คือเราต้องบอกงี้ก่อนนะ เราเรียน วิศวะ พระจอมที่นึง
เราเรียน อุตสาหการที่นี่ แล้ว เราคิดจะซิ่ว เพราะว่า 1. คือเราไม่ชอบคำนวณเลย ไม่ชอบ ฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ แต่ที่เราเลือกแอดมิดชันตอนแรก เพราะว่า คะแนนถึง แล้วคิดว่า วิศวะ มันมีงานทำมากกว่า วิทยาศาสตร์
2. ถ้าใครเรียนที่นี จะรู้จักสังคมดี สังคม ไม่ได้แย่อะไรหรอก แต่ตัวเราเป็นคนที่ค่อนข้างจะปิดกั้น และ บางทรรศนคติเกี่ยวกับการใช้ชีวิต การทำกิจกรรม เราจะไม่เหมือนกัน หลายเรื่องมาก ที่เราอยากทำอีกอย่างนึง แล้วเพื่อนอยากทำอีกอย่างนึง ทำให้เราอึดอัด ยิ่งตอนทำกิจกรรม คาแร็กเตอร์วิศวะ จะลุยๆ ส่วนเราจะรู้สึก เฉยๆ+ไม่ชอบเข้าไปมีส่วนรวมเลย (กิจกรรมเราก็ทำบ้าง แต่ในสังคมของวิศวะทำให้เราไม่ชอบทำ)
3. คาแร็กเตอร์เราไม่เหมาะกับวิศวะเลย ถึงแม้เราจะเรียนได้เกรด 2.34 มา เราคิดว่าอยู่ในขั้นโอเค
แต่ตอนเรียนเราคิดว่า เราไม่มีความสุขเลย มันเหมือนเรียนไปทนไปมากกว่า แล้วยิ่งใกล้สอบ เราจะท้อมากๆๆๆ เราบอกกับตัวเองตอนเรียนว่า จะซิ่วหลายรบมาก ตั้งแต่เปิดเทอม เทอม1แรกๆ
แล้วเราก็ตัดสินใจสมัครรับตรง มศว ภูมิศาสตร์ ซึ่งมันก็มี เรียนพวกคณิตศาสตร์ แต่ก็มีบางวิชาที่เราสนใจไม่น้อย เรารู้สึกว่า มศว มันเข้ากับเราหลายๆอย่าง เช่น บรรยากาศม. สังคม ที่ผู้หญิ๊งผู้หญิง (เราชอบอยู่กับ ผู้หญิงมากกว่า) แต่มันก็ติดตรงที่เรื่องงาน เรากลัวภูมิศาสตร์จะไม่มีงานทำ ทำให้เรา ฝืนใจ กลับไปทำกิจกรรม เตรียมรับน้องปี1 กับเพื่อนที่วิศวะ
แต่แล้ว มันก็ เข้ามาในหัวอีก ถามว่าเราเสียดายกับวิศวะไหม เราก็เสียดาย เพราะขึ้นชื่อ ว่าวิศวะแล้ว แล้วเป็นพระจอมด้วย แต่ ความเบื่อหน่ายของเรา ทำให้ เรามองวิศวะ เปลี่ยนไป ทำให้เรารู้สึกเฉยๆกับวิศวะ ก็แค่อาชีพทั่วๆไป
เราก็กำลังคิดว่า หรือจะเอาภูมิศาสตร์ดี (เราตัดสินใจไม่ได้หลายรอบแล้ว ถามใจตัวเองไม่ได้สักที ) ที่พูดเพราะว่า พรุ่งนี้ จะรายงานตัว ของ มศว แล้ว
เราก็แอบ เสียดายเวลาที่เสียไปกับวิศวะเหมือนกัน แต่ อีกทางนึง เราก็ไม่อยากเสี่ยงต่อ เพราะว่าใจเราไม่ได้อยู่กับที่ม.เก่าแล้ว มีอยู่ช่วงนึงที่เราคิดจะไปแบบเด็ดขาด ช่วงนั้นที่ทำให้เรากลับไปมองม.เก่าเหมือนเดิมไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เราก็ไม่อยากอยู่แบบทนๆไปอีก3ปีที่เหลือ แล้วเราจะค่อยข้างมองม.เก่าแบบปิดกั้นไปแล้ว
แต่ในทั้งนี้ เราก็ไม่อยากไปเสี่ยง ม.ใหม่ เพราะว่า ภูมิศาสต่์ บางวิชา มันก็คำนวณ แล้วเราก็กังวลเรื่องการทำงานด้วย อันนี้ที่เราตัดสินใจไม่ได้สักที ถามใจตัวเองไม่ได้สักที
