เรื่องมีอยู่ว่ามีคนที่รู้จักกันมาขอยืมเงินเพื่อเอาไปปิดหนี้นอกระบบ ตอนมายืมก็ร้องห่มร้องไห้ อ้างโน้นอ้างนี่ บอกว่ามีคนมาดักรอทวงเงินหน้าบ้านบ้างหล่ะ ก็ลูกกลัวครอบครัวไม่ปลอดภัยบ้างหล่ะ ต่างๆนาๆเหตุผลที่ทำให้เราใจอ่อนให้ยืมเงินไปเป็นจำนวนแปดหมื่นกว่าบาท ทำสัญญากันเรียบร้อย ในสัญญาระบุว่าต้องหาเงินมาใช้ให้ครบภายในเดือนมกราคม ปี 2558 แต่ที่ตกลงกันนอกสัญญาคือจ่ายเดือนละ 3000 โดยไม่คิดดอกเบีย (ยังใจดีไม่คิดดอกเบียด้วย) ทุกเดือนจนครบ แต่เรื่องมันก็มาเกิดเอาตอนที่จะใช้คืนนี่แหละ ตอนมายืมร้องห่มร้องไห้มายืม ตอนจะเอาคืนนี่เรากลับต้องเป็นฝ่ายอ้อนวอนขอร้องให้จ่ายเงินคืนมาเถอะนะ อ้างนู้นอ้างนี่ อ้างจ่ายค่าเทอมตัวเองบ้างหล่ะ จ่ายค่าเทอมลูกบ้างหล่ะ อ้างซื้อโทรศัพท์ใหม่บ้างหล่ะ อ้างซื้อแทปเล็ตให้ลูกบ้างหล่ะ สารพัดจะสรรหาข้ออ้างมาเพื่อไม่จ่ายหนี้ ล่าสุดนี่เหตุผลนางหน้าทีบหน้ามากๆๆๆๆ ตอนกลางเดือนทวงไปว่าจะจ่ายไหมก็บอกว่าสิ้นเดือนจะจ่าย พอสิ้นเดือนเราทวงบอกว่าไม่มีเงินแล้วเอาเงินไปซื้อตั๋วเครื่องบินกลับบ้านแล้ว เหตุผลของนางนี่หน้าทีบหน้าจริงๆ ดัดจริตขึ้นเครื่องบินทั้งๆที่มีหนี้สินต้องจ่าย พอกกลับมาอยู่บ้านเราทวงก็บอกว่าไม่มีงานทำอีก ไม่มีเงินไปขึ้นทะเบียนคนว่างงานไว้แล้ว แต่ดูเหตุผลที่นางไม่จ่ายจากที่ผ่านๆมานี่มันน่าจ้างมือปืนไปยิงกระบาลทิ้งจริงๆ คิดดูเถอะสองปีกว่าผ่านไปจ่ายคืนมาแค่ 4 เดือน 12,000 บาทถ้วน จนเราทนไม่ไหวก็บอกกับลูกหนี้และคนค้ำไปว่าจะฟ้องศาลหล่ะนะ(เราคิดว่ากฏหมายน่าจะช่วยเราได้ แต่ก็คงเป็นแค่ความคิดเท่านั้น หรือแค่มโนไปเอง เพราะกฏหมายเพ่งจะทำห่าอะไรกับคนพวกนี้ได้ โทษก็เท่าหางอึ่ง) คำตอบที่ได้ถึงกับอึ้งไปเลย ลูกหนี้บอกว่าจะฟ้องก็เชิญขี่ม้าสามศอกไปฟ้องได้เลยไม่กลัวเพราะบ้านนี้รู้กฏหมาย ลุงก็เป็นตำรวจ อย่างมากศาลก็ให้จ่ายเดือนละร้อยสองร้อยแค่นั้น เลือกเอาว่าจะเอาเงินร้อยสองร้อยหรือจะเอาเงินสามพัน ถ้ารอไม่ได้ก็เชิญขี่ม้าไปฟ้องเอาเลย เรียนจบมาก็ดีถ้าคิดไม่ได้ก็ไปฟ้องร้องเอาเลย (มีสอนเราอีก)  