เดียรถีย์ กับ พระพุทธเจ้า แตกต่างกันยังไง?
ในสมัยพุทธกาล พวกเดียรถีย์ คือ นักบวช ไม่ว่าจะอยู่สำนักไหน นับถือลัทธิอะไร คือ เดียรถีย์หมด

แต่นักบวชที่จะถือว่าเป็นเดียรถีย์ ก็คือ บวชเพราะไม่ได้แสวงหาทางดับทุกข์ เอาวิชา เอาฤทธิ์ต่างๆที่ตัวเองมีไปใช้ประโยชน์หากิน
เอาลาภสักการะจากชาวบ้าน หรือ บวชเพราะอยากมีฤทธิ์ อยากรู้ อยากเห็น ไม่ได้บวชเพราะต้องการดับทุกข์

ดังนั้น พระพุทธเจ้าและนักบวชในศาสนาพุทธ จึงมิใช่เดียรถีย์ อีกทั้งพระพุทธเจ้าซึ่งมีชื่อว่าสมณะโคดมก็ไม่เคยเป็นเดียรถีย์นับตั้งแต่วันแรกที่ออกบวช
ซึ่งโกนผมที่ริมฝั่งแม่น้ำอโนมา เพราะท่านมีจุดประสงค์ในการออกบวชเพื่อแสวงหาทางดับทุกข์

การกล่าวหาพระพุทธเจ้าว่าเป็นเดียรถีย์ ถือเป็นการลบหลู่ที่ร้ายแรง ในทางโลกความไม่รู้อาจไม่ผิด แต่ในทางธรรมความไม่รู้สามารถพาลงนรกได้

ผมเห็นเอาหลักฐานจากตำรามาอ้างเถียงกัน เลยมาบอกเอาบุญเพราะเรื่องเดียรถีย์มันมีแค่นี้