สวัสดีครับ เหตุการณ์ตามหัวข้อดังกล่าวในเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ที่ BTS ศาลาแดงครับ ขณะที่ผมกำลังยืนต่อคิวรอเข้าขบวนรถไฟฟ้า รอจนรถไฟฟ้ามาถึง ผมพยายามเดินเข้าสู่ขบวนรถแต่ไม่สามารถจะเข้าไปได้ เนื่องจากคนอัดแน่นกันมากภายในขบวนเหมือนปลากระป๋อง จากนั้นผมก็ถอยออกมา ปรากฎว่าผมล้ำเส้นเหลืองเข้ามาใกล้รางเสียแล้ว จึงพยายามถอยเข้าหลังเส้นเหลือง แต่น่าเสียดายที่คนต่อหลังผม ดูจะค่อนข้างไร้น้ำใจพอดู ขณะที่ผมถอยหลังมา ผู้หญิงคนต่อหลังก้อยืนนิ่ง ไม่ติงไหวอะไรเลย แถมยังทำหน้าเหยยหยัน ทำนองว่าผมนี่สะเหร่อจริงๆประมาณนั้น แล้วหันไปพยักหน้ากับคนข้างๆ ว่าไอ้นี่สะเหร่อเนอะ ผมส่ายหัวเลย น้ำใจไม่มี เลยไปเดินไปต่ออีกแถว ซึ่งมีคนยืนอยู่แล้วสองคน คนหน้าสุดเป็นผู้หญิงร่างเล็ก ผิวสีแทน ใส่เสื้อแขนกุดสีครีมอ่อน กางเกงยืนขาสั้น เจาะหู ใส่ตุ้มหูสองข้างเหล็กสีทอง กระเป๋าทำงานสีขาว เธอหันหลังมาบอกผมว่า "ยืนข้างหน้ามั้ยคะ เห็นมาก่อน" ผมก็บอกว่า "ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ" ผมอึ้งเลยครับ ทำไมคุณผู้หญิงคนนั้นมีน้ำใจขนาดนี้ รู้สึกชื่นชมและอยากรู้จักครับ อยากชวนคุยครับ แต่ไม่กล้า กลัวเค้าไม่คุยด้วย กำลังจะทัก แต่เธอดันลงสถานีวุฒากาศไปเสียก่อน ผมลงสถานีบางหว้า เป็นไปได้มั้ยครับว่าจะได้เจอกันอีกครั้ง ก็เลยอยากประกาศตามหาครับ เผื่อคุณจะเล่น pantip เหมือนกัน หากคุณจำได้ ถ้าคุณได้อ่านกระทู้นี้แล้ว ขอแสดงตัวด้วยครับ ขอบคุณครับ