ตอนนี้เราอายุจะ24แล้วค่ะ คือเราก็เป็นคนที่ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบตลอด  ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง  เราเรียนอยู่ในเกณฑ์ดีมาตลอด ไม่เคยตก ไม่เคยซ้ำชั้น สอบเข้าม.ต้น ม.ปลาย โรงเรียนที่มีชื่อเสียง ที่พ่อแม่อยากให้เรียนได้ตลอด ตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัยเราก็แอดมิชชั่นติดมหาวิทยาลัยของรัฐค่ะ ไม่เคยทำให้พ่อแม่เสียใจ หรือผิดหวังในตัวเราเลยค่ะ บางทีเราก็อยากเที่ยวเตร่เหมือนที่คนอื่นทำบ้าง แต่เราไม่อยากทำให้พ่อแม่ผิดหวังในตัวเราค่ะ เราเลยตั้งใจเรียน ตั้งใจทำทุกอย่างที่พ่อแม่อยากให้ทำ จนตอนนี้ค่ะ เรารู้สึกอึดอัดมาก จนทนไม่ไหวเลยค่ะ เพราะมันมีสาเหตุค่ะ เนื่องจากเรามีแฟนคนนึงคบกันมาจะ 5 ปีแล้ว คบกันตอนเราอยู่ปี1 เราสอบได้ม.ในภาคตะวันออกแห่งหนึ่งค่ะ แต่บ้านเราอยู่ในกทม. เราเลยต้องไปอยู่หอ แล้วระหว่างเรียนเราก็ทำงานพิเศษด้วยค่ะ เพราะเราไม่อยากขอเงินพ่อแม่เยอะ เราไม่อยากให้เค้าลำบาก เราอยากแบ่งเบา และเราก็อยากทำให้เค้าเห็นว่าเราสามารถดูแลตัวเองได้ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเรามาก ตลอดเวลาแม่เราพูดเสมอว่าอย่าเพิ่มรีบมีแฟนนะ แม่อยากให้เรียนจบก่อน แต่เราก็มีแฟนตอนอยู่ปี1ค่ะ เจอกันที่เราทำงานพิเศษ แต่แฟนเราเค้าไม่ได้เรียนมหาลัยค่ะ เค้าไม่ได้เรียนต่อ แต่เราไม่เคยมองคนที่การศึกษาค่ะ เราคบเค้าเพราะเรารักกันค่ะ เราพยายามบอกเรื่องแฟนกับแม่เราตลอด แต่แม่เราก็บอกให้เลิกยุ่งตลอด บอกว่าแฟนเราไม่มีอนาคต ให้เลิกซะ  เราก็ไม่เลิกค่ะ ก็เรารักกัน เราเลยคิดว่าเราต้องทำให้แม่ยอมรับแฟนเราให้ได้ จนปัจจุบันเราเรียนจบแล้ว ทำงานมาได้ปีกว่าๆแล้วค่ะ เราทำงานเป็นงานของส่วนราชการ งานดีระดับหนึ่งเลย แต่ยิ่งเรามาได้ไกล มาอยู่สูง เรายิ่งกลัวว่าเรื่องของเรากับแฟนจะเป็นไปไม่ได้ค่ะ ทุกวันนี้เราก็ยังต้องแอบคบกับแฟนอยู่ ทุกวันนี้เราเจอแฟนเราทีไร เราร้องไห้ทุกที ร้องเพราะเรารักเค้ามาก อยากคบกันแบบเปิดเผย อยากแต่งงาน อยากไปอยู่ด้วยกัน เรากำลังพยายามไปหาสอบงานที่จังหวัดที่เราเคยเรียน ซึ่งเป็นจังหวัดที่แฟนเราอยู่ที่นั่น เราอยากไปใช้ชีวิตเป็นอิสระ เราคิดว่าเราจะไปใช้ชีวิตของเราเอง ไม่ต้องพึ่งพ่อแม่ เราทำงานเราก็ให้เงินเดือนเค้าตลอด ไม่เคยขอเงินเค้าใช้เลย เราอยากออกไปอยู่คนเดียวด้วยตัวเราเอง เราจะบอกพ่อแม่ยังไงดี เราจะอธิบายยังไงดีค่ะ เราเลยมาขอความเห็นเพื่อนๆค่ะ เพราะเราตัน เราเครียดมากจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ช่วยกันออกความคิดเห็นหน่อยนะค่ะ