รู้สึกชอบสำนวนการเขียนนิยายของคุณสีฟ้ามากๆ ตัวละครทุกตัวมีความเป็นปถุชนดี มีทั้งดีทั้งร้าย เป็นเทาๆกันหมด แม้แต่หญิงโสภาที่ในละครของเอ็กแซ็กแทบจะยกเธอให้เป็นตัวละครสีขาวจั๊วเลย แต่ในนิยายยังมีมุมที่เห็นแก่ตัวอยู่บ้าง(รู้สึกดีใจเล็กๆที่สาไม่ย้ายไปด้วยเพราะระแวงเรื่องคุณสมศักดิ์) รู้สึกชอบอีสาในส่วนที่เป็นนิยายมากกว่า  ส่วนในเรื่องรวีช่วงโชติ ภาคต่อนั้น ในนิยายดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆมีเอื่อยๆในบางช่วง(ในความรู้สึกผมสนุกแค่ตอนจะรู้กำเนิดของโสภิตกับคุณชายรวี) แต่กลับชอบละครมากกว่าเพราะจบแบบfeel good (นิยายก็จบดี แต่ขอไม่บอกละกันว่าจบยังไง) และก็เดินเรื่องอย่างเร็วด้วย แต่สเน่ห์ของทั้งสองเรื่องที่ผมชอบก็คือตัวละครทุกตัวดำเนินเรื่องไปอย่างปถุชนนี่แหละ เรื่องวุ่นวายทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เพราะเหตุผลของตัวละคร