"หน้าที่ของเรา มันไม่ใช่การนั่งพะวง ว่าคนนั้นจะแบ่งพื้นที่หัวใจของเขาให้เราไหม ?
แต่หน้าที่ของเรา ความจริงแล้ว คือการตอบตัวเองให้ได้..
ว่าพื้นที่ทั้งหมดของหัวใจของเราได้ยกให้เขาแล้วจริงๆ หรือเปล่า?
และหน้าที่ของเราก็ไม่ใช่การตีค่า..ว่าหัวใจคนอื่นมีราคา สูงต่ำ แค่ไหน..
แต่คือการตอบตัวเองให้ได้..ว่าหัวใจของเรา ยังไม่เปอะเปื้อนไปด้วยความไม่ดี
และหน้าที่ของเราก็ไม่ใช่การสอดส่องหัวใจคนอื่น ว่าดี ไม่ดี..
แต่คือการมองเขาในแง่ดี..เพราะแท้จริงแล้ว การมองคนอื่นในแง่ดี..
เป็นสัญญาณบ่งชี้ ถึงความสะอาดดีของหัวใจเราเช่นกัน.."
ถามหัวใจตัวเอง รู้ใจตัวเอง รักเขาจริงหรือเปล่า ?
เอาให้แน่ เอาให้ชัวร์ ถ้าแน่ใจแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เราจะเก็บหัวใจไว้กับตัวเอง
เราจะฝากหัวใจไว้กับใครซักคนก็ต่อเมื่อ "เราไว้ใจว่าเขาจะไม่ทำให้หัวใจเราเจ็บ"
สำหรับผมแล้วผมเคยฝากหัวใจ (คงต้องเรียกว่าเคย ) ไว้ให้กับใครคนหนึ่ง
ผมมั่นใจว่าเค้าจะไม่ทำให้ผมเจ็บ แต่สุดท้ายผมก็รู้สึกถึงความเจ็บปวด
และอยากที่จะลืมมันให้หมด ผมกับเขาแตกต่างกัน ตรงที่
"เธอเลือกที่จะลืม แต่ผมเลือกที่จะจำ" อดีตอันแสนเจ็บปวดทรมาน ย้อนกลับมาทำร้ายหัวใจผม
ครั้งแล้วครั้งเล่า. จนผมคิดว่า ชาตินี้ผมคงลืมมันไม่ได้
โอเค!!! ในเมื่อผมลืมมันไม่ได้ ผมก็ควรจะเลือกอยู่กับความเจ็บปวดนี้ให้ดีที่สุด
อยู่แบบไม่ทำร้ายตัวเองมากที่สุด ผมไม่ต้องใช้ความพยายาม แต่ผมกำลังทำใจให้ชิน
ทุกวันนี้ผมเริ่มชิน จนเกือบจะชากับมันเสียแล้ว
"ความจริงผมไม่ได้อกหักหรอกครับ ผมแค่รักคนอื่นไม่ได้อีกแค่นั้นเอง"
ผมทำยังไงงั้นหรอครับ ???????
ในความเฉยชาในฐานะคนไม่รู้จัก ผมก็ทำได้เพียงพกความทรงจำ
วันวานอันหอมหวานนั้น ผมก็ยังพกพามันไปด้วยเสมอ ทุกแห่งหน
ในความเฉยชา ในฐานะคนเคยรู้จัก. อดีตที่ดูเหมือนจะสวยงามถูกเปิดฝาครั้งแล้ว ครั้งเล่า
ยามที่กระหายรอยยิ้มครั้งเก่า. ผมก็เพียงแค่พกอดีต มาประทัง
เอาเถอะ สมมุติว่าวันนี้คุณลบชื่อผมจากหัวใจของคุณไปแล้ว
สำหรับผม ทุกวัน ผมดื่มด่ำอดีตเหล่านั้น สม่ำเสมอ
ในความเฉยชา ในฐานะคนเคยรู้จัก
คุณตะเพิดไล่ผมออกจากหัวใจของคุณ แทนที่ผมจะรู้สึกเจ็บปวดและเดินจากไป
แต่ผมกลับพบว่าใจผม คุณยังอยู่ตรงนั้น สม่ำเสมอ ทุกๆวัน ทุกเวลา
อดีตถูกนำมาใช้
ใช้แทน ปัจจุบัน
หลังจากคนในอดีตคนนั้น
ตายไปแล้ว.........
แม้เวลาหมุนผ่านนานไป แต่หัวใจยังหยุดที่เดิม
// แค่อยากระบาย....
