แผนของดัมเบิลดอร์คือ ถ้าคนที่อยากเอาศิลาอาถรรพ์ไปใช้ทำอะไรก็ตาม คนนั้นก็จะเห็นแต่สิ่งที่ตัวเองจะทำเท่านั้นแหละ แต่จะไม่มีวันเห็นศิลาอาถรรพ์ เพราะจุดประสงค์จริงของคนนั้นคือไม่ได้ว่าอยากได้ศิลาอาถรรพ์ แต่อยากได้ผลจากการนำศิลาอาถรรพ์ไปใช้

เหมือนว่า ถ้าเราอยากได้แบ๊งค์พันเพื่อเอาไปซื้อรองเท้า แสดงว่าในใจเราจริง ๆ คืออยากได้รองเท้า ไม่ได้ว่าอยากได้เงิน ดังนั้นถ้าเรามองกระจกแอรีเซด เราก็จะเห็นตัวเองมีรองเท้าที่เราอยากได้อยู่ในมือ แต่จะไม่เห็นแบ๊งค์พัน เพราะเแบ๊งค์พันไม่ใช่สิ่งที่เราอยากได้จริง

คนที่จะเห็นเแบ๊งค์พัน คือคนที่อยากได้แบ๊งค์พัน แต่ไม่ได้คิดว่าจะเอาแบ๊งค์พันนั้นไปใช้ทำอะไร

กรณีของโวลเดอมอร์ก็เช่นกัน เมื่อโวลเดอมอร์ต้องการเอาศิลาอาถรรพ์ไปใช้ชุบร่างตัวเอง สุดท้ายโวลเดอมอร์ก็จะเห็นแค่ตัวเองที่มีร่างครบสมบูรณ์ แต่ไม่เห็นศิลาอาถรรพ์