งกะเพื่อนน้องพัดลมอีก เรื่องส่วนตัวอย่ายุ่ง แล้วน้องพัดลมก็แอบใช้ FACEBOOK ผมบล็อกเพื่อนรักน้องพัดลม น้องพัดลมมีรหัสทุกอย่างของผม ผมรู้ว่าน้องพัดลมใช้ FACEBOOK ของผมบล็อกเพื่อนน้องพัดลมผมก็ช่างมัน ไม่อยากทะเราะกัน
วันที่ 13 กุมภาตอนเช้า แล้วน้องพัดลมก็มาหาผมที่บ้านผมพาไปซื้อของ บอกพึ่งได้รถมา แล้วน้องพัดลมก็บอกรีบไปนัดลูกค้าเอาไว้ตอนบ่าย 3 แต่บ่าย 3 น้องพัดลมก็กลับมาที่บ้านผมพร้อมชายอีกคน(พี่เบอร์3นั้นแหละ)ตอนบ่าย 3 น้องพัดลมลงมาจากรถแล้วรีบวิ่งมาหาผม แล้วบอกผมอย่าพูดอะไรนะ พ่อให้ญาติมาเช็ค บอกให้ผมเฉยๆทำเป็นเพื่อนกัน น้องพัดลมก็เอาสินค้าที่ขายของผมบางส่วนมาให้ผม แล้วเทอก็ไป ผมก็งงๆ อ้าว 15 กุมภาพันธ์ วันเสาร์ไม่ไปขายของเรอะ น้องพัดลมก็บอกติดธุระ แล้ววันอาทิตย์น้องพัดลมก็ชวนผมลงใต้ไปนอนที่โรงแรมกัน แต่ผมบอกไม่ไปเพราะผมไม่อยากเป็นภาระใครแล้ววันจันทร์น้องพัดลมก็บอกจะลงใต้ไปทำธุระแล้ว อีก 2 อาทิตย์กลับ แต่เราคุยกันตอนตี 3 ทุกวันตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ เพราะเทอบอกเจอเพื่อนขอเที่ยวกลางคืนหน่อยไม่ได้เที่ยวนาน ตั้งแต่จันทร์ที่ 17 กุมภาถึงศุกร์ที่ 21 กุมภา ถามผมว่าง่วงไหม สุดๆครับ
หรือรักแท้แพ้พัดลม
คือเรื่อง ประมาณนี้นะครับ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อ 4 ปีครึ่งที่แล้ว ผมเป็น IT Support คือดูแลด้านคอมพิวเตอร์ให้กับบริษัทแห่งนึง ชึ่งตั้งอยู่ใกล้บ้านผม แถวสายไหม ผมอยู่ลำลูกกาคลอง 4 ซึ่งก็เป็นที่รักใคร่ของบริษัท
เพราะดูแลทุกอย่างจริงๆ ทั้งบริษัทในเครือทั้งหมด ยันไปถึงโรงงานฉะเชิงเทรารวมถึงสถานที่เปิดใหม่ 4 แยกแครายก็ต้องไปดูแล วิ่งไปวิ่งมา ต้องดูแล ตั้งแต่ซ่อม วางระบบ จัดซื้อ อันไหนเสียที่มีประกันก็ไปเปลี่ยนให้ สอนนักศึกษาฝึกงาน สอนคนในบริษัท ทำยันโทรศัพย์มือถือเจ้าของบริษัท ทำทั้งหมดคนเดียว
ผมทำงานมาได้ 1 เดือนผมก็ได้เจอกับเทอน้องพัดลม ซึ่งเทอจะอายุมากกว่าผม 2 ปีกว่า คือเราก็จีบกันคบกันแล้วเป็นแฟนกัน โดยที่คนในบริษัทรู้กันหมด เทอทำงานได้ 1 เดือนน้องพัดลมก็ออก น้องพัดลมเป็นฝ่ายขาย แล้วน้องพัดลมก็ต้องผ่อนรถเก๋งเดือนละ 5,000 บาท แล้วน้องพัดลมก็หางานอยู่หลายเดือน ผมจึงช่วยน้องพัดลมเดือนละ 5,000 บาท