- ทำไม Live house ในบ้านเราถึงไม่ค่อยมีคนสนใจเท่าที่ควร เมื่อเทียบกับประเทศญี่ปุ่นที่มีอยู่มากมาย ทั้งๆที่มันเป็นสถานที่ซึ่งให้วงดนตรีหน้าใหม่ๆได้แสดงฝีมือ เพื่อก้าวไปเป็นวงดนตรีมืออาชีพ หรือเพื่อให้วงแนวอินดี้ได้แสดงฝีมือและโปรโมทงานของตนเอง อย่างน้อยก็ทำให้นักดนตรีและวงดนตรีหน้าใหม่ๆกล้าที่จะสร้างงานของตัวเอง มากกว่าการนำเพลงจากวงดังๆมาเล่น ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับวงดนตรีตามงานบวชหรืองานแต่ง
- ทำไมคนไทยชอบยึดติดกับการกินไปด้วยดูไปด้วย ถ้าไม่ใช่ผับ,บาร์ หรือร้านอาหารแล้ว เรียกว่าไม่มีที่ไหนที่จะเรียกร้องความสนใจของคนดูดนตรีได้ อาจจะดูมั่งไม่ดูมั่ง ขณะที่ Live house จะเน้นจัดแบบมินิคอนเสิร์ตมากกว่า พอบอกว่าต้องจ่ายเงินค่าเข้าดู แต่ข้างในไม่มีอะไรให้กินให้ดื่ม หลายคนก็ร้องยี้แล้วเดินหนีกันหมด
- คนไทยมีมาตรฐานในการฟังเพลงอย่างไร ทุกวันนี้เราถูกครอบงำด้วยความเป็นค่ายเพลงหรือเปล่า เหมือนเราจะซื้อรถยนต์ซักคันก็ต้องโตโยต้าหรือไม่ก็ฮอนด้าเท่านั้น เรากำลังถูกจู่โจมและหลงอยู่กับเวทมนต์ของค่ายเพลงยักใหญ่อยู่หรือเปล่า การทุ่มโฆษณาและสร้างภาพ...การขายหน้าตามากกว่าขายเสียง...การสร้างผลงานเพลงตามกระแสแต่ไม่ได้สร้างงานตามคุณภาพ อย่างน้อยข้าพเจ้าก็ยังเชื่อว่ามีคนอีกไม่น้อยรักที่จะฟังเพลงเพราะคุณภาพของเพลง มากกว่าอย่างอื่น เพียงแต่ว่าวงดนตรีคุณภาพทั้งหลายต่างก็ขาดช่องทางในการนำเสนอผลงานของตนเอง
- ปัญหาการละเมิดลิขสิทธิ์ที่ทำยังไงก็แก้ไม่ได้ การที่นักดนตรีจะทำเพลงอะไรขึ้นมาซักเพลง คนเหล่านั้นต้องลงทุน..ลงแรง..รีดเค้นมันสมองและประบการณ์ออกมา แต่เพลงเหล่านั้นกลับถูกก๊อปปี้ไปขายอยู่ในห้างบางห้าง..ตามแผงลอยและตลาดนัด..รวมถึงก๊อปปี้กันอย่างสนุกสนานตามสื่ออิเลคทรอนิกส์ต่างๆ นักดนตรีก็ต้องกินข้าวเหมือนกัน ถ้าทำงานแล้วไม่ได้เงินจะทำไปทำไม
- ว่าจะเขียนสั้นๆเรื่อง Live house แต่ดันพล่ามซะยาวออกทะเล...ขอโทษด้วยครับ ไหนๆก็กำลังปฏิรูปประเทศกันอยู่ ก็เลยอยากให้ช่วยกันปฏิรูปแนวความคิดกันด้วย สงสารเด็กรุ่นใหม่ๆที่อยากร้อง..อยากเต้น..อยากเล่นดนตรี แต่ก็กลัวเหล่าฝูงแร้งกาลงมาจิกกิน เมล็ดถั่วเมล็ดงากำลังจะงอกเงย ต้องลงเอยกลายเป็นอาหารให้พวกนี้ไปซะ