เคยรึเปล่าครับเวลาจะเข้า-ออกประตูสถานที่สาธารณะอะไรก็ตาม (ในที่นี้จะขอเน้นไปที่ประตูเข้าห้างสรรพสินค้าเป็นหลัก) ที่ไม่ใช่ประตูอัตโนมัติ ต้องใช้มือเปิดเองแล้วเจอเหตุการณ์แบบนี้ บ่อยๆ ซ้ำๆซากๆ
ก่อนอื่นขอบอกก่อนนะครับ คือผมมักจะเป็นคนแบบ ถ้าจะช่วยเหลือใครจะดูก่อนว่าคนคนนั้นสามารถช่วยเหลือตัวเค้าเองได้มากน้อยแค่ไหน อวัยวะเขาสามารถใช้ได้ครบทุกส่วนหรือไม่ ถ้าไม่ได้เราถึงจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ แสดงสิ่งที่เรียกว่า "น้ำใจ" ออกมา
เรื่องคือว่า กำลังจะเดินออกจากห้าง ห้างนึง (ผมเดินมาทางตรง) ระหว่างที่กำลังตรงไปประตูทางออกนั้น สังเกตุแล้วว่ามีคุณป้ากลุ่มนึงกำลังจะเดินออก (กลุ่มป้าเดินมาทางขวามือผม และขอยืนยันว่ากลุ่มคุณป้าเดินกันตัวปลิวมาก) แต่กลุ่มคุณป้า อยู่ใกล้ประตูแล้ว เรียกได้ว่าผมเกือบจะอยู่ข้างหลังกลุ่มคุณป้าแล้วแหละ ถ้ากลุ่มคุณป้าเลี้ยวไปทางประตูพอดี แต่จู่ๆกลุ่มคุณป้าก็ลดความเร็วในการเดินลง พร้อมชำเลืองๆมาทางผม (ถามว่ารู้ได้ไงว่าเขามอง เวลาผมออกข้างนอก จะมองดูสิ่งรอบตัวทุกครั้ง ยิ่งสถานที่คนเยอะๆยิ่งรอบคอบ) ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร พุ่งไปที่ประตูทางออกต่อไป พร้อมกับคิดในใจบางเรื่อง จนผมเดินจะถึงประตู มือกำลังจะเอื้อมออกไปผลักประตู สิ่งที่ผมคิดไว้ก็ถูกต้อง กลุ่มคุณป้ารีบพุ่งเดินมากะจะออกพร้อมที่ผมเปิดประตู อนิจจา...คุณป้าพลาดความคิดผมไป ก่อนที่ผมจะได้เปิดประตูนั้น ผมรีบชักมือกลับแล้วหักซ้าย เดินไปเปิดประตูอีกบานออกจากห้างสรรพสินค้า .. พร้อมกับได้ยินคำบ่นไล่หลัง "นิสัยเสีย" "ไม่มีมารยาท" "..." จะอะไรต่อไม่รู้แล้ว เพราะผมเดินออกมาแล้ว

พอเจอกับแฟน ผมถามแฟนเรื่องนี้ แฟนผมบอกว่า "แล้วพี่จะไปรู้สึกผิดทำไม พี่เป็นพนักงานเปิดประตูส่วนตัวของป้าๆเขาหรอไง"
เอวังด้วยประการฉนี้
ปัจฉิมลิขิต : อย่าพูดเรื่องมีน้ำใจ ไม่มีน้ำใจเลยนะ บอกไปก่อนแล้ว ว่าผมดูคนเหมือนกัน ว่าสิ่งที่เค้าทำ เค้าเป็น อยู่ ณ ขณะนั้นมันเอื้อต่อการใช้ชีวิตปกติของเขาหรือเปล่า ถ้าไม่ปกติ โอเค ยินดีช่วยเสมอถ้าทำได้ แต่เรื่องนี้ ดูจงใจไปหน่อยไหม ทั้งๆที่จะออกไปกันได้อยู่แล้ว เพียงเพราะแค่ชั้นไม่อยากเปิดประตู หรือกลุ่มป้าอาจจะคิดเหมือนผมนะ ว่า "อุ้ย ถ้าชั้นเปิดออกกัน ไอ้เด็กข้างหลังจะต้องได้ออกด้วยแน่ๆ" ไรงี้ ก็น่าจะเป็นได้