ขอออกตัวก่อนว่า ผมไม่ได้เป็นคนไม่ดีที่มีคดีติดตัวนะครับ แต่ก็ไม่ได้เป็นคนดีสักเท่าไรเหมือนกัน

เรื่องของเรื่องคือ ในชีวิตตั้งแต่เกิดจนอายุ 31 ในปีปัจจุบันนี้ (2557/2014) ก็มีโอกาสได้รับเครื่องรางของขลัง/พระเครื่อง ไม่น้อย
แต่แปลกตรงที่ว่า เมื่อได้รับมา ก็มักจะอยู่กับผมได้ไม่นาน
เท่าที่จำได้ก็จะมีอย่างเช่น

ตระกรุด (ด้ายแดง)(แต่จำชื่อเรียกจริงๆไม่ได้น่ะนะ) ที่ได้รับมาจากวัดท่าซุง เมื่อตอนเด็ก ตอนนั้นได้มาไม่ถึงปี มันก็หายไป
จำได้ว่า เคยห้อยคออยู่ แล้วขี่จักรยานไปชนกับมอไซด์ แล้วผู้ขี่มอไซด์บาดเจ็บเป็นแผลเยอะกว่าผมอีก ตัวผมกลับแค่ถลอกตรงนิ้วมือนิดหน่อย

ปลวกแดง (น้องสาวที่รู้จักให้มา บอกว่าไว้กันของ) ได้รับมาไม่ถึง 3 วันเองมั้ง ค้นกระเป๋าที่จำได้ว่าเอาใส่ไว้ไม่เจอเลย
ลองโทรไปถามน้องดู น้องก็บอกเดี๋ยวดูแป๊บ สักพักโทรกลับมาว่า มันกลับไปอยู่กับน้องแล้ว
(อันนี้ก็ไม่แน่ใจว่าจริงไหมนะ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าไม่เชื่อน้อง แบบว่าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งน่ะครับ)

ตระกรุด (ตะกั่ว ได้มาตอนไปงานแต่งญาติที่เพชรบุรี) ปกติได้มาจะเก็บติดตัวตลอด แต่อยู่ได้ประมาณแค่ 2-3 เดือน มันก็หล่นหายไป

ล่าสุด พระเครื่องที่ทางที่ทำงานผมแจกจ่ายให้มา ปกติวางไว้บนโต๊ะที่ทำงาน แต่อยู่ได้ประมาณ 3 วัน ก็(คาดว่าจะมีคนหยิบ)หายไปแล้ว
ทั้งๆที่แจกจ่ายให้ทุกคนนะ

ก็เลยสงสัย ว่าทำไมหว่า สิ่งเหล่านี้กลับไม่ค่อยอยู่ด้วยกับผมเลย ใครพอรู้ช่วยตอบข้อสงสัยให้ทีนะครับ

ปล. โดยส่วนตัวแล้วเชื่อเรื่องเครื่องรางของขลังนะครับ แต่ก็ไม่ค่อยจริงจังกับเรื่องนี้ ไม่เสาะหาเท่าไร (แต่ที่ทำงานนี่ เขาชอบหามากัน)
ปล.2 ผมเคยบวชเรียนนะ แต่ไม่จบสักเปรียญธรรม เรียนแค่มัธยมต้นในโรงเรียนปริยัติธรรมน่ะ (แต่ก่อนหน้านั้นเจ้าอาวาสให้ไปลง กศน.ไว้ก่อนที่จะตั้งโรงเรียน เลยจบ กศน.ก่อน แล้วสึกออกมาเรียน ปวช. ซึ่งเจ้าอาวาสนั่นแหละบอกให้กลับไปดูแลแม่)
ปล.3 แม้ว่าจะเคยบวช แต่ตอนนี้เป็นผู้ไม่นับถือศาสนาน่ะครับ แต่ยึดแนวความคิดตามพุทธศาสนา (ในหลักเหตุและผล) และไม่คิดหลบหลู่ศาสนาใดทั้งสิ้นครับ เพราะเชื่อครับ ว่าทุกศาสนาสั่งสอนศาสนิกชนให้ดำเนินชีวิตด้วยการเป็นคนดี ไม่เบียดเบียนใคร (ซึ่งตรงกับคำสอนของพุทธศาสนาที่ว่า ให้คิดดี พูดดี และทำดี)