จริง  ๆ  เราเป็นไบโพล่าร์ด้วย   เราเลยมาคิดว่า  ที่เราชอบนอยด์มันเพราะเราเป็นโรคแบบนี้รึเปล่า


เราเลยคิดว่า  ถ้าได้เปลี่ยนตัวเอง   เปลี่ยนความคิด  เปลี่ยนความจำเจ  เคยชินจากความรู้สึกเดิม  ๆ


ทำให้เราน่าจะหายจากอาการนี้ขึ้นมาก


ที่จริงเมื่อก่อน   ตอนช่วงแรกเราทำจิตบำบัดด้วย  ซึ่งสภาพความคิดเราตอนนั้นแย่กว่านี้ประมาณ  90  เปอร์เซ็นต์

ตอนนี้เราทำงานได้ปรกติ   ใช้ชีวิตได้ดีขึ้น


แต่อาการหนึ่งคือนอยด์ง่าย   ยังไม่หายไปเลย


คิดไปทุกเรื่อง   บางทีไม่ใช่แค่เพื่อนที่นี่  ทั้งเพื่อนในชีวิต   มักบอกว่าเราอาการหนัก   หนักคือเยอะ  

จะจากกับใครทีก็คิด  ๆๆๆ   กลัวไม่คนนั้นไม่กลับมาแล้ว

กลัวจนลนลาน  

ใครแย่งความรักไม่ได้   นิดหนึ่งก็ไม่ได้   บางทีคนอื่นก็ควรมีเวลาที่จะรู้จักใคร   เราก็ไม่ให้   ต้องอยู่แต่กับเรา

เราไม่รู้ว่า  เพราะตอนเด็ก  แม่ไม่เคยทิ้งเรารึเปล่า   หมายถึงทิ้งให้เราต้องอยู่บ้านคนเดียวกลางคืน  หรือแม่ไม่เคยไปไหนนาน  ๆ  พอใครไปจากเรานาน  เรากลัวไปหมด

ทำตัวไม่ถูก

เราคิดว่า  ถ้าเราคิดได้ดีขึ้น  บางทีเราอาจได้ลดยา   ตอนนี้เรากิน  2  ตัว  ซึ่งเมื่อหลายก่อนกินเยอะกว่านี้มาก  


ทำไงให้เราไม่เยอะบ้างคะ  เราต้องอยู่คนเดียวให้ได้ใช่ป่าว   คนปรกติเค้าอยู่คนเดียวแบบไม่มีพ่อแม่พี่น้อง  ญาติ  ในบ้านได้หรือเปล่าคะ    


หรือเราควรอยู่กับใคร   กับเพื่อน  หรือกับหมา  แมว   จะได้ไม่เอาเวลาไปจดจ่อกับคนอื่นมากไป


ตอนนี้เราก็เล่นดนตรี  อดิเรก   มีงานทำ   เรายังคิดอะไรอยู่ได้ก็ไม่รู้ค่ะ  

ช่วยแสดงความคิดเห็นกันหน่อยค่ะ