นี่เรารอมาจะสองปีกว่าล่ะได้คืนมาแค่ 12,000 เอง แบบนี้ต้องรออีกกี่ชาติเราถึงจะได้เงินเราจนครบ ตอนนี้โทรทวงไม่ได้หล่ะ โทรไปไม่รับบ้าง กดตัดสายบ้าง ปิดเครื่องบ้าง ไลน์ที่เคยถามไปก็ไม่ขึ้นคำว่าอ่านทั้งๆที่ส่งไปเป็นอาทิตย์ ส่วนคนค้ำพอเราบอกว่าคุณต้องร่วมรับผิดชอบนะถ้าคนกู้ไม่จ่าย คำตอบที่ได้ก็คือ ค่ะแล้วจะเร่งคนกู้ให้จ่ายให้นะค่ะ พรุ่งนี้จะโทรบอกนะค่ะว่าได้ความว่ายังไง รอแล้วรออีกผ่านไปอาทิตย์สองอาทิตก็ไม่ได้รับคำตอบอะไรเลย พอเราโทรไปอีก ถามว่าได้ความว่ายังไงคำตอบที่ได้ก็คือ "อ้าวนึกว่าได้คุยกับคนกู้แล้วซะอีก มันบอกว่าจะใช้คืนให้พี่นะ" เป็นแบบนี้ทุกครั้งไป ยิ่งอึ้งไปกว่านั้นตอนเราบอกว่าเราจะฟ้องศาลละนะ นางก็บอกว่าเชิญไปฟ้องได้เลยค่ะไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว เป็นแค่คนค้ำเองไม่ได้เป็นคนกู้อยากได้ก็ไปเอาที่คนกู้โน้นไม่มีจ่ายให้หลอก ศาลก็เคยขึ้นมาแล้วเมื่อครั้งก่อนตอนเป็นคนค้ำให้น้า ขึ้นศาลไม่เห็นจะโดนอะไรเลยศาลก็แค่สั่งให้จ่ายเงินเดือนละไม่เกินห้ารอยแค่นั้นแล้วเค้าก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรด้วย สบายๆ ถึงฟ้องไปก็ไปศาลไม่ได้หลอก บ้านอยู่ไกลจะมอบอำนาจให้คนอื่นไปแทนอยู่ดี จะฟ้องก็ฟ้องเลยค่ะ (นี่กฏหมายบ้านเมืองเรา อำนาจของศาลทำอะไรคนพวกนี้ไม่ได้ขนาดนี้เลยเหรอ ถึงว่าทำไมประเทศเราถึงมีหนี้เสียเยอะจัง)
มาเล่าให้ฟังเป็นอุทาหรณ์เรื่องเงินๆทองๆมันไม่เข้าใครออกใครเลยจริงๆ เพราะคิดว่ายังไงๆ กฏหมายมันก็ไม่สามารถทำอะไรคนพวกนี้ได้อยู่หล่ะ และก็คงไม่มีโอกาสได้เงินก้อนนี้คืนแล้วและอยากทราบความคิดเห็นของคนผู้ที่รู้กฏหมายทั้งหลายด้วยว่า
1. กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ควรที่จะมีการปรับปรุงเพิ่มบทลงโทษให้หนักกว่าเดิมไหม บทลงโทษเดิมมันสมควรแล้วเหรอ
2. หนี้เสียส่วนใหญ่ของประเทศมันมาจากบทลงโทษของกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ที่อ่อนเกินไปรึเปล่า
3. ถ้าเป็นแบบนี้จะมีกฏหมายไว้ทำไมใช้ศาลเตี้ยดีกว่าไหม