เกรินก่อนเลยแล้วกัน คือผมมีแฟนเป็นพยาบาลแต่ก่อนอยู่บ้านกับพ่อแม่ นี่ทำความสะอาดบ้านเรือนทุกอย่างไม่ต้องบอก
แต่เวลามาทำงานเช่าห้องอยู่ ไม่จับแม้แต่ไม่กวาด และล้างจาน ต้องบอก และทะเลาะกันทุกที
เราเองก็ขี้เกียจทะเลาะด้วยก็เลยทำเองแม้งชะเลย หลายครั้งหลายหนแล้ว ทำงานกลับมากินข้าวถ้วยชามไม่เก็บ รีบนอนบอกว่าพรุ่งนี้มีทำงานแต่เช้า
....อ้าวแล้วกูไม่ต้องทำหรือไง  ต้องนอนพร้อมกันกับนี่แหละ เสร็จนอน ตื่นมาแต่งตัวรีบไปทำงาน เราออกสายกว่านิดเดียว
เครื่องแป้ง เครื่องแต่งตัวเกรื่อน เครื่องเป่าผม หนีบผม ต้องเก็บให้ ไม่เก็บก็รกหูรกตา  
แต่วันใหนเขาหยุดก็รู้จักล้างถ้วยล้างชามเองอยู่ไม่ต้องบอก   แต่....หยุดอาทิตย์ละไม่ถึงวันเอง(ยังเรียกว่าวันหยุดนะ)
แล้ววันที่เหลือทั้งสัปดาห์ล่ะ.....กู.....ต้องจัดการเองใช่ไหม....????
ตลอดระยะเวลาอยู่ด้วยกันมา 4 ปีกว่า แต่ก็จำใจทนทำๆ ไปเถอะ
วันหยุดนี่ไม่ต้องพูดถึงเลย ไม่ตรงกันแน่นอน วันหยุดนู้นนี่นั้น อย่าหวังว่าจะได้กลับบ้าน ไปหาพ่อแม่
ไอ้เราจะกลับคนเดียวก็ไม่ได้ บ่นให้เรา ก็จำทนเล่นอยู่ห้องคนเดียววันหยุดทั้งเสาร์ อาทิตย์  และหยุดต่างๆ นานา
แต่เขาจะขอหยุดได้ติดกันไม่เกินเดือนละ 3 วัน แต่ไม่ตรงกับเรา หยุดเพื่อ...... แล้วมาบังคับให้เราหยุดงานมาอยู่ด้วย อ้าวอิ่นี่....กูต้องทำงาน

แล้วก็ทะเลาะกันบลาาๆๆ....
มาบ่นว่าทำงานหนักเหนื่อย....แต่เวลาอยู่กับคนไข้แล้วมีความสุข
เลยสวนกลับไปว่าอย่ามาบ่น" เลือกเองไม่มีใครบอกให้เป็น "  อยากสบายไปอยู่โรงงานนุ้นวันๆ นั่งเล่นทั้งวัน แต่ก็ไม่ไป อ้าวแล้วมาบ่นทำเพื่อ...

เลยอยากถามว่าแล้วคนอื่นๆล่ะ แต่งตัวดีห้องไม่เก็บบ้างหรือเปล่า.....หรือเป็นเฉพาะของเราคนเดียว...แต่ก็ชินแล้วล่ะ