"ความสำนึกในบุญคุณของหลวงปู่ทอง วัดพระธาตุศรีจอมทอง จ.เชียงใหม่"

วันหนึ่งเราเล่าถึงผู้ที่เคยพระคุณต่อเราให้คุณแม่ท่านฟัง และเผลอไปติสิ่งที่เขาทำ คุณแม่ท่านจึงเล่าถึงหลวงปู่ทองให้ฟัง ท่านเคยไปรับใช้หลวงปู่ทอง ที่วัดร่ำเปิง ตโปทาราม จ.เชียงใหม่ ท่านเล่าว่า......

ตอนนั้นหลวงปู่ทอง เป็นเณรอายุประมาณ 11 หรือ 12 ขวบ ท่านไปเรียนหนังสือใน อ.จอมทอง พอวันหยุดท่านจะไปเยี่ยมลุง บ้านท่านอยู่ใน อ.ฮอด ทีนี้มันไม่มีรถ ท่านก็เลยต้องเดินกลับบ้าน เดินไปมันร้อนมาก ท่านไปเห็นต้นไม้ใหญ่อยู่ข้างทาง ท่านก็เลยเดินไปนั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ ท่านเดินผ่านไปอีก น้ำที่ท่านเอามามันหมด ท่านกระหายน้ำมาก ก่อนจะถึงบ้านท่านมีวัดอยู่ข้างทาง ท่านเลยแวะเข้าไปขอฉันน้ำ เขาเอาน้ำมาให้ท่านฉัน 1 แก้ว 

ตั้งแต่นั้นมา หลวงปู่ทองท่านก็ว่า ท่านไม่เคยลืมพระคุณของต้นไม้ต้นนั้น และวัดที่เอาน้ำมาให้ท่านฉัน 1 แก้ว ท่านบอกกับแม่ว่า..... ถ้ามีโอกาสเราผ่านมาทางนี้ ในหน้าแล้ง เราก็แวะเอาน้ำไปให้ต้นมันไม้กิน รุกขเทวดารักษาอยู่ต้นไม้นั้นเราก็ขอบคุณ ที่เขารักษาต้นไม้ให้เจริญเติบโตและงอกงาม เราก็แวะไปแผ่เมตตาให้ต้นไม้ต้นนี้ เพราะเราสำนึกถึงพระคุณที่เขาให้ร่มเงากับเราในวันนั้น

พอท่านผ่านมาจอมทอง ท่านก็แวะเอาของใช้ของกิน หรือให้ลูกศิษย์ทำผ้าป่ามาให้วัดนั้นเสมอมา ท่านเคยมาวัดนี้ครั้งเดียว ในวันที่เขาเอาน้ำให้ท่านฉัน 1 แก้ว ท่านระลึกถึงพระคุณของวัดนี้มาตลอด ท่านไม่เคยลืม ท่านได้บอกกับแม่ว่า ความกตัญญูรู้คุณคนทำให้เราไม่ตกต่ำ ทำให้เราทำอันใดสำเร็จลุล่วง แม้จะเป็นต้นไม้ที่เราเข้าไปอาศัยร่มเงาแค่ชั่วคราวก็ตาม ท่านว่าอย่างนี้ 

นับตั้งแต่วันนั้น ในวันที่คุณแม่เล่าถึงความสำนึกพระคุณของหลวงปู่ทอง ที่มีต่อต้นไม้และวัดที่เอาน้ำให้ท่านฉัน 1 แก้ว ใจเราก็เปลี่ยนไป เราไม่เคยกล้าเอ่ยติผู้ที่เคยมีพระคุณต่อเราแม้สักนิด แม้แต่ต้นไม้และเสนาสนะ ที่เราไปใช้ปฏิบัติภาวนาในช่วงปีที่ผ่านมา หากมีเวลาเราก็หมั่นเพียรแวะไปปัดกวาดเช็ดถู และไปแผ่เมตตาให้รุกขเทวดาที่ดูแลอยู่ในป่านั้น ต้องขอพระคุณคุณแม่ที่ท่านเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ทำให้เราไม่ได้ทำในสิ่งที่ไม่ถูกไม่ควร และมีความระลึกได้แม้ในพระคุณอันเล็กน้อย