สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน คราวนี้ผมจะมารีวิวการเดินทางคนเดียว ครั้งแรกในชีวิต มุ่งหน้าสู่ 2 เมืองสำคัญของประเทศลาว
คือ 1.หลวงพระบาง เมืองแห่งวัฒนธรรม และมรดกโลก
     2.วังเวียง เมืองแห่งขุนเขา  สมญานามว่า กุ้ยหลินเมืองลาว



การเดินทางครั้งนี้ผม Backpack ไปเองคนเดียวครับ ใช้ช่วงวันหยุดยาวเข้าพรรษา และอาสาฬหบูชา
เริ่มต้นการเดินทาง คืนวันพฤหัสบดีที่ 10 กรกฎาคม เดินทางกลับถึงกรุงเทพฯ เช้าวันพุธที่ 16 กรกฎาคม

เส้นทางการเดินทางคร่าวๆมีดังนี้ครับ
กรุงเทพฯ(สถานีรถไฟหัวลำโพง)------>อุดรธานี(บขส.อุดรธานี)------>เวียงจันทน์(ขนส่งสายเหนือ)------>หลวงพระบาง------>วังเวียง------>หนองคาย------>กรุงเทพฯ

ใช้งบประมาณในการเดินทางทั้งสิ้น ประมาณ 4500+++ บาท (ส่วนใหญ่จะหมดไปกับค่าเดินทาง)

เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าครับ
10 กรกฎาคม 2557
เริ่มต้นการเดินทางที่สถานีรถไฟหัวลำโพง ใช้ขบวนรถเร็วที่ 133 กรุงเทพ-หนองคาย
รถออกเวลา20.45 น. ตามกำหนดถึงหนองคายเวลา 09.35 น. แต่มันเลทแน่ๆอยู่แล้วครับ

(ขออภัย เอียงคอดู)

แน่นอนอยู่แล้วว่าวันนี้เป็นวันเดินทางกลับบ้านเกิด ในช่วงเวลาหยุดยาว ความทรมานจึงเริ่มต้นขึ้นนับแต่เวลารถออกครับ
สภาพเหมือนรถไฟในอินเดียยังไงอย่างงั้นเลย เบียดเสียดยัดเยียด แต่เนื่องจากว่าเราอินดี้ครับ อยากเท่ ก็ต้องทนๆกันไป
ผมต้องระหกระเหินมายืนอยู่บริเวณจุดเชื่อมต่อระหว่างตู้ขบวน นั่งบ้าง ยืนบ้าง อยู่ที่เดิมครับ ไม่ได้กระดิกไปใหนเลย
แต่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ เพราะตอนนั้นไม่มีอารมณ์จะทำอะไรแล้วครับ คนเริ่มจะน้อยกตอนเช้าแล้วครับ คนลงกันที่สถานีขอนแก่นเยอะ
แต่ก็ยังไม่ค่อยได้นั่งหรอกครับ จนในที่สุดเราก็มาถึงสถานีรถไฟอุดรธานี เวลาประมาณ 10.00 น.


11 กรกฎาคม 2557
เมื่อเดินทางมาถึงสถานีรถไฟอุดรธานี ก็จะมีรถรับจ้างมารอรับเราเต็มเลยครับ ถามว่าไปใหนบ้างไปบขส.มั้ย? ไปนู่นนี่นั่น เต็มไปหมดเลย
ก็แล้วแต่ความสามารถเราเลยครับ ต่อรองราคา ใช้วิทยายุทธ์ทุกชนิดที่มี ส่วนตัวผมเอง เดินไปขึ้นข้างหน้าเอา ไปบขส.ด้วยราคา 35 บาท

พอไปถึงบขส.ก็จะมีช่องขายตั๋วเห็นเด่นชัดเลยครับ เดินหาดูเดี๋ยวก็เจอ จะมีรถไปวังเวียงรอบ 08.30 น.
ส่วนรถไปเวียงจันทน์มีหลายรอบเลยครับ ผมได้รถรอบ 13.00 น. ในราคา 80 บาท



ก็นั่งรอครับ ผู้โดยสารส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนลาว ที่เหลือก็คนไทย จะมีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติบ้างประปราย
ระหว่างรอก็ได้นั่งคุยกับสาวชาวฟิลิปปินส์คนนึงครับ เธอมาเที่ยวเหมือนกัน แต่เธอไปเวียงจันทน์ อย่างเดียวประมาณ 1 อาทิตย์
เห็นว่ามีเพื่อนเป็นคนลาวอยู่ที่เวียงจันทน์ครับ ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ จนถึงเวลารถออก รถออกช้าครับ ออกจริงๆก็ประมาณ 13.30 น.

ทันทีที่รถออก ผมก็ปิดสวิตช์ทันที ดฃนอนยาวเลยครับ หลังจากที่ไม่ได้นอนมาเกือบทั้งคืน มารู้สึกตัวอีกทีก็ถึงสะพานมิตรภาพไทย-ลาว
ก็เดินลงไปผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองของไทย โดยการเดินทางไปลาวจะไปได้ 2 วิธีครับ คือ1.หนังสือเดินทาง 2.บัตรผ่านแดน
โดยหนังสือเดินทางนั้นจะใช้พำนักในประเทศลาวได้ 30 วันครับ  แต่บัตรผ่านแดนจะใช้ได้เพียงแค่ 3 วันเท่านั้น
และจะอยู่ได้เฉพาะเมืองที่ผ่านแดนเข้าไปครับ ออกจากเมืองๆนั้นไม่ได้ (ตามทฤษฎี)

เมื่อผ่านขั้นตอนการผ่านแดนเรียบร้อย ทั้งฝั่งไทยและฝั่งลาว ก็ขึ้นรถต่อไปเวียงจันทน์
ก่อนหน้านั้นก็แลกเงินกีบที่ด่านมา 2000 บาท ได้เงินกีบมาทั้งหมด 499,500 กีบ



เอาเงินกีบมาให้ดูคร่าวๆ
รถใช้เวลาประมาณ 30 นาที จากสะพานมิตรภาพ มาที่ขนส่งตลาดเช้า ที่เวียงจันทน์
จากขนส่งตลาดช้าก็จะมีคนขับรถมาดักรอเราอีกเช่นเคย ถามว่าไปใหนๆ ก็แล้วแต่เราจะต่อรองเลยครับ
คุยกันได้ ตกลงกันได้ ก็ไป แต่ตัวผมนั่งรถเมล์สีเขียว ค่าโดยสาร 20 บาท หรือ 5000 กีบ ไปยังขนส่งสายเหนือ
เพื่อจะไปซื้อตั๋วต่อรถไปหลวงพระบางครับ ระหว่างเวลาที่เหลือในเวียงจันทน์ ผมก็นั่งรถไปๆมาๆ เดินเล่นใกล้ๆ
ขนส่งตลาดเช้าไปก่อน แล้วก็ไปซื้อนี่มากินครับ ราคาอันนึง 10000 กีบ หรือ 40 บาท







หลายคนจะบอกว่ามันแข็ง เหนียว กินไม่อร่อย แต่ผมว่ามันอร่อยดีนะ กินเพลินๆดี กินไม่หมดก็ห่อใส่กระเป๋าเอามากินต่อได้

ตอนแรกก็ว่าจะเหมารถสามล้อที่เวียงจันทน์ไปเที่ยวตามสถานที่สำคัญๆก่อน เช่น ประตูชัย วัดพระแก้ว
แต่ราคาแพงเกินจะรับได้ครับ ไม่มีคนหารด้วย นี่ก็เป็นข้อเสียของการมาคนเดียว คือเราต้องเสียค่าใช้จ่ายเต็มเหนี่ยวเลย
อะไรที่หารได้ ก็จะไม่มีคนมาแชร์ครับ ไอ้ตัวผมก็พยายามมองหานักท่องเที่ยวใกล้ๆตัว จะขอร่วมทริปไปกับเค้าด้วย ก็ไม่มีเลย
แปลกมากครับที่น่าจะมีนักท่องเที่ยวเยอะ แต่กลับเงียบเหงา ไม่มีใคร ก็เลยแห้วไปตามระเบียบครับ

ก็ขึ้นรถเมล์เขียวคันเดิมกลับมานั่งรอที่ขนส่งสายเหนือ ตอนนี้แหล่ะครับที่เป็นจุดสำคัญ
คือผมได้มาพบกับพี่คู่รักคนไทย 2 คนที่จะไปหลวงพระบางเหมือนกัน ผมก็เลยร่วมเดินทางไปกับพี่ๆเค้าด้วยเลย
ก็ซื้อตั๋วรถบัสรอบ 18.00 น. มุ่งสู่หลวงพระบางทันที



ราคาค่าโดยสารก็ 110,000 กีบ ใช้เวลาการเดินทางทั้งสิ้น 12 ชั่วโมง
นั่งกันจนเบื่อเลยทีเดียวครับ ซึ่งถนนที่ใช้จากเวียงจันทน์ไปยังหลวงพระบางจะมี 2 เส้น หลักๆ
คือเส้นเก่า และ เส้นใหม่ ซึ่งเส้นใหม่มันจะต้องดีกว่าอยู่แล้วครับ โดยที่เส้นเก่านั้นเค้าว่ากันว่า
ถนนไปอำเภอปาย บ้านเรานั้น ที่ว่าโหดนักโหดหนา มีกี่พันโค้ง ก็เทียบไปได้กับถนนเส้นนี้
แน่นอนครับ รถที่ผมนั้งไป ใช้เส้นเก่า ฝนก็ตกหนัก โหด มันส์ ฮา เสี่ยงตกเหว
นี่เป็นรถที่นั่งไปหลวงพระบางครับ



ตอนกลางคืน ระหว่างเดินทาง เค้าจะแวะพักให้เราเข้าห้องน้ำเป็นจุดๆ
จะมีร้านอาหารจุดนึง มีเฝอขาย กินปะทะปะทังไปพลางๆ แล้วในที่สุดเราก็มาถึง
สถานีขนส่งที่หลวงพระบาง เวลา 06.00 น. พอดิบพอดี อากาศที่หลวงพระบางตอนนั้น
ก็เย็นๆ ไม่หนาว ผม กับ พี่คนไทยอีก2คน ก็นั่งรถสามล้อ เข้าสู่ตัวเมืองหลวงพระบาง
ด้วยราคา 80 บาท เพื่อหาที่พัก เก็บของ อาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเที่ยวในวันนี้

--------------->>>>>>>>>> มีต่อครับ