วันนี้เรามีประเด็นที่อยากมาแชร์ค่ะ ไม่มีเรื่องดราม่าใหญ่โตอะไรนะคะ  แค่เรื่องทะเลาะกันระหว่างคู่รักที่อาจจะดูหยุมหยิมในสายตาคนหลายคน แต่เราคิดว่าสิ่งที่เราได้เรียนรู้ในวันนี้มันเป็นประโยชน์กับเราและชีวิตคู่ของเรา จึงอยากขอแบ่งปันสักเล็กน้อยเผื่อว่าจะมีใครที่มีปัญหาแบบเดียวกัน

เรากับแฟนเป็นคนที่จริงจังกับชีวิตคู่ และมีความคิดที่ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ เรามักจะดูแลกันและกันและพยายามปรับตัวเข้าหากันเสมอ (แต่เพราะเป็นคนแอบดื้อทั้งคู่เลยมักจะมีงอนๆ ต่อต้านกันพอเป็นพิธีในตอนแรกๆ แต่พออารมณ์เย็นลงก็กลับมาดีกันเหมือนเดิม) ดังนั้นเรื่องที่เราทะเลาะกันจึงมักจะจบลงด้วยดี

แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่เราทั้งคู่จะงอนกันบ่อยๆ นั่นคือ แฟนมักจะบ่นหรือไม่ยินดียินร้ายเวลาที่เราอ้อนหรือพยายามเอาใจโดยการทำอะไรดีๆ ให้ ซึ่งหลายๆ ครั้ง เรามักรู้สึกเสียน้ำใจและผิดหวังกับท่าทีของเค้า

จนวันนี้พอเค้าทำอีก เราหงุดหงิดก็เลยประชดเค้าทำนองว่าเหนื่อยจะคอยเอาใจ เค้าเองก็ง้อคนไม่เป็น นอกจากจะไม่ง้อแล้วยังมาพูดว่า เค้าคงเป็นแฟนที่ไม่ดี เราไม่ต้องทำอะไรให้เค้าแล้วเพราะเค้าไม่อยากเป็นภาระ

เราก็ปรี๊ดสิคะ ชั้นแค่อยากให้เทอดีใจ อยากให้เทอขอบคุณกันบ้างมันผิดมากรึไง นี่ชั้นพยายามนะ ชั้นก็เหนื่อยนะ ฯลฯ

จนเมื่อเวลาผ่านไป เรากลับมาคิดเรื่องนี้ใหม่อย่างคนที่มีสติสมบูรณ์ เราก็พบคำตอบค่ะ

ลองคิดกลับกันว่าเป็นตัวเราบ้าง ถ้าแฟนจะทำอะไรเพื่อเรา แล้วเรามารู้ว่าเค้าต้องเหนื่อยต้องเครียดขนาดนั้น เราจะยังมีความสุขได้เหรอคะ?

มือของผู้ให้ย่อมอยู่เหนือมือของผู้รับ ถ้าการเป็นผู้ให้มันต้องหนักอึ้งขนาดนั้น ผู้รับจะไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ และจะรับด้วยความยินดีอย่างไรได้ ถ้าเป็นแบบนั้นเราขอไม่รับน้ำใจของเค้าเลยยังดีกว่า

เมื่อกี๊เราเลยไปขอโทษเค้า แล้วบอกเค้าว่าเราคิดแบบนี้ ถูกมั้ย? เค้าก็เหมือนจะเผลอยิ้ม แต่ก็ยังเก๊กหน้าตึง แล้วพูดว่า "มาแปลกนะ มาแบบนี้เค้าไม่ชิน" ตลกดี

เหลือเชื่อว่าบางครั้ง...ปัญหาของคู่รักบางคู่ คือรักกันมากไป

รักจนอยากจะทำทุกอย่างให้อีกคนมีความสุข แต่ละเลยความสุขของตัวเอง

เมื่อต่างฝ่ายต่างก็พยายามแต่จะให้ แต่ไม่รู้จักที่จะรับ หรือหัดรักตัวเองเสียบ้างแบบนี้ จะคนรับหรือคนให้ก็รู้สึกไม่มีความสุขทั้งคู่

คนให้ ควรให้แต่พอดี ...และคนรับก็ควรยิ้มและขอบคุณ

ปล. เราทั้งคู่เป็นผู้หญิงทั้งคู่ ดังนั้นจะขอแท็ก เพศที่สาม ด้วยนะคะ (กลัวไม่บอกเดี๋ยวแอดมินจะเอาแท็กออก)