[ระบาย+ขอคำปรึกษาครับ] อยากจะซิ่วจากวิศวะ ไป ภูมิศาสตร์ แต่ติดเรื่องหลายๆอย่าง
เราเรียน อุตสาหการที่นี่ แล้ว เราคิดจะซิ่ว เพราะว่า 1. คือเราไม่ชอบคำนวณเลย ไม่ชอบ ฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ แต่ที่เราเลือกแอดมิดชันตอนแรก เพราะว่า คะแนนถึง แล้วคิดว่า วิศวะ มันมีงานทำมากกว่า วิทยาศาสตร์
2. ถ้าใครเรียนที่นี จะรู้จักสังคมดี สังคม ไม่ได้แย่อะไรหรอก แต่ตัวเราเป็นคนที่ค่อนข้างจะปิดกั้น และ บางทรรศนคติเกี่ยวกับการใช้ชีวิต การทำกิจกรรม เราจะไม่เหมือนกัน หลายเรื่องมาก ที่เราอยากทำอีกอย่างนึง แล้วเพื่อนอยากทำอีกอย่างนึง ทำให้เราอึดอัด ยิ่งตอนทำกิจกรรม คาแร็กเตอร์วิศวะ จะลุยๆ ส่วนเราจะรู้สึก เฉยๆ+ไม่ชอบเข้าไปมีส่วนรวมเลย (กิจกรรมเราก็ทำบ้าง แต่ในสังคมของวิศวะทำให้เราไม่ชอบทำ)
3. คาแร็กเตอร์เราไม่เหมาะกับวิศวะเลย ถึงแม้เราจะเรียนได้เกรด 2.34 มา เราคิดว่าอยู่ในขั้นโอเค
แต่ตอนเรียนเราคิดว่า เราไม่มีความสุขเลย มันเหมือนเรียนไปทนไปมากกว่า แล้วยิ่งใกล้สอบ เราจะท้อมากๆๆๆ เราบอกกับตัวเองตอนเรียนว่า จะซิ่วหลายรบมาก ตั้งแต่เปิดเทอม เทอม1แรกๆ
แล้วเราก็ตัดสินใจสมัครรับตรง มศว ภูมิศาสตร์ ซึ่งมันก็มี เรียนพวกคณิตศาสตร์ แต่ก็มีบางวิชาที่เราสนใจไม่น้อย เรารู้สึกว่า มศว มันเข้ากับเราหลายๆอย่าง เช่น บรรยากาศม. สังคม ที่ผู้หญิ๊งผู้หญิง (เราชอบอยู่กับ ผู้หญิงมากกว่า) แต่มันก็ติดตรงที่เรื่องงาน เรากลัวภูมิศาสตร์จะไม่มีงานทำ ทำให้เรา ฝืนใจ กลับไปทำกิจกรรม เตรียมรับน้องปี1 กับเพื่อนที่วิศวะ
แต่แล้ว มันก็ เข้ามาในหัวอีก ถามว่าเราเสียดายกับวิศวะไหม เราก็เสียดาย เพราะขึ้นชื่อ ว่าวิศวะแล้ว แล้วเป็นพระจอมด้วย แต่ ความเบื่อหน่ายของเรา ทำให้ เรามองวิศวะ เปลี่ยนไป ทำให้เรารู้สึกเฉยๆกับวิศวะ ก็แค่อาชีพทั่วๆไป
เราก็กำลังคิดว่า หรือจะเอาภูมิศาสตร์ดี (เราตัดสินใจไม่ได้หลายรอบแล้ว ถามใจตัวเองไม่ได้สักที ) ที่พูดเพราะว่า พรุ่งนี้ จะรายงานตัว ของ มศว แล้ว
เราก็แอบ เสียดายเวลาที่เสียไปกับวิศวะเหมือนกัน แต่ อีกทางนึง เราก็ไม่อยากเสี่ยงต่อ เพราะว่าใจเราไม่ได้อยู่กับที่ม.เก่าแล้ว มีอยู่ช่วงนึงที่เราคิดจะไปแบบเด็ดขาด ช่วงนั้นที่ทำให้เรากลับไปมองม.เก่าเหมือนเดิมไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เราก็ไม่อยากอยู่แบบทนๆไปอีก3ปีที่เหลือ แล้วเราจะค่อยข้างมองม.เก่าแบบปิดกั้นไปแล้ว
แต่ในทั้งนี้ เราก็ไม่อยากไปเสี่ยง ม.ใหม่ เพราะว่า ภูมิศาสต่์ บางวิชา มันก็คำนวณ แล้วเราก็กังวลเรื่องการทำงานด้วย อันนี้ที่เราตัดสินใจไม่ได้สักที ถามใจตัวเองไม่ได้สักที