ช่วงปี-2ปีมานี้ ต้องยอมรับเลยว่าการค้าการขายหนืดสุดๆ บ่องตง เหนื่อย..มวั๊กกกๆ ไม่ได้เหนื่อยกายแบกหามอะไรแต่มันเหนื่อยใจ กว่าจะขายของออกได้แต่ละชิ้นแทบจะกราบกรานลูกค้า ลุ้นแล้วลุ้นอีก ยิ่งของที่ขายก็ไม่ได้เป็นของพวกปัจจัยสี่ ไม่มีไม่ใช้ก็ไม่ตาย แต่คิดว่าจะเปลี่ยนไปขายของกินของใช้ ข้างร้านก็มี 7-11 ขับรถออกไปไม่กี่โลก็มี Big C  Homepro Lotus Powerbuy เลยไม่รู้จะทำไงดี เฮ้อ!! ดีหน่อยที่ต้นทุนไม่มี ร้านก็ของตัวเอง ไม่ต้องเสียค่าเช่า ค่าเดินทางเพราะตื่นมาก็เปิดร้านได้เลย วันๆจะเสียก็แต่ค่ากิน 2มื้อไม่เกิน 100-150.-  (มื้อเย็น งด) ค่าจ้างลูกน้อง1คน ช่วงนี้จึงพยายามทำตัวเงียบๆ ไม่ฟุ้งเฟ้อ ออกไปไหน นิ่งๆ ปิดร้านก็ขึ้นบ้านอาบน้ำนอนดูทีวี 4ทุ่มก็หลับแล้ว ชีวิตง่ายๆ ทำตัวเหมือนหมีจำศีลรอเวลาให้ผ่านช่วงนี้ไปเร็วๆ เห็นนักวิชาเกินทำนายกันไว้ว่าเศรษฐกิจจะดีขึ้นใน ไตรมาส4 ผมก็ขอให้มันดีอย่างที่พูดนะ สาธุ!เฮ้อออ.... ฃ

ผมแค่ขอมาบ่นมาระบายบ้าง ไม่งั้นจะเครียดตาย ชีวิตคนมันก็แค่นี้แหล่ะ มีปัญหาก็แก้กันไป ต้มยำกุ้งก็ผ่านมาได้ แค่นี้จะเป็นไรไป เงินเข้ามาน้อยก็ใช้ให้น้อยลง อย่างน้อยมันก็ยังเข้ามา ไม่ต้องชักเนื้อ

เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่ทำค้าขายช่วงนี้เป็นไงกันมั่งครับ อยู่เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันก่อนนะ เครียดอะไรก็มาพูดมาคุยกัน อย่างน้อยเพื่อนๆผมใน Facebook ก็เป็นเหมือนกัน บางคนค่าใช้จ่ายมากกว่าผมซะอีก เขายังต้องสู้ ผมเองจะยอมแพ้ได้ไง สู้ๆต่อไป

"เมื่อพายุผ่านไป ฟ้าสีทองผ่องอำไพจะกลับคืนมา สู้ๆนะครับ"