ไม่ได้อกหัก "แค่รักคนอื่นไม่ได้อีก "
แต่หน้าที่ของเรา ความจริงแล้ว คือการตอบตัวเองให้ได้..
ว่าพื้นที่ทั้งหมดของหัวใจของเราได้ยกให้เขาแล้วจริงๆ หรือเปล่า?
และหน้าที่ของเราก็ไม่ใช่การตีค่า..ว่าหัวใจคนอื่นมีราคา สูงต่ำ แค่ไหน..
แต่คือการตอบตัวเองให้ได้..ว่าหัวใจของเรา ยังไม่เปอะเปื้อนไปด้วยความไม่ดี
และหน้าที่ของเราก็ไม่ใช่การสอดส่องหัวใจคนอื่น ว่าดี ไม่ดี..
แต่คือการมองเขาในแง่ดี..เพราะแท้จริงแล้ว การมองคนอื่นในแง่ดี..
เป็นสัญญาณบ่งชี้ ถึงความสะอาดดีของหัวใจเราเช่นกัน.."
ถามหัวใจตัวเอง รู้ใจตัวเอง รักเขาจริงหรือเปล่า ?
เอาให้แน่ เอาให้ชัวร์ ถ้าแน่ใจแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เราจะเก็บหัวใจไว้กับตัวเอง
เราจะฝากหัวใจไว้กับใครซักคนก็ต่อเมื่อ "เราไว้ใจว่าเขาจะไม่ทำให้หัวใจเราเจ็บ"
สำหรับผมแล้วผมเคยฝากหัวใจ (คงต้องเรียกว่าเคย ) ไว้ให้กับใครคนหนึ่ง
ผมมั่นใจว่าเค้าจะไม่ทำให้ผมเจ็บ แต่สุดท้ายผมก็รู้สึกถึงความเจ็บปวด
และอยากที่จะลืมมันให้หมด ผมกับเขาแตกต่างกัน ตรงที่
"เธอเลือกที่จะลืม แต่ผมเลือกที่จะจำ" อดีตอันแสนเจ็บปวดทรมาน ย้อนกลับมาทำร้ายหัวใจผม
ครั้งแล้วครั้งเล่า. จนผมคิดว่า ชาตินี้ผมคงลืมมันไม่ได้
โอเค!!! ในเมื่อผมลืมมันไม่ได้ ผมก็ควรจะเลือกอยู่กับความเจ็บปวดนี้ให้ดีที่สุด
อยู่แบบไม่ทำร้ายตัวเองมากที่สุด ผมไม่ต้องใช้ความพยายาม แต่ผมกำลังทำใจให้ชิน
ทุกวันนี้ผมเริ่มชิน จนเกือบจะชากับมันเสียแล้ว
"ความจริงผมไม่ได้อกหักหรอกครับ ผมแค่รักคนอื่นไม่ได้อีกแค่นั้นเอง"
ผมทำยังไงงั้นหรอครับ ???????
ในความเฉยชาในฐานะคนไม่รู้จัก ผมก็ทำได้เพียงพกความทรงจำ
วันวานอันหอมหวานนั้น ผมก็ยังพกพามันไปด้วยเสมอ ทุกแห่งหน
ในความเฉยชา ในฐานะคนเคยรู้จัก. อดีตที่ดูเหมือนจะสวยงามถูกเปิดฝาครั้งแล้ว ครั้งเล่า
ยามที่กระหายรอยยิ้มครั้งเก่า. ผมก็เพียงแค่พกอดีต มาประทัง
เอาเถอะ สมมุติว่าวันนี้คุณลบชื่อผมจากหัวใจของคุณไปแล้ว
สำหรับผม ทุกวัน ผมดื่มด่ำอดีตเหล่านั้น สม่ำเสมอ
ในความเฉยชา ในฐานะคนเคยรู้จัก
คุณตะเพิดไล่ผมออกจากหัวใจของคุณ แทนที่ผมจะรู้สึกเจ็บปวดและเดินจากไป
แต่ผมกลับพบว่าใจผม คุณยังอยู่ตรงนั้น สม่ำเสมอ ทุกๆวัน ทุกเวลา
อดีตถูกนำมาใช้
ใช้แทน ปัจจุบัน
หลังจากคนในอดีตคนนั้น
ตายไปแล้ว.........
แม้เวลาหมุนผ่านนานไป แต่หัวใจยังหยุดที่เดิม
// แค่อยากระบาย....