เป็นจำนวนหลายเดือนแล้วเทอก็ได้งานเป็นเซลล์ขายบ้าน ผมจึงหยุดให้ คือ พ่อแม่พี่น้องหลานผมรู้กันหมด คือสนิทสนมกันมากผูกพันธ์กันกะครอบครัวผมมากแต่ผมไม่เคยรู้จักคนที่บ้านน้องพัดลมเลยสักคน นอกจากหลานน้องพัดลมเคยเจอ 1 ครั้งตอนไปดูบอลด้วยกัน คือน้องพัดลมจะมาขยั้นขยอให้ผมไปที่บ้านน้องพัดลมให้ได้ ไปนอนบ้านน้องพัดลมที่รังสิต อยู่หลายครั้งแต่ผมไม่เคยเจอคนเลยผมเจอแต่หมา แต่กับน้องพัดลมรู้จักคนในบ้านผมทุกคนจริงๆ เทอเป็นคนใต้ เทอจะบอกว่าบ้านที่รังสิตนี้อยู่กะพ่อแค่ 2 คนและหมาเท่านั้น เทอบอกว่าที่ผมไปไม่เจอใครเลยก็เพราะพ่อลงใต้ปรกติพ่อของเทอจะขายของตลาดไท นอนคนเดียวมันเหงา ที่ไม่ไปนอนบ้านผมเพราะต้องดูแลหมาและที่ไม่เอาหมามาเพราะบ้านผมก็มีหมา 2 ตัว เดี๋ยวมันกัดผมเลยต้องนอนที่นั้นแบบไม่เจอใครหลายครั้ง ผมจึงไม่เกิดความผูกพันธ์กะที่บ้านน้องพัดลมเลย คือเราแยกบ้านกันอยู่ แต่ที่ผ่านมาน้องพัดลมก็ชอบเอาเรืองเพื่อนสนิทมาพูดให้ฟังหลายคน คือน้องพัดลมจะมานอนกะผมแค่วันเสาร์เพราะผมขายของช่วยที่บ้านเกี่ยวกะคอมที่ตลาดมืดเลิกดึกเก็บของตี 2 ถึงบ้านตี 3 ทุกวันเสาร์ บางทีน้องพัดลมก็มานอนวันธรรมดาบ้างแต่ส่วนน้อยมาก ผมกับน้องพัดลมก็ไปเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆเยอะมาก ถ่ายรูปคู่กันเยอะมาก
จนเมื่อตอนที่น้ำท่วมกรุงเทพ ปลายปี 2554 ทางบริษัทให้ไปทำงานดูแลระบบที่ฉะเชิงเทราที่โรงงาน ผมจึงไป น้องพัดลมก็ไม่ไป ซึ่งผมก็เห็นคนอื่นพาแฟนพาเมียพาลูกมากันหลายคนได้ เหมือนกะเราไม่ค่อยติดต่อกันห่างกัน แล้วผมก็ได้เจอกับน้องบัญชีคนนึง น้องเค้าก็บอกชอบผม มาทำงานที่เดียวกันนอนห้องเดียวกัน ผมยอมรับว่าผมก็หวั่นไหวมาก น้องเค้าหน้าตาดีกว่าน้องพัดลมมากและน้องเค้าก็ตกลงเป็นแฟนกะผม โดยที่คนทั้งแผนกบัญชีก็สนับสนุนผม ผมจึงโทรไป ขอเลิกเป็นแฟนกะน้องพัดลม ในช่วงน้ำท่วม ประมาณ1เดือน น้องบัญชีก็ได้กลับบ้านละ แต่เรื่องเกิดขึ้นอย่างแรงเพราะน้องบัญชีมีผัวแล้ว และน้องก็บอกผมไปข่มขืนเค้าบังคับเค้า เป็นเรื่องเลยผม รู้กันทั้งบริษัท คนทั้งแผนกบัญชีเสียหมาเลยครับ เมื่อผมกลับมาโสดอีกครั้ง ผมจึงไปง้อคืนดีกับน้องพัดลมเราก็คืนดีกันเป็นแฟนกันอีกครั้ง ผมก็ขายบ้านเก่าแล้วผมก็ได้ย้ายไปอยู่บ้านใหม่ที่น้องพัดลมเลือกและช่วยขายบ้านเก่าให้ ช่วยกันทาสีบ้านเลือกผ้าปูที่นอน ช่วยกันจัดห้อง และครั้งนี้ผมยึดถือว่าจะไม่ทำผิดอีก จะไม่หลายใจอีกจะมีน้องพัดลมแค่คนเดียว จะไม่หวั่นไหวกะคนใดอีกเลย แล้วเราก็ได้ไปเที่ยวด้วยกันหลายที่อีก แล้วเราก็ไปงานแต่งงานเพื่อนผมในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าวที่ต่างจังหวัด เพื่อนผมก็บอกตามให้ทันนะทั้งคู่ แล้วเราก็ไปเที่ยวด้วยกันอีกหลายที่มากๆ คือมีสาวๆมาชอบผมหลายคนเล่นกะผม สวยกว่าน้องพัดลมมาจีบผม ผมไม่สนใจเลย เพราะผมตั้งมั่นไว้แล้ว ว่าจะไม่มีใครอีก น้องพัดลมคือคนสุดท้ายของชีวิต จะไม่ทำให้น้องพัดลมเสียใจอีก ผมได้ให้รักแท้กับน้องพัดลมละ
แล้วเรื่องก็มาเกิดกะผมเพราะผมประสบอุบัติเหตุ วันที่ 4 ตุลาคม 2555 เวลา 5 ทุ่ม ผมขี่มอเตอร์ไซด์ไปชนประตูตึกแถวในทางกลับบ้าน พี่ชายผมบอกดูเทปในกล้องวงจรปิดร้านแฟมิลี่มารท์ร้านอยู่ข้างๆประตูที่ชน จากภาพที่เห็นคือ ผมใส่หมวกกันน็อคผมคุยโทรศัพย์พึ่งเสร็จแล้วเอาโทรศัพย์เก็บใส่กระเป๋า แล้วขับมอเตอร์ไซด์ต่อมือเดียวอยู่ ตกหลุมนิดเดียวก็เลี้ยวเข้าไปชนประตูบ้านเค้าเลย ( จนทุกวันนี้ผมก็ยังไม่ได้ดูเทปวงจรปิดนะ เค้าบอกลบไปแล้ว ) แล้วผมก็ไปโรงพยาบาล ห้องฉุกเฉิน สลบอยู่ 15 วัน เมื่อฟื้นแล้วผมจับใจความได้ว่า ก่อนคืนที่ผมจะชน ผมไม่กลับบ้าน นั่งกินเหล้ากะเพื่อนยันเช้า แล้วกลับมาบ้านตอนเช้าอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปทำงานต่อเลย พอเลิกงานก็ยังไม่กลับกินต่อกะเพื่อนอีก พอ 4 ทุ่มครึ่ง ผมก็บอกขอกลับก่อน ง่วงแล้ว ผมก็ขี่มอเตอร์ไซด์กลับ ระหว่างทางผมก็คุยโทรศัพย์โม้กะน้องพัดลมว่า จะนอนแล้วนะอยู่บนที่นอนแล้ว แล้วผมก็ชน คือจากบ้านผมไปบริษัท 10 นาทีมอเตอร์ไซด์ รถยนต์ครึ่งชม. มอเตอร์ไซด์มันเร็วกว่ามาก สรุปหลับในแล้วเลยชน หมอก็บอกช่วยอาไรไม่ได้ละมันเกิดจากการที่สมองกระเทือน เกี่ยวกะสมองทำอาไรไม่ได้ อยู่ที่ผมเอง นอกจากจะมากายภาพบำบัติร่วมกะท่านอื่นอาจจะดีขึ้นบ้าง ผลที่ได้รับคือความทรงจำผมหายไปบางส่วน คืนกลับมาแค่ 80% ส่วนที่หายแล้วหายเลย ส่วนที่สำคัญหายไปด้วยคือประสบการณ์ การเดิน การพูด การทรงตัว การกิน การขับถ่าย หายหมด ฝึกยากมากจริงๆ แต่ผมก็ฝึก ช่วงต้นปี 2556 ผมก็ไปฝังเข็มที่เยาวราชด้วยเพื่อมันจะหายเร็วขึ้น โดยมีน้องพัดลมไปด้วยบางครั้ง แต่มันไม่เห็นผล จนน้องพัดลมพาไปหาหมอนวดร่างทรงแถวสายไหมคนเยอะมาก ผมก็ไปทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ 1 วัน ไปหาได้ 2-3 เดือน แล้วมาวันสุดท้ายที่ผมไปหาหมอนวดร่างทรง ประมาณเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว 2556 ตอนนั้น 3 โมงเย็น ปรกติหมอจะไม่รับลูกค้าละเพราะจะไปทำธุระแล้วไม่อยู่บ้าน ผมไปถึงพอดี ก็ลงจากรถมาคุยกะหมอ ส่วนน้องพัดลมเอารถไปจอดอยู่ ผมก็ได้คุยกะหมอหน้าบ้านหมอ หมอถามผมว่า "จะมานวดหลอ" ผมบอก "ครับ" หมอบอกว่า "พรุ่งนี้ได้ไหมหมอจะไปทำธุระก่อน" ผมถามต่อว่า "หมอจะไปไหนครับ" หมอก็บอกว่า "จะรีบไปโรงพยาบาลหาหมอหน่อยตรวจร่างกายหน่อยช่วงนี้ไม่ค่อยสบาย" หึหึ...ผมก็กลับมาบ้าน แล้วคิดว่าจะไม่ไปไหนขอให้ใครช่วยอีกละ เพราะตัวผมก็มาจากหมอโรงพยาบาลมาหาหมอนะ 555 จากเดือนสิงหาปีที่แล้วจนมาถึงวันนี้ผมฝึกหนักมากจริงๆแต่ยังไม่หาย แต่มันดีขึ้นเยอะมาก จากที่เมื่อก่อนผมตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุ ผมจะฉี่ใส่กระบอกฉี่เดี๋ยวนี้เข้าห้องน้ำเองได้ละ ปรกติผมกว่าจะถ่ายออกต้อง 8 วันไปนั่งเบ่งถึงจะออก แต่เดี๋ยวนี้ประมาณ 3 วัน จากที่เมื่อก่อนเดินเป็นล้ม ปัจจุบันเดินทางเรียบได้ละแต่ทางต่างระดับยังไม่ชัวว์ อย่างเช่น บันไดชั้นสองวิธีแก้ชั่วคราวของผมคือ ต้องจับราวบันได คือผมยังเสียศูนย์อยู่ผมไม่ชัวว์คือผมยืนด้วยขาเดียวไม่ได้อะ เมื่อตอนปลายปีผมเห็นแก่ความดีของน้องพัดลมจึงถามน้องพัดลมว่าถ้าผมเป็นปรกติแล้วแต่งงานกันนะ น้องพัดลมบอก ขออีก 5 ปี ผมยังเถียงกะน้องพัดลมเลยว่า ผู้หญิงที่อายุเกิน 35 จะมีบุตรยากนะ คือปลายปีที่แล้วผม30 เทอ32 แต่น้องพัดลมก็ยืนยันว่า 5 ปี ผมผูกพันน้องพัดลมมากจริงๆ ผมยอมทุกอย่างอยู่ละ
แล้วเมื่อปีใหม่ที่ผ่านมาผมก็เห็นน้องพัดลมโพส FACEBOOK ไปเที่ยวกะเพื่อนเค้ามาที่ภาคเหนือ มีหญิง 2 ชาย 2 ( พี่เบอร์ 1 กับ 3 นั้นแหละกับน้องพัดลมและเพื่อนน้องพัดลมที่เป็นแม่ม่าย ) แล้วน้องพัดลมบอกว่าไปกะแม่มาและก็ญาติๆ ผมก็ได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเดี๋ยวทะเลาะกันอีก แล้วเมื่อปลายเดือนมกราคมปีนี้ น้องพัดลมก็บอกต้องเอารถเข้าศูนย์นะ ต้องเอาไปเข้าศูนย์ 2 อาทิตย์ ไม่ได้มาเจอกันนะน้องพัดลมบอก ซึ่งตอนที่ผมเป็นยังงี้น้องพัดลมจะมาเจอผม 2 วันครั้ง เฉพาะตอนกลางวัน และมาช่วยผมขายของทุกเสาร์ ผมได้แต่ทนคิดถึง น้องพัดลมก็บอกเดี๋ยวนั่งแท็กซี่ไปหาผมก็บอกว่าไม่ต้องมันเปลืองตังค์ผมทนได้ แล้วน้องพัดลมก็โพสในเฟสว่าไปเที่ยวชลบุรีมา น้องพัดลมบอกผมว่า จะเอาอาหารทะเลมาขาย แล้วพนักงาน ที่ทำสินค้านำเข้าเค้าชอบน้องพัดลม เลยอยากให้ผมส่งข้อความมาขอโทดน้องพัดลมใน Line ให้ผมส่งข้อความว่าเป็นเพื่อนกัน เลิกเป็นแฟนกันนานละเพราะผมคุยกะน้องพัดลมใน line หวานกันมาก คือคุยแบบหวานๆแบบแฟนคุยกัน ให้ผมขอโทษที่คุยกันแบบนี้ต่อไปไม่คุยแบบนี้ละ เพื่อที่จะทำให้พนักงานที่ชอบน้องพัดลมเร่งทำให้เร็วขึ้น น้องพัดลมพูดเหตุผลเยอะแยะสุดท้ายผมก็ยอม แล้วช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์ผมก็เป็นห่วงน้องพัดลมเพราะไม่ได้คุยกันนานละ 2 วันละผมจึงทักเพื่อนซี้น้องพัดลมที่อยู่ใน FACEBOOK แต่เพื่อนน้องพัดลมบอกว่า คุณเป็นใครอะ จะมาติดต่อเพื่อนชั้นทำไม ผมได้แต่เอ๋อกิน น้องพัดลมก็โทรกลับมาหาผมในครึ่งชม. บอกอย่าไปยุ่งกะเพื่อนน้องพัดลมอีก เรื่องส่วนตัวอย่ายุ่ง แล้วน้องพัดลมก็แอบใช้ FACEBOOK ผมบล็อกเพื่อนรักน้องพัดลม น้องพัดลมมีรหัสทุกอย่างของผม ผมรู้ว่าน้องพัดลมใช้ FACEBOOK ของผมบล็อกเพื่อนน้องพัดลมผมก็ช่างมัน ไม่อยากทะเราะกัน
วันที่ 13 กุมภาตอนเช้า แล้วน้องพัดลมก็มาหาผมที่บ้านผมพาไปซื้อของ บอกพึ่งได้รถมา แล้วน้องพัดลมก็บอกรีบไปนัดลูกค้าเอาไว้ตอนบ่าย 3 แต่บ่าย 3 น้องพัดลมก็กลับมาที่บ้านผมพร้อมชายอีกคน(พี่เบอร์3นั้นแหละ)ตอนบ่าย 3 น้องพัดลมลงมาจากรถแล้วรีบวิ่งมาหาผม แล้วบอกผมอย่าพูดอะไรนะ พ่อให้ญาติมาเช็ค บอกให้ผมเฉยๆทำเป็นเพื่อนกัน น้องพัดลมก็เอาสินค้าที่ขายของผมบางส่วนมาให้ผม แล้วเทอก็ไป ผมก็งงๆ อ้าว 15 กุมภาพันธ์ วันเสาร์ไม่ไปขายของเรอะ น้องพัดลมก็บอกติดธุระ แล้ววันอาทิตย์น้องพัดลมก็ชวนผมลงใต้ไปนอนที่โรงแรมกัน แต่ผมบอกไม่ไปเพราะผมไม่อยากเป็นภาระใครแล้ววันจันทร์น้องพัดลมก็บอกจะลงใต้ไปทำธุระแล้ว อีก 2 อาทิตย์กลับ แต่เราคุยกันตอนตี 3 ทุกวันตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ เพราะเทอบอกเจอเพื่อนขอเที่ยวกลางคืนหน่อยไม่ได้เที่ยวนาน ตั้งแต่จันทร์ที่ 17 กุมภาถึงศุกร์ที่ 21 กุมภา ถามผมว่าง่วงไหม สุดๆครับ