จากนี้ไปผมคงไม่ชินตานักเวลาดูเชลซีแข่ง เพราะหลังบ้านเราอยู่ในช่วงผลัดเปลี่ยน

ผมเริ่มดูฟุตบอลประมานฤดูกาล2004/05 ช่วงนั้นสิงห์บลูอยู่ในยุคเปลี่ยนแปลง เริ่มต่อกรกับมหาอำนาจอย่างแมนยู อาเซนอลได้อย่างสูสี ทีมเริ่มเข้าที่เข้าทางแบบสุดๆ

ในตอนนั้นเรามีผู้รักษาประตูคือ"ไอ้แมงมุม"คาร์โล คูดิชินี และมีผู้รักษาประตูดาวรุ่งเพิ่งย้ายมาชื่อ"ปีเตอร์ เช็ก" ตอนนั้นแฟนสิงห์หลายคนข้องใจว่าซื้อมาทำไม คูดิชินี่ก็ดีอยู่แล้ว

แต่ใครจะไปรู้ว่าเขามาสามารถเบียดคูดิชินี่ตกไปเป็นมือ2ได้ และยึดมือ1ของทีมมาอย่างยาวนานจนถึงปัจจุบัน

ไม่รู้นะ ตั้งแต่เป็นสาวกสิงห์บลูมา ผมก็เห็นนายทวารหัวเฮดการ์ดคนนี้เฝ้าเสามาตลอด ความผูกพันความศรัทธาความไว้วางใจมันมีให้หมดแล้ว

เช็กเคยสร้างตำนานเป็นผู้รักษาประตูที่ไม่เสียประตูยาวนานสุดในEPL
เคยเป็นGKที่ดีที่สุดในโลกเมื่อปี2005
ได้รางวัลถุงมือทองคำจากEPLถึง2ครั้ง

นอกจากดิดิเยร์ ดร็อกบาแล้ว ตำนานในยุคที่ทำให้ผมเริ่มดูและหลงรักเชลซี ก็มีอีกคนคือเช็ก

ตอนนี้เอาจริงๆเช็กยังไม่เหมาะสมนักที่จะเป็นตัวสำรอง อายุเพิ่ง32 ผู้รักษาประตูยังเล่นได้อย่างน้อยก็5ปี สถานะในตอนนี้ก็เป็นถึงรองกัปตันทีม หลังจากที่ยอดมิดฟิลด์ระดับตำนานของทีมอย่างF.Lampardย้ายออกไป

ไม่ใช่ว่าผมไม่เหลียวแลกูตัวส์นะ นักเตะที่อกเสื้อด้านซ้ายเป็นตราสิงโตน้ำเงินครามผมรักทุกคน เพียงแต่ผมว่าเค้ามาเป็นทายาทเร็วเกินไปหน่อย รุ่นพี่ยังไม่พร้อมรีไทร์ แต่รุ่นน้องฝีมือจัดจ้านขนาดนี้แบบรอเสียบตำแหน่งได้ทุกเมื่อเลย

ปีเตอร์ เช็กอาจลงเล่นไม่เยอะเหมือนแต่ก่อน แต่ผมยินดีเสมอเมื่อได้เห็นสายเลือดใหม่ได้สัมผัสเกม ธิโบต์ กูร์ตัวส์เป็นผู้รักษาประตูดาวรุ่งที่ดีที่สุดในโลก และเชลซีไม่เคยขาดผู้รักษาประตูชั้นยอด ไล่มาตั้งแต่ยุคปีเตอร์ โบเนตติ,คาร์โล คูดิชินี, ปีเตอร์ เช็ก, ธิโบต์ กูร์ตัวส์

น่าสังเกตที่ว่าในการเปลี่ยนยุคผู้รักษาประตู คนเก่ายังไม่ไทร์ ก็จะมีคนใหม่มารอก่อนเสมอ

สุดท้ายนี้ผมอยากบอกว่า "...แฟนสิงห์ทุกคนรักเช็กนะครับ..."  ทุกสิ่งมีการเปลี่ยนแปลงเสมอตามกาลเวลา ถึงแม้สิ่งนั้นจะต้องเกิดขึ้นกับสิ่งที่เรารักก็